Masterclass

Το δεύτερο μέρος της τρίτης ανάρτησης για τα τραγούδια (τρομάρα μου, θέλω και δυο μέρη) με παιδεύει για τεχνικούς λόγους (θα δείτε) και γι' αυτό αγοράζω χρόνο με διάφορες άλλες αναρτήσεις. Αφορμή πάντως για ετούτη στάθηκε η συζήτηση με τον Neco στην προηγούμενη ανάρτηση για τον Boulez. Τα κλιπάκια μου έχει υποδείξει ο Σουηδός μάγειρας.

Το πιο βασικό πρόβλημα της μουσικής στο επίκεντρο (το έχουμε ξαναπιάσει και υποθέτω ότι θα το ξαναπιάσουμε πολλές φορές): Τι ακριβώς από τη συνθετική σκέψη και πρόθεση καταγράφεται στην παρτιτούρα; Πως το προσεγγίζει και πως το δίνει αυτό ένας μουσικός;

Στα βίντεο που ακολουθούν ο Barenboim διδάσκει σονάτες Beethoven. Αυτά που λέει ο Barenboim (τα οποία μεταξύ μας δεν είναι δα και τίποτα εξ αποκαλύψεως σοφίες, ένας οποιοσδήποτε σχετικά καλός καθηγητής ωδείου ξέρει να τα διδάξει, τώρα για τα καμάρια που πήγαν για μάθημα ―ο πρώτος δε εξ αυτών αδιάβαστος ― δε θέλω να μιλήσω γιατί θα παρεξηγηθούμε πάλι), είναι αυτά που δε λέει ο Boulez. Το ερώτημα λοιπόν είναι ποιος έχει δίκιο: ο λαλίστατος Barenboim ή ο λακωνικός Boulez;