26/11/10

Atonality for dummies

Επέσα πάνω σε αυτό και έπρεπε να το ανεβάσω.

25/11/10

Αποκάλυψη

Κι όμως, δεν μπαίνει θέμα να σταματήσει την προσπάθεια. Το πλάσμα που βλέπουμε στον καθρέφτη θα συνεχίσει τον αγώνα ώσπου να πέσει. Κι αυτό, όχι γιατί είναι φύση ηρωική. Απλώς δεν μπορεί να σκεφτεί καμιά εναλλακτική λύση.
Κρίστοφερ Ίσεργουντ
Μια από τις παρενέργειες αυτής της αδράνειας είναι η φευγαλέα ψευδαίσθηση της ομορφιάς. Αυτή η ψευδαίσθηση παρουσιάζεται για λίγο κατά τη διάρκεια της συνεχώς διογκούμενης προσπάθειας της Φωτόπτωσης του Bernd Alois Zimmermann, ενώ ο συνθέτης είχε ήδη αρχίσει να επεξεργάζεται την εναλλακτική λύση.


Photoptosis, Prélude für großes Orchester

21/11/10

Διαδικασία ακρόασης

Μεταξύ άλλων ακούω εδώ και λίγο καιρό το άλμπουμ του νέου Ισπανού πιανίστα, Javier Perianes, με έργα του επίσης Ισπανού Manuel Blasco de Nebra. Μου αρέσει πολύ.


Το πρώτο που παρατήρησα ήταν ο πολύ-πολύ ωραίος ήχος του Perianes, τον ήχο του αναδεικνύουν βέβαια η εκπληκτική ηχοληψία και το όργανο που χρησιμοποιεί. Χαίρεσαι ήχο πιάνου.

Κατόπιν παρατήρησα πόσο γενικότερα ευχάριστη ήταν η μουσική που άκουγα. Αφέθηκα.

Και μόνο μετά από κάποιες ακροάσεις, άρχισε να περνάει από το μυαλό μου ότι οι έντονες αντιθέσεις στις εντάσεις και οι λεπτομερείς, σχεδόν ιμπρεσσιονιστικές διαφοροποιήσεις του ηχοχρώματος, τα rubati, τα φραζαρίσματα, όλο το στιλ της εκτέλεσης είναι τελείως off, δεν έχει καμία σχέση με την εποχή.

Άρχισα λοιπόν να προσπαθώ να διακρίνω το μουσικό κείμενο πίσω από την εκτέλεση. Δεν είμαι ειδικός, αλλά πρέπει να είναι Style Galante. Τα κομμάτια αυτά παρότι προσεκτικά γραμμένα δεν πρόκειται να μας εκπλήξουν για την ευφυΐα της γραφής τους, αν και η χρήση θεματικού υλικού που προέρχεται από λαϊκή ισπανική μουσική, η ένταξη και η αντιπαράθεση αυτού του υλικού μέσα στο υπόλοιπο τυπικό στιλ έχουν σίγουρα ενδιαφέρον.

Αυτό όμως που ξεχωρίζει (στα αφτιά μου τουλάχιστον) τη μουσική που ακούμε δεν είναι το κείμενο του συνθέτη αλλά η ερμηνεία, το τι κάνει ο πιανίστας με αυτό το κείμενο. Στα χέρια κάποιου άλλου τα ίδια κομμάτια πιθανόν να με άφηναν τελείως ασυγκίνητο.

Ο Perianes αδιαφορεί για την ερμηνευτική ορθοδοξία του κινήματος της ιστορικής εκτέλεσης και νομίζω ότι κερδίζει το στοίχημα. Ο Richard Taruskin πρέπει να χαμογελά με ικανοποίηση.


Sonata No. 1 in C Minor: I. Adagio


Sonata No. 5 in F-Sharp Minor: II. Presto

14/11/10

Μπροστά στην κάλπη

[Το κείμενο αυτό έχει γραφτεί εδώ και κάποιον καιρό. Για διάφορους λόγους δεν το ανέβασα νωρίτερα].

Ψηφίζω στο Δήμο Καλαμαριάς. Εδώ και κάποιες τετραετίες, το κριτήριο που καθορίζει ποιον θα ψηφίσω για δήμαρχο είναι λίγο περίεργο. Βλέπετε μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας στο νομό Θεσσαλονίκης να μονοπωλούν οι γραφικές περιπτώσεις των Ψωμιάδη & Άνθιμου και οι ατσαλάκωτες, δυσκοίλιες και παντελώς κενές περιπτώσεις των Παπαγεωργόπουλου & Γκιουλέκα, αλλά έτσι ξεχνούμε ότι υπάρχουν κι άλλοι Πόντιοι εκτός του Πανίκα που κυκλοφορούν εδώ πάνω.

Το Δήμο Καλαμαριάς (όπως λένε εδώ, για να είσαι ορίτζιναλ Πόντιος πρέπει να μένεις στην Καλαμαριά) διεκδικεί ξανά συνδυασμός με επικεφαλής τον Χάρρυ Κλυνν. Μέχρι στιγμής τον έχουμε γλιτώσει, έβγαινε δεύτερος (αλλά με μικρή διαφορά). Ψηφίζω με μισή καρδιά τον Πασόκο υποψήφιο μόνο και μόνο για να μην έχω δήμαρχο το ποντιακό αρχέτυπο. Γιατί ο Πασόκος καλύτερος είναι; θα μου πείτε. Μωρέ μαύρα χάλια είναι κι αυτός, αλλά μπροστά στον Χάρρυ Κλυνν…

Πριν κάποιες έβδομαδες σε εκπομπή τοπικού καναλιού ήταν μαζεμένοι οι υποψήφιοι για τον Δήμο Καλαμαριάς για να παρουσιάσουν τις θέσεις και το πρόγραμμά τους. Βασικά σε έπιανε απελπισία ακούγοντάς τους. Ρωτήθηκαν να πουν ποιο κατά τη γνώμη του καθενός είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της Καλαμαριάς και ποιες θα είναι οι προτεραιότητές τους αν εκλεγούν. Έλεγαν διάφορες μπαρούφες ο καθένας (το συμμάζεμα των οικονομικών του Δήμου, δεν φαίνεται να τους πολυένοιαζε, πιο πολύ τους πείραζε που δε μπορούσαν να ξοδέψουν —να φάνε― περισσότερα). Ο κος Τριανταφυλλίδης λοιπόν απάντησε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Δήμο είναι ότι δεν έχει γκαζόν στην παραλία για να κάνουμε τζόγκινγκ και ότι μέσα στις προτεραιότητές του θα είναι να αγοράσει ο Δήμος τον Απόλλωνα Καλαμαριάς για να γλιτώσει την ιστορική αυτή ομάδα που βρίσκεται στις καρδιές όλων των Ποντίων και έχει πολλούς συμβολισμούς μπλα μπλα μπλα από τη χρεοκοπία!!! Το πρόβλημα είναι ότι δεν έκανε πλάκα, το εννοούσε σοβαρά. Δηλ. για να μη χρεοκοπήσει ο Απόλλωνας ας χρεοκοπήσει ο Δήμος. Σε περίοδο μιας χωρίς προηγούμενο οικονομικής κρίσης, που θα έπρεπε να προσπαθούμε να βγάλουμε από τη μύγα ξίγκι, ο άνθρωπος αυτός διεκδικεί έναν ήδη χρεωμένο Δήμο με σκοπό να τον χρεώσει ακόμα περισσότερο μόνο και μόνο για να αισθάνεται καλά ως Πόντιος χουλιγκάνος. Το θέμα είναι ότι όποιος λέει κάτι τέτοια μοιάζει να μην είναι σε θέση να αντιληφθεί την πραγματικότητα και τη σοβαρότητα της κατάστασης και για αυτό είναι τελείως ακατάλληλος να διοικήσει οτιδήποτε. Μπορεί λοιπόν όλοι οι υποψήφιοι για το Δήμο Καλαμαριάς να είναι για κλάμματα, αλλά οι άλλοι τη νοοτροπία και τις λαμπρές ιδέες του Χάρρυ Κλυνν δεν τις φτάνουν…

11/11/10

Eurabia

Πάρτε κι έναν Pat Condell αφιερωμένο εξαιρετικά και με πολυπολιτισμική ευαισθησία:

Αναβάθμιση

Στο τμήμα επισκευών στο ΠΛΑΙΣΙΟ. Ένα σταθερό τηλέφωνο που είχα πάρει είχε χαλάσει και περίμενα στην ουρά να το δώσω για επισκευή (ίσχυε ακόμα η εγγύηση). Μπροστά μου ένας κύριος με ένα laptop. Έφτασε η σειρά του και ο υπάλληλος από το service τον ρώτησε ποιο είναι το πρόβλημα. Αυτός απάντησε ότι δεν λειτουργεί το Windows Update (ή όπως αλλιώς λέγεται, δεν θυμάμαι), δεν μπορούσε να κατεβάσει τις αναβαθμίσεις της Microsoft. Η απάντηση του υπαλλήλου ήταν περίπου: "Α δεν είναι τίποτα αυτό. Καλύτερα. Μην τα περνάτε τα Updates θα σας χαλάσουν το σύστημα. Προκαλούν conflicts". Ο κύριος έσκυψε το κεφάλι με στωικότητα μάζεψε το μηχάνημά του κι έφυγε χωρίς να πει λέξη. Ε σου λέει, έτσι είναι η τεχνολογία, δεν είναι να παίζουμε με αυτά τα πράματα.

Σκεφτόμουν ότι οποιοσδήποτε Mac χρήστης στη θέση του θα αντιδρούσε. Τι θα πει καλύτερα που δεν λειτουργούν τα αυτόματα Updates; Του το πούλησαν το μηχάνημα μαζί με το λογισμικό να έχει τη συγκεκριμένη λειτουργία ή όχι; (που εξάλλου είναι βασική λειτουργία του συστήματος) Τι θα πει τα Updates θα χαλάσουν το σύστημα; Υποτίθεται ότι κάνουν το ακριβώς ανάποδο, διορθώνουν bugs, προσθέτουν security patches κτλ Κι όμως αρκετός κόσμος στα Windows από ότι φαίνεται έχει εκπαιδευτεί να φοβάται τις αναβαθμίσεις του λειτουργικού. Δεν ξέρω αν για αυτό ευθύνεται η Microsoft, οι κατασκευαστές hardware ή οι retailers, αλλά το βρίσκω απαράδεκτο. Αυτό που μου κάνει περισσότερο εντύπωση είναι η σιωπηρή ανοχή των χρηστών για αυτή την κατάσταση.

(Το software update του Mac OS με πληροφορεί ότι κυκλοφόρησε το αναμενόμενο 10.6.5 update. Θα βάλω να εγκατασταθεί, δεν ξέρω τι και πως ακριβώς βελτιώνει/διορθώνει, διαβάζω το κείμενο της Apple που είναι μια γενική περιγραφή και μου φτάνει, εξάλλου δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε τη διάθεση να κάθομαι να ελέγχω τέτοια πράγματα αλλά ποτέ δεν έχω ενδοιασμούς για το αν θα περάσω ή όχι τις αναβαθμίσεις. Υπάρχει εμπιστοσύνη ― αλλά και απαίτηση ― από την προηγούμενη εμπειρία ότι όλα θα πάνε καλά, δε θα υπάρξουν "conflicts", ούτε θα χαλάσει κάτι).