4/9/08
Stomp - διασκέδαση, ψυχαγωγία, τέχνη;
Εμφανίζονται για τρίτη ή τέταρτη φορά στην Ελλάδα οι Stomp, μια ομάδα χορευτών που παράγουν ήχους με διάφορα καθημερινά αντικείμενα και στήνουν ολόκληρη παράσταση πάνω σ' αυτό. Τους είχα παρακολουθήσει πριν από μερικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, έναντι εισιτηρίου πιο ακριβού από αυτό που συνήθως πληρώνουμε για συναυλίες συμφωνικών ορχηστρών. Η παράστασή τους είχε το χαβαλέ της, αλλά δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα (αξιοπερίεργο για κάποιους) πάρτυ. Τους αναφέρουν, στο μεταξύ, στα ΜΜΕ λες και είναι η προσωποποίηση της τέχνης του 21ου αιώνα και η μεγαλύτερη πρωτοτυπία (ή και πρωτοπορία) που έχει εμφανισθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Ε, όχι κι έτσι! Φαίνεται πως η προβολή τους έχει να κάνει περισσότερο με το φαινομενικό αντικομφορμισμό τους (όχι μόνο στην εμφάνιση, αλλά και στο είδος της παράστασης που κάνουν) - επειδή είδαμε, δηλαδή, κάτι που δεν είχαμε συνηθίσει ως τώρα, σχεδόν το έχουμε θεοποιήσει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Έπιασες τώρα μια πονεμένη ιστορία. Θα τους χαρακτήριζα απλά λαϊκό θέαμα.
Η ιδέα να κάνει κάποιος μουσική χωρίς να χρησιμοποιήσει μουσικά όργανα, πάει αρκετά παλιά (Henry Cowell, Luigi & Antonio Russolo κτλ) αλλά πάντα όταν ακούω για Stomp και σαχλαμάρες θυμάμαι πολύ συγκεκριμένα το Living Room Music του John Cage, έργο του 1940, όπου χρησιμοποιούνται τόσο αντικείμενα που βρίσκονται μέσα σε ένα δωμάτιο (έπιπλα, βιβλία, άλλα αντικείμενα), όσο και τα αρχιτεκτονικά μέρη του δωματίου (τοίχοι, πάτωμα, πόρτες, κουφώματα κτλ). Δε μπαίνω καν στον κόπο να συγκρίνω τους αφελείς αυτοσχεδιασμούς των Stomp με το έργο ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες της μουσικής πρωτοπορίας. Γενικά στην ιστορία της μουσικής του 20ου αιώνα υπάρχουν ολόκληρα κεφάλαια που αφορούν στο πως οι συνθέτες προσέγγισαν το θόρυβο και πως τον χρησιμοποίησαν. Η προβληματική, ο μουσικός λόγος που αναπτύχθηκε και τα έργα που έχουν γραφεί προς αυτή την κατεύθυνση κάνουν τους Stomp να μοιάζουν με μουσικά βρέφη και όσους τους παρουσιάζουν ως κάτι το σημαντικό, ξεχωριστό ή πρωτοποριακό πιο ανόητους και αδαείς κι από μωρά.
Επίσης τους έχω δει. Δύο φορές. Απολαυστικοί, ωραία διασκέδαση, αλλά μέχρι εκεί. Το πρόβλημα είναι πως το ευρύ κοινό βαφτίζει πολύ εύκολα και γρήγορα το είδος του επαγγελματικού και άρτιου θεάματος τέχνη. Σαφώς από σύμπλεγμα κατωτερότητας.
"Σαφώς από άγνοια, αλλά και από σύμπλεγμα κατωτερότητας"
Συμπλήρωση στο τελευταίο σχόλιο
Δημοσίευση σχολίου