28/12/09

Η παγκοσμιοποίηση και το πανανθρώπινο μήνυμα των Χριστουγέννων

[Αυτό το είχα να κάθεται στα πρόχειρα πολύ καιρό, αλλά φαίνεται ότι ο μάγειρας επειγόταν να κάνει το come out του και ο Statler να ξεδιπλώσει το κληρονομικό του χάρισμα. Ας είναι, έστω και καθυστερημένα…]


25/12/09

Πολιτιστικός - Καλλιτεχνικός Καζαμίας 2010, μέρος 1ον

Ιανουάριος: εγκαινιάζεται στη Βουλή η έκθεση: Μίκης Θεοδωράκης - Ο Έλληνας, ο Μάγκας, ο Καραμπουζουκλής. Με την έκθεση αυτή τιμώνται τα 47 έτη από την πρώτη φορά που ο σπουδαίος έλληνας μουσικοσυνθέτης έγραψε για φλάουτο έχοντας φάει πιο πριν γλυκό του κουταλιού και ο ελληνικός λαός μπορεί να γνωρίσει όσες πτυχές του ταλέντου του, της φυσιογνωμίας του και της προσφοράς του δεν αναδείχθηκαν στα προηγηθέντα αφιερώματα από τη Βουλή των Ελλήνων, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Σύνδεσμο Ελληνο-κουβανικής Φιλίας, την ΚΝΕ, το ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Δημοκρατία, τον Αντώνη Σαμαρά, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Εργασίας, το Υπουργείο Επικρατείας, το Δήμο Αθηναίων, το Δήμο Ηρακλείου, το Δήμο Πάφου, το Σύλλογο Φίλων Γιώργου Νταλάρα, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, τη Συμφωνική Ορχήστρα Μπλαγκόεβγκραντ, τα Σύνολα Μουσικής της ΕΡΤ, τα Μουσικά Σύνολα (πρώην) Ανατολικού Βερολίνου και την Ένωση Φίλων Χρυσανθέμων Ιαπωνίας, μεταξύ άλλων. Όσοι προσέλθουν στην έκθεση παίρνουν δωρεάν CD με τη Μαρία Φαραντούρη να διαβάζει ποίηση Τηλέμαχου Χυτήρη.

Φεβρουάριος: στο πλαίσιο των περικοπών και της λιτότητας ο Δήμος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να καταργήσει τη θέση του δεύτερου κορυφαίου πικολο-φλαουτίστα από τη Συμφωνική της Ορχήστρα. Οι υγιείς μουσικές δυνάμεις της χώρας ενώνονται για να αποτρέψουν αυτό το ανοσιούργημα. Καταλήψεις, πορείες, συναυλία στο γήπεδο του ΠΑΟΚ με το Μάριο Φραγκούλη και την Άντζελα Δημητρίου, δηλώσεις σημαινόντων παραγόντων της πολιτιστικής ζωής, απεργία συμπαράστασης από τους ηθοποιούς του ΔΗΠΕΘΕ Άργους, δυναμική είσοδος συνδικαλιστών της ΑΔΕΔΥ στη Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης και διακοπή του προγράμματός της. Ο Δήμαρχος, συγκινημένος, δηλώνει ότι μετάνοιωσε, ότι δεν θα μας επιβάλουν οι Βρυξέλλες την πολιτιστική ζωή και αποφασίζει να μετονομάσει και την τρίτη θέση για πίκολο φλάουτο (μέχρι τότε πρώτο πρώτο πίκολο) σε θέση τρίτου κορυφαίου. Ευφορία στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας μετά την εξέλιξη αυτή, καταλήγει στην απόφαση της Κυβέρνησης να θεσπίσει νόμο για υποχρεωτική σύνθεση της κάθε συμφωνικής ορχήστρας από 305 μόνιμους μουσικούς, από τους οποίους οι 290 θα απασχολούνται σε κάθε εκτέλεση, ανεξαρτήτως της ενορχήστρωσης που έχει προωθήσει ο εκάστοτε πουλημένος στις Βρυξέλλες συνθέτης.

Μάρτιος: φοβερή ομίχλη καλύπτει τη Λάρισα - οι κινηματογραφιστές στην ομίχλη (ex officio πρόεδρος ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος) αποφασίζουν να κάνουν τη συνεδρίαση του συλλόγου τους εκεί. Επίτιμος προσκεκλημένος ο Lars von Trier, ο οποίος εισάγει το Ομιχλώδες Δόγμα 2010, του οποίου βασικό χαρακτηριστικό είναι η θολή εικόνα, τα εξωτερικά γυρίσματα σε συνθήκες ομίχλης, η μουσική επένδυση με (τι άλλο;) Μίκη Θεοδωράκη - ειδική παραγγελία για “Μουσική της Ομίχλης”. Οι κινηματογραφιστές στην ομίχλη αποφασίζουν να διεκδικήσουν τη διοίκηση της Ακαδημίας Κινηματογράφου, της οποίας το μέλλον κρίνεται θολό, και, προεξάρχοντος του Προέδρου τους, να απαγορευθεί οποιαδήποτε σκηνή διαρκεί λιγότερο από 540 δευτερόλεπτα. Ο Πρωθυπουργός, πεπεισμένος ότι έτσι θα γίνουμε η κινηματογραφική Δανία του Νότου, αναλαμβάνει αυτοπροσώπως το Υπουργείο Πολιτισμού και προωθεί κατεπείγον νομοσχέδιο.

Απρίλιος: σάλος για τη νέα παράσταση της Λυδίας Κονιόρδου, η οποία ανεβάζει την “Εκάβη” χωρίς να σκούζει. Οι θεατές στο Θέατρο της Επιδαύρου, που περίμεναν να ακούσουν κραυγές αντάξιες του αρχαιοελληνικού δράματος, αποδοκιμάζουν έντονα, ενώ η ίδια προσπαθεί να εξηγήσει με νεύματα ότι η παράσταση ανέβηκε πολύ νωρίς σε ανοικτό θέατρο και έχει κλείσει η φωνή της. Ο Θύμιος Καρακατσάνης δηλώνει στο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο ότι η Κονιόδρου του είχε υποσχεθεί το ρόλο της Εκάβης επειδή, ως ειδικός στον Αριστοφάνη, ήταν καταπληκτικός στο να παίζει γυναικείους ρόλους και ότι τιμωρήθηκε για την αλαζονεία της. Η Άντζελα Γκερέκου αποφασίζει να παραιτηθεί από τη Βουλή και να αναλάβει αυτή το ρόλο της Εκάβης, αλλά ο Τόλης Βοσκόπουλος την αποτρέπει, λέγοντάς της ότι είναι το αηδόνι του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Τελικά ο ρόλος καταλήγει στη Ζωή Λάσκαρη.

Μάιος: ανασχηματισμός της κυβέρνησης με ρεκόρ εξωκοινοβουλευτικών υπουργών - στο Υπουργείο Πολιτισμού αναλαμβάνει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος ανακοινώνει ότι θα χρηματοδοτήσει ελληνικό ρημέικ της ταινίας “Δράκουλας” ως πρώτη προτεραιότητα για σύσφιξη και των σχέσεων των βαλκανικών λαών. Οι κινηματογραφιστές στην ομίχλη ανακοινώνουν ότι θα συμμετάσχουν στην παραγωγή αυτή μόνο αν γίνει βάσει του Ομιχλώδους Δόγματος 2010. Ο νέος Υπουργός Πολιτισμού συμφωνεί και εύχεται καλή επιτυχία στους συντελεστές της ταινίας. Παρατηρείται ξαφνική απροθυμία για τη στελέχωση της ταινίας από ηθοποιούς και σκηνοθέτες, παρά το υψηλό έπαθλο που προσφέρει το Υπουργείο Πολιτισμού. Ο Απόστολος Γκλέτσος που δηλώνει πρόθυμος να συμμετάσχει βλέπει όλα του τα όνειρα να γκρεμίζονται, όταν διαγράφεται από το ΚΚΕ. Στη συνέχεια αναλαμβάνει το Υπουργείο Πολιτισμού, μετά τη μετακίνηση του κ. Μητσοτάκη στο Υπουργείο Ευρέσεως Ελιξηρίου Ζωής.

Ιούνιος: λήγει το ποδοσφαρικό πρωτάθλημα, το οποίο ο νέος Υπουργός Πολιτισμού χαρακτηρίζει ως ύψιστο πολιτιστικό γεγονός. Η συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης αναβάλλεται, επειδή όσοι είχαν αγοράσει εισιτήρια προτίμησαν να πάνε στην απονομή του κυπέλλου στον Πρωταθλητή Ελλάδος η οποία έγινε από τον Υπουργό Πολιτισμού κ. Γκλέτσο. Εισάγεται ειδικό υποχρεωτικό μάθημα στα Ωδεία και τις Σχολές Θεάτρου με αντικείμενο “κριτική ποδοσφαιρικού αγώνα” ενώ ειδικά στη Μονωδία προστίθεται νέο υποχρεωτικό “μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα - απαγγελία ενδεκάδας”. Ο Γιώργος Καπουτζίδης ιδρύει θίασο με τη Βάνα Μπάρμπα και ανεβάζουν το “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Μπέκετ, όπου η Βάνα Μπάρμπα παίζει τον Γκοντό και ο Καπουτζίδης, προσπαθώντας να μιμηθεί το Γούντι Άλλεν, παίζει τον Βλαντιμίρ και τον Εστραγκόν σε διπλό ρόλο.


Στο δεύτερο μέρος:
Ο Θόδωρος Αντωνίου ξεκινά (ξανά!) τη νέα Ελληνική Εθνική Μουσική Σχολή.
Αποκαλύπτεται ο πρωταθλητής στο Ποδόσφαιρο και η πορεία της Εθνικής στο Μουντιάλ.
Το πολιτιστικό στίγμα της Πέμυς Ζούνη.

23/12/09

A little Christmas Music

Ήταν Χριστούγεννα του 1987. Πιτσιρικάς, είχα ήδη δει τη Μελωδία της Ευτυχίας και ήμουν πεπεισμένος, πως η Τζούλι Άντριους έπρεπε να είναι η μητέρα μου. Μόλις έμαθα πως η τηλεόραση θα έδειχνε ένα χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα με την Άντριους στήθηκα να το δω. Και ξάφνου, ω τι θαύμα, βλέπω αυτό:




Ξετρελάθηκα. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Τους King's Singers ούτε πους τους είχα ξανακούσει ποτέ. Ήταν τόσο όμορφο. Στα παιδικά μου αυτιά ήταν εκπληκτικό αυτό που έβλεπα και άκουγα. Δεν τραγουδούσαν απλώς τη μουσική, αλλά άκουγα τα όργανα. Και ήταν όλα σωστά. Νομίζω πως εκείνο το πρόγραμμα το είχαμε γράψει στο βίντεο και καθόμουν και το έβλεπα για καιρό, χωρίς όμως να ξέρω πώς ονομάζεται το σύνολο που τραγουδούσε.

Μετά από μερικούς μήνες βρεθήκαμε με τους γονείς μου σε ένα φιλικό σπίτι και άρχισα με την παιδική μου αφέλεια να διηγούμαι στον οικοδεσπότη τι με είχε μαγέψει. Τι σύμπτωση, εκείνος όχι μόνον ήξερε τους King's Singers, είχε και δίσκους του. Καθόμουν και άκουγα χωρίς να ενοχλώ τους μεγάλους.

Το πρόγραμμα αυτό δεν είχα την τύχη να το ξαναδώ έκτοτε, όμως είχε μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στην μνήμη μου. Κατά τύχη το ανακάλυψα πρόσφατα στο youtube, όταν, πάλι στο σπίτι ενός φίλου, έτυχε να ακούσουμε King's Singers και το ανέσυρα από τις αναμνήσεις. Είχε χιονίσει μόλις πριν από δυο μέρες, είχε πανσέληνο, κάναμε βόλτα με τ' αμάξι και όλα είχαν το βαθυγάλαζο χρώμα του φεγγαριού εκείνο το βράδυ. Μόλις είχαμε επιστρέψει σπίτι.

Καλά Χριστούγεννα

20/12/09

Μικρό εορταστικό

Ε, αφού πλησιάζουν οι γιορτές λέω να κάνω μια ανάρτηση με θρησκευτική μουσική στο πνεύμα των ημερών.

Ξεχάστε πάντως Μεσσίες, ορατόρια, Χαίντελ, Μπαχ και λοιπές μπαγκατέλες των αιρετικών κουτόφραγκων. Θα ασχοληθούμε με έναν ορθόδοξο συνθέτη, όπως συνάδει προς την καθ' ημάς ανατολή, τον Αλέξανδρο Σκριάμπιν.

Ξεκινούμε:


Μετά από αυτή τη μικρή προσευχή, έναν προπαρασκευαστικό διαλογισμό, προχωρούμε με κατάνυξη στο κύριο μέρος της σεμνής ετούτης θρησκευτικής τελετής και ακούμε τη Μαύρη Λειτουργία.

Όλα τα έργα της τελευταίας περιόδου του Σκριάμπιν στηρίζονται στην λεγόμενη απόκρυφη συγχορδία που επινόησε ο συνθέτης. Την συγχορδία αυτή μπορούμε να την δούμε σα μια ιδιότυπη δεσπόζουσα όπου κυριαρχούν τα τρίτονα  (υπάρχει μέσα σε αυτή την συγχορδία μια δεσπόζουσα μεθ' εβδόμης με κατεβασμένη πέμτη ― δηλαδή ένα σύνολο δυο τριτόνων).

Για όσους τυχόν δεν ξέρουν, τρίτονο είναι ένα μουσικό διάστημα που αποτελείται από 6 ημιτόνια (και ημιτόνιο είναι η μικρότερη απόσταση που μπορεί να έχουν δυο νότες στο ισοτονικά συγκερασμένο σύστημα που επικράτησε στη δυτική μουσική). Στη δυτική τονικότητα τα τρίτονα έχουν πολύ συγκεκριμένες και ισχυρές ιδιότητες. Κατά την Αναγέννηση ήταν απαγορευμένα διαστήματα, τα ονόμαζαν diabolus in musica. Θα μπορούσε ίσως κανείς να δει την ιστορία της δυτικής τονικότητας (δηλ. όλου αυτού που ονομάζουμε κλασική μουσική) ως μια ιστορία εξέλιξης της χρήσης των τριτόνων ― όταν συσωρεύθηκαν πολλά τρίτονα/διάολοι όπως στη Μαύρη Λειτουργία, κακή ώρα, η τονικότητα κατέρρευσε.

Στην 9η σονάτα του Σκριάμπιν (αλλά όχι μόνον σε αυτό το έργο) υπάρχουν συνεχώς σχηματισμοί από τριάδες τριτόνων (τρία τρίτονα που συνδέονται με κάποιον τρόπο ήτοι 666). Το αρχικό σχήμα της Μαύρης Λειτουργίας από το οποίο προκύπτει κατόπιν όλο το υπόλοιπο μοτιβικό υλικό του έργου δεν είναι παρά ένας μεγαλοφυής τέτοιος σχηματισμός· ερμητικός, τέλεια ισορροπημένος και στείρος· όλη η μουσική παρά τα συνεχή ξεσπάσματά της δεν μπορεί να οδηγηθεί κάπου αλλού κι επιστρέφει πάντα σε αυτόν ― κάτι που συμβάλλει στην τραγικότητά της. Στην εικόνα παρακάτω με τα πρώτα μέτρα της σονάτας είναι σημειωμένοι με κόκκινο μερικοί μόνο από τους συσχετισμούς τριτόνων που φτιάχνει ο Σκριάμπιν. Θα μπορούσε κανείς να σχολιάζει επί πολύ τις ιδιότητες και την εσωτερική ενέργεια που έχει αυτό το αρχικό σχήμα. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει το ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ όπου αυτό παρουσιάζεται κάπως πιο αναλυτικά.


Δυο εξαιρετικές αν και αρκετά διαφορετικές εκτελέσεις της σονάτας:



Κλείνουμε με τις "Φλόγες του σκότους". Επάνω στην κορύφωση του κομματιού ο Σκριάμπιν γράφει μια μοναδική οδηγία στην παρτιτούρα. Η μουσική μεταμορφώνεται σταδιακά. Η ενέργεια συγκεντρώνεται για να ξεκινήσει ένα ξέσπασμά της που τονίζεται από τον συνθέτη με την οδηγία tumultueux (ανήσυχα, ταραγμένα) και που λίγο μετά βγαίνει εκτός ελέγχου, δαιμονίζεται πλήρως καθώς ο συνθέτης γράφει στην παρτιτούρα ένα ανεπανάληπτο désordonné. Αμέσως μετά η μουσική καταρρέει και σαν τον φοίνικα ξαναγεννιέται από τις στάχτες της (ένα επαναλαμβανόμενο φα# που είναι ο βασικός φθόγγος του κομματιού) για να καταλήξει και πάλι στο ίδιο φρενήρες ξέσπασμα και να ξανακαταρρεύσει.


Οι παλιές ηχογραφήσεις είναι με τον γαμπρό του Scriabin Vladimir Sofronitsky, η δεύτερη εκτέλεση της σονάτας είναι με τον νικητή του 3ου διαγωνισμού Scriabin Andrei Korobeinikov.

________________
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

[Εκτός από τις εικόνες που παραθέτω καλό είναι να έχετε και την παρτιτούρα του έργου].

Ήδη παραπάνω αναφέρθηκε η απόκρυφη συγχορδία την οποία χρησιμοποιεί ο Scriabin στα έργα της τελευταίας περιόδου. Στην αρχή της 9ης σονάτας η χρήση της γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να προβάλλονται όσο το δυνατόν περισσότερο τα τρίτονα που περιέχει. Το τετράφωνο σχήμα των δυο πρώτων μέτρων που ο συνθέτης ζητά από τον ερμηνευτή να το παίξει με έναν τρόπο που να καθηλώνει και που επανέρχεται συνεχώς (σαν επίκληση ή σαν mantra) βασίζεται στο τρίτονο σι-φα (οι πρώτες νότες κάθε μέτρου που είναι σε κύκλο στην εικόνα παραπάνω). Κάθε φθόγγος αυτού του τριτόνου λειτουργεί σαν αντίθετος πόλος που αντιστρέφει τη φορά κίνησης του άλλου. Έτσι για το σι έχουμε άλλα δυο τρίτονα, τα σολ-ντο# & φα-σι. Όταν εμφανιστεί ο δεύτερος πόλος, φα, τα τρίτονα αυτά αλλάζουν φορά (αντιστρέφονται) το σολ-ντο# γίνεται ντο#-σολ και το φα-σι γίνεται σι-φα [τέτοιες παλινδρομικές κινήσεις/σχέσεις ― με ό,τι αυτές υπονοούν, χρειάζεται να ξαναθυμίσω τις τουλάχιστον παγανιστικές πεποιθήσεις του συνθέτη; ― υπάρχουν συνέχεια σε όλη τη σονάτα σε διάφορα επίπεδα, η πιο εντυπωσιακή και προφανής από αυτές είναι το σχήμα με τα τριακοστά δεύτερα και τις τρίλιες που πρωτοεμφανίζεται στο μέτρο 24]. Η σχέση που έχουν αυτά τα δυο τρίτονα μεταξύ τους είναι αυτή που ορίζει η απόκρυφη συγχορδία, απέχουν μια τρίτη μεγάλη ή τέταρτη ελαττωμένη ήτοι τέταρτη διαστηματική τάξη (ic 4), είναι με άλλα λόγια η επίσης προαναφερθείσα δεσπόζουσα μεθ' εβδόμης με αλλοιωμένη πέμπτη. Θα μπορούσε κανείς να πει ― αρκετά επιπόλαια ― ότι αυτό έχουμε στην αρχή της σονάτας, μια δεσπόζουσα και οι άλλοι φθόγοι των χρωματικών κινήσεων είναι "ξένοι φθόγγοι". Αν όμως κοιτάξει πιο προσεκτικά τι υπονοεί ο Scriabin με αυτή την κατασκευή όπου η διάταξη του πρώτου μέτρου "αναποδογυρίζεται" στο δεύτερο, θα καταλάβει ότι οι φθόγγοι των δυο αυτών μέτρων είναι ένα υπερσύνολο φθόγγων που προκύπτει από τις 8 διαφορετικές διατάξεις (4 κανονικές και 4 αντίστροφες) που μπορεί να εμφανίσει η απόκρυφη συγχορδία με βάση τους φθόγγους φα, σι, ντο# & σολ. Οι διατάξεις αυτές φαίνονται στην εικόνα παρακάτω (στο δεύτερο σύστημα κάθε συγχορδία εμφανίζεται ως εξάχορδο ― παρατηρήστε τα άκρα αυτών των εξαχόρδων και τις σχέσεις των μεταξύ τους φθόγγων).




Εκτός από αυτές τις σχέσεις στο αρχικό σχήμα υπάρχει και μια σειρά από δευτερεύουσες. Επισημαίνω μια-δυο τέτοιες: αν δει κανείς όγδοο προς όγδοο τα πρώτα μέτρα εύκολα παρατηρεί τις ομοιότητες στα κάθετα διαστήματα: σε όλα τα ισχυρά μέρη του μέτρου έχουμε τρίτες μεγάλες (4η διαστηματική τάξη) και σε όλα τα ασθενή έχουμε έβδομες ελαττωμένες ή μεγάλες έκτες (3η διαστηματική τάξη). Αν δει κανείς τα όμοια μαζί ως σύνολα θα διαπιστώσει ότι τα ισχυρά σχηματίζουν μια κλίμακα με ολόκληρους τόνους (ή αλλιώς τον 1ο τρόπο του Μεσσιάν) και τα ασθενή τα οποία σας παραπέμπω να τα συγκρίνετε με τα άκρα των εξαχόρδων που σας ζήτησα να παρατηρήσετε σχηματίζουν μια οκτατονική κλίμακα (ή τον 2ο τρόπο του Μεσσιάν) ― και οι δυο αυτές κλίμακες είναι τελείως συμμετρικές που σημαίνει ότι δεν μπορεί να οριστεί εύκολα (αν μπορεί καθόλου) με τη χρήση τους τονικό κέντρο. Και η σχέση των διαστημάτων μεταξύ ισχυρών και ασθενών ογδόων μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος παλινδρόμησης/"αέναης" εναλλαγής όπου το α, διαδέχεται το β ξανά και ξανά.

Καθώς μάλιστα η μορφή του έργου δεν είναι αυτή της κλασικής φόρμας σονάτας μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι η αντιπαράθεση ή η σύνθεση δυο ιδεών/καταστάσεων που είναι η ουσία της σονάτας υπάρχει υπ' αυτή τη μορφή στη Μαύρη Λειτουργία.

16/12/09

Πως να διορθώσετε ένα τραγούδι

(Αναδημοσιεύω από το Boom Town, τη στήλη της Kara Swisher στο All Things Digital.)

Πρώτα το αφόρητα σαχλό και γτπ original:



Και κατόπιν η βελτιωμένη, αριστουργηματική έκδοση:

7/12/09

Listen (τίτλοι και σημειώματα)

Traveling through English-speaking countries I always meet people who ask me to listen. "Now, listen" they invariably say, "listen to me", as they call for attention, warn me, or implore me. I want to say "listen" as it is seldom said — in a musical connotation. Listen to the sound of the piano. Our environment is full of living-room pianos of great value, beautiful to look at but never really intended to be listened to.
In "Listen" I am trying to create a situation within the limitations of the piano, making some aspects of the sound from this black box truly audible. What I want to explore is the situation of people listening and in the process of listening having also the possibilities of choice. That is why the work is full of repeated passages: so many choices are available to the listener — enough choices of listening for everybody.
The piece utilizes the differences in the length of strings and uses the extreme registers of the piano — very high and very low or right in the middle. The duration of the string vibrations creates a collision of echoes as the vibrations die away. Then the pianist stops playing this process of tonal blend, and disintegration continues within the piano itself, creating the moment of 'Listen'.
Arne Nordheim

Πιάνο παίζει ο Einar Steen-Nokleberg, ηλεκτρονικά Mats Claesson.


4/12/09

Μινιμαλισμός 6

Ακούμε τη 2η κίνηση της 4ης Συμφωνίας του Philip Glass.


Ισχύει πάντα το ερώτημα που έθεσα προηγουμένως: Ποιες μουσικές είναι μινιμαλιστικές;
O Philip Glass είναι ένας από τους 4 της βασικής τετράδας των μινιμαλιστών (οι άλλοι είναι οι La Monte Young, Terry Riley και Steve Reich), αλλά αρκεί μια τέτοια κατάταξη για να κάνει όποια μουσική γράφει ο Glass μινιμαλιστική;

(…κι αν δεν είναι μινιμαλισμός, τότε τι είναι;)

2/12/09

Es moose sein

Πόσα μέλη της οικογένειας Bach ξέρετε;

Υπόθέτω ότι ξέρετε τον J.S. Bach, τον W. F. Bach, τον C.P.E. Bach, τον J.C.F. Bach και τον J.C. Bach, και ίσως ξέρετε κάποιους ακόμα (τόσα παιδιά έκανε ο J.S. χώρια που έτσι κι αλλιώς ήταν μεγάλο σόι), αλλά το πιθανότερο να μην ξέρετε για τον P.D.Q. Bach.

Το λησμονημένο αυτό μέλος της διάσημης μουσικής οικογένειας, ίσως το μαύρο πρόβατο των Bach, ανακάλυψε σε έρευνές του ο καθηγητής Peter Schickele και έθεσε στόχο του να κάνει γνωστό το έργο αυτής της παραγνωρισμένης μουσικής ιδιοφυΐας.

Χωρίς άλλο σχόλιο (διότι τι να πρωτοπεί πει κανείς) ακούστε το κουαρτέτο του P.D.Q. Bach σε φα μείζονα με τίτλο "Ο τάρανδος". Το έργο προλογίζει ο Peter Schickele.






Ακούστε ακόμη την όπερα σε μισή πράξη του PDQ Bach, The Stoned Guest: