28/2/09

Λυρισμός διά πάσα νόσον και πάσα μαλακίαν (από τον Άννα στον Καϊάφα)

Όπως αποκαλύπτει ο τίτλος η ανάρτηση έχει δυο σκέλη. Αρχικά ήταν μόνο για το Β αλλά μας προέκυψε και το Α. Όπως το βλέπω, Α και Β είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Απλά στο Α από σκύλος μετατρέπομαι σε τελείως bitch.

Α)

Μια φόρα το χρόνο θα πάω σε συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης (ΚΟΘ). Θεωρείστε το ένα ετήσιο προσκύνημα ή μια ετήσια υποχρέωση ή αγγαρεία ή τέλος πάντων ανεξήγητα ακραίο μαζοχισμό. Το σοκ αυτό είναι αρκετό για να θυμάμαι για το υπόλοιπο του έτους γιατί δεν πρέπει να πηγαίνει κανείς σε συναυλίες ελληνικών ορχηστρών.

Φέτος έκανα επιπλέον το μεγάλο λάθος να πάω στην συναυλία που η ορχήστρα γιόρτασε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της. Ένα πολύωρο "gala" (gala κρασά) στο Μέγαρο Θεσ/νίκης. Λόγω του επετειακού της υπόθεσης ήταν μαζεμένη η κοσμική, πολιτική, θρησκευτική (μην ξεχνιόμαστε στη Θεσσαλονίκη είμαστε, ο Άνθιμος κι ο Ψωμιάδης βασιλεύουν) και λοιπή σάρα και μάρα της πόλης, άνθρωποι που κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν για τη μουσική και από αυτήν την άποψη πήραν ακριβώς αυτό που τους άξιζε.

Σε κάθε τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός είναι έθιμο, είναι παράδοση (κι εμείς τιμούμε τα ήθη και έθιμα του τόπου μας ―όπως εξάλλου και τα παντελόνια που φορούμε. Τι είπατε; δε φοράει παντελόνια ο Άνθιμος; είστε σεξιστές και φτου σας) να παρίσταται, ο ελέω Θεού αρχιτελετάρχης, τοποτηρητής του πρωτοκόλλου και obligato καλλιτεχνικός σχολιαστής της χώρας, Αλέξης Κωστάλας, που στόμα έχει και σταματημό δεν έχει.

Ο κύριος Κωστάλας κάνει λαμπρή καριέρα περιφέροντας με ύφος και κατάλληλο με την εκάστοτε περίσταση αξάν την ημιμάθειά του, θαμπώνοντας και ξεγελώντας τους ημιαγρίους της ημετέρας καλής (και ουχί μόνον) κοινωνίας· εύγε του, καλά τους κάνει. Πολλά άξια κραξίματος μας είπε εχθές και συνεισέφερε επίσης στον ήχο της ορχήστρας με ενδιαφέροντα (πολύ John Cage) ηχητικά εφέ με το μικρόφωνό του. Αυτό όμως που προκάλεσε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η παρότρυνσή του προς τους παριστάμενους πολιτικούς να βάλει η πολιτεία ακόμη πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη (μας) για να στηρίξει το θεάρεστον και υψηλό έργο των καλλιτεχνών. Έφερε δε και ατράνταχτες αποδείξεις για την ανάγκη αυτού, την υποχρέωση δηλ. της πολιτείας να στηρίζει τις τέχνες (τις καλές όπως εξήγησε κατόπιν, τις κακές να τις κάνει ντα): μας πληροφόρησε λοιπόν, πως ο Κομφούκιος έλεγε ότι το αν διοικείται καλά μια χώρα φαίνεται από το επίπεδο της μουσικής που έχει (μετάφραση: δώσε και σώσε …το επίπεδο. Αν δίνεις πολλά, θα έχεις καλό μουσικό επίπεδο άρα ως πολιτικός θα κάνεις καλά τη δουλειά σου! Κύριε Κωστάλα, για καλό μας το είπατε αυτό; για σκεφτείτε λίγο… φαίνεται λοιπόν ότι επειδή ως λαός αγαπούμε τη φιλοσοφία ― που μην ξεχνιόμαστε εμείς την γεννήσαμε, την ώρα που οι άλλοι, έξω οι ξένοι, ήταν στις μπανανιές, τα σπήλεα κτλ κτλ ― έχουμε βαλθεί να αποδείξουμε σωστό τον Κινέζο, έξω οι ξένοι, φιλόσοφο και η μουσική μας συναγωνίζεται τα χάλια της δημόσιας διοίκησης. Κύριε Κωστάλα, τα μαύρα χάλια που κάνετε ότι δεν βλέπετε των κρατικών ορχηστρών δεν οφείλονται στα "λίγα" λεφτά που δίνει για αυτές το κράτος ― το τριχίλιαρο, το λιγότερο, που τσεπώσατε εσείς πχ για την συγκεκριμένη εκδήλωση είναι σε αυτά τα "ολίγα", αλλά αυτό φοβάστε: μην τα χάσετε όλα αυτά ― αλλά σε χίλια-δυο άλλα. Ας πούμε στην παγκόσμια, έξω οι ξένοι, πρωτοτυπία μας, άθλο και επίτευγμα των συνδικαλιστών μας, με το που μπαίνει ένας μουσικός στην ορχήστρα να μην ξανααξιολογείται ποτέ, όσο χάλια και να παίζει, από 'κει και μετά τον κρατάμε μέχρι να πάρει σύνταξη, δεν πάει να πηγαίνει στις πρόβες και τις συναυλίες και να τα ξύνει, δεν πρόκειται κανείς να του κάνει τίποτα, να τον βγάλει από τη θέση του, παίζει, δεν παίζει, έχει γίνει πια μόνιμος, έχει μετατραπεί από καλλιτέχνης σε βολεμένο, ζωντανό-νεκρό δημόσιο υπάλληλο· αυτό και άλλα τέτοια φταίνε). [Φαντάζομαι τι πανηγύρια έχει να κάνει μετά από αυτό ο σουηδογερμαναράς ― έξω οι ξένοι αλλά όχι οι γερμανοί, οι γερμανοί είναι φίλοι μας ― και το τι θα μας σούρει για τη γερμανική μουσική, οι γερμανοί είναι φίλοι μας, και τη γερμανική οικονομία, είπαμε φίλοι μας]. Εκτός από τον Κομφούκιο ο κος Κωστάλας θύμισε και τα λόγια του Ντβόρζακ ότι η τέχνη που έχει ως σκοπό το κέρδος είναι φθηνή, η πραγματική τέχνη ποτέ δεν είναι κερδοφόρα (αυτό φαντάζομαι για να μας αποδείξει πόσο τρανοί καλλιτέχνες είναι οι μουσικοί της ΚΟΘ που αν δεν τους ζούσε το κράτος δε θα κατάφερναν ούτε κέρματα στο δρόμο να μαζεύουν· ας αναλάβει να ενημερώσει με τρόπο επίσης κάποιος τον Damien Hirst ότι δεν κάνει τέχνη γιατί βγάζει πολλά, φοβάμαι γιατί δεν ξέρω πως θα το πάρει). Στη συνέχεια βέβαια της συναυλίας πριν από τη Γαλάζια Ραψωδία του Gershwin ο κύριος Κωστάλας μας διηγήθηκε με το γλαφυρό (μην ξεράσω) τρόπο του τη γνωστή ιστορία με τον Gershwin και τον Ravel όπου ο Gershwin είχε ζητήσει από τον Ravel να κάνει μαθήματα μαζί του για να μάθει να γράφει σαν κι αυτόν, στο οποίο ο Ravel του είχε απαντήσει "γιατί θες να γίνεις ένας δευτεροκλασάτος Ravel όταν μπορείς να είσαι ένας πρωτοκλασάτος Gershwin;" και μετά τον ρώτησε πόσα βγάζει. Όταν ο Gershwin του απάντησε πόσες χιλιάδες δολάρια έβγαζε ο Ravel απάντησε ότι ίσως αυτός θα έπρεπε να μάθει πως να γίνει Gershwin. Ποιο είναι, κύριε Κωστάλα, το συμπέρασμα της ιστορίας; Μα φυσικά ότι ο Gershwin αφού έβγαζε πολλά δεν έκανε τέχνη, ούτε όμως κι ο Ravel που επιθυμούσε να βγάζει κι αυτός τόσα. Φθηνιάρηδες αμφότεροι!

Αρκετά όμως με τις γλυκερές και διδακτικές φαιδρότητες του Κωστάλα, την παράσταση έκλεψαν οι φαιδρότητες των υπολοίπων, προεξάρχοντος του καλλιτεχνικού διευθυντή - μασκώτ της ορχήστρας που είχε και την φαεινή ιδέα για το event. Η συναυλία (τρόπος του λέγειν) ξεκίνησε λίγο μετά τις εννιά και τελείωσε περί τις δώδεκα και τέταρτο. Συμμετείχαν 15 (τρόπος του λέγειν) σολίστ. Το (τρόπος του λέγειν) πρόγραμμα είχε αποσπάσματα από έργα μπαρόκ μέχρι έργα του 20ου αιώνα, κοντσέρτα, άριες, εισαγωγές και δε συμμαζεύεται. Πέρα από τα υπόλοιπα κάποιος θα πρέπει να αποφασίσει επιτέλους τι είναι αυτή η ρημάδα η ΚΟΘ, συμφωνική ορχήστρα (τρόπος του λέγειν); ορχήστρα όπερας (τρόπος του λέγειν); σύνολο μπαρόκ (τρόπος του λέγειν); Όλα αυτά μαζί δεν γίνεται να είναι (ακόμα και να το λέει ο κατηραμένος τρόπος). Πως να το κάνουμε δεν παίζονται ίδια ο Händel και ο Fauré ακόμα κι αν έχουμε αξιώσεις εκτέλεσης επιπέδου (δαπέδου) κρατικής ορχήστρας. Αλλά αυτά είναι ψιλά και ακατανόητα πράγματα για τις κυρίες που έρχονται ντυμένες λες και έχουν πάει είτε στα μπουζούκια είτε στη δεξίωση του πρέσβη που τις κακομαθαίνει. Αυτές (και οι κύριοι που τις συνοδεύουν) δικαιώνουν τη ρήση του Sir Thomas Beecham: "το παν σε μια ορχήστρα είναι να ξεκινούν και να τελειώνουν όλοι μαζί" (σημ: αν σας παραπέμπει και αλλού αυτό δεν είναι η ιδέα σας ο μακαρίτης έλεγε διάφορα τέτοια χαριτωμένα με νόημα) "το κοινό ποτέ δεν προσέχει τι συμβαίνει ανάμεσα". Η ΚΟΘ προσπαθεί να ακολουθήσει τη συμβουλή του και αρκετές φορές μάλιστα τα καταφέρνει.

Δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να είναι τόσοι σολίστ. Από τους 15 σολίστ ο μόνος που θα επιβίωνε θα ήταν ο Κερκέζος αν δεν επέλεγε να μας παίξει Θεοδωράκη. Κύριε Κερκέζο, ένας performer, κρίνεται όχι μόνο από την τεχνική και εκφραστική αρτιότητά του αλλά και από άλλα πράγματα πχ την ικανότητά του να επιλέγει το πρόγραμμά του. Με το κοντσερτίνο του Θεοδωράκη, μόνο στην Ελλάδα την βγάζετε καθαρή. Εκτός κι αν το κάνετε αυτό για εγχώρια κατανάλωση (αν και δε νομίζω). Από τα βιολιά οι Παπάνας και Σουσάμογλου στην πολλαπλά ατυχή επιλογή του διπλού Martinu που επιχείρησαν να μας παρουσιάσουν (αγνοώ μαέστρο και ορχήστρα που ακόμα αναρωτιούνται τι νότες άραγε να είχαν οι σελίδες που είχαν μπροστά τους) ξεχώρισαν για την πιο καραγκιόζικη μανιέρα βιολιστών ever και για το extra special γρατζούνισμα. Παιδιά, την άλλη φορά πιάστε κάτι που να καταλαβαίνετε. Για τον Δεμερτζή και την Αστεριάδου στο Medelssohn βλέπετε παρακάτω. Οι αφοί Γαλιλαία στο διπλό Βιβάλντι πάλι υποθέτω ότι μπήκαν με μέσο (στην κυριολοξία ― λόγω μπαμπά) εκτός κι αν υπήρχε κάποιο concept που δεν αντελήφθην για το πως μπορεί να λειτουργήσουν μαθητές της κατωτέρας ως σολίστ σε μια ορχήστρα. Καλά τα πήγαν, τα παιδιά, πάνω τα χεράκια, κάτω τα χεράκια. Πάντως δε 'δείχναν να τους αρέσει αυτό που κάνουν, σα να τους 'βάλαν με το ζόρι να γίνουν μουσικοί. Βρε λες; γίνονται τέτοια πράγματα; Για τον Τσιτσελίκη βλέπετε παρακάτω. Η Αλεξία Βουλγαρίδου παραλίγο να πετύχει τραγουδώντας το Que de bizoux από τον Faust του Gounod, αλλά εκεί ήταν το πρόβλημα παρα-γκουνήθηκε και ξέχασε ότι έπρεπε να τραγουδήσει κιόλας (τραγουδίστρια γαρ, για τυχόν απορίες απευθύνεστε πάραυτα στον μάγειρα). Ο όγκος της φωνής της αποδείχθηκε πολύ λίγος, μακάρι να μπορούσε να βγάλει τόση φωνή όση και τσαχπινιά. Τραγική ήταν η Βάσω Παπαντωνίου ως πουρομπεμπέκα (λόγω ρεπερτορίου και ντεκολτέ εμφάνισης) σε άρια από την Anna Bolena. Αφού, κυρά μου, δε μπορείς πια να σταυρώσεις νότα για νότα κάνε μας τη χάρη και κάτσε σπίτι σου. Δεν καταλαβαίνεις ότι εκτίθεσαι; Πάλι καλά να λέμε που άντεξε έστω μονοκόματη (δεν ξεχώριζες νότες, ένα συνεχές glissando ήταν) μέχρι τέλους και δε σωριάστηκε στο μέσον. Το αυτό ισχύει και για τον Τουφεξή, αφού δε μπορείς να πάρεις τα χέρια σου και έχει αρχίσει το Αλτσχάιμερ, τι τον θες τον Gershwin, χρυσέ μου; Με κάτι τέτοια πήγαινε το πράγμα από το κακό στο χειρότερο κι εμείς αναρωτιόμασταν αν πρόκειται για διαγωνισμό μεταξύ σολίστ και ορχήστρας για το ποιος είναι πιο χάλια. Ο βαρύτονος Κύρος Πατσαλίδης έδειξε ότι αν θέλει μπορεί να τραγουδήσει, αλλά είπαμε, φαίνεται κανείς και από τα έργα που διαλέγει. Μπορεί ο Σόλωνας Μιχαηλίδης να είναι ο ιδρυτής της ορχήστρας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τον φάμε στη μάπα και ως συνθέτη. "Η προσευχή του ταπεινού" που μας τραγούδησε μου θύμισε το ταπεινό χαμομηλάκι από το "Κωνσταντίνου και Ελένης" του οποίου ήταν το μουσικό αντίστοιχο και με έκανε να έχω μια τάση να καταστρώσω σχέδια βομβαρδισμού του Μεγάρου (ήταν κι ο Άνθιμος μέσα). Ίσως να αδικώ το Διονύση Γραμμένο γιατί είναι ακόμη μικρός ― δεν έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του ― και η αλήθεια είναι ότι έχει εξαιρετική δεξιοτεχνία (ασχέτως ηλικίας) και φαίνεται ότι καταλαβαίνει τι παίζει (σε αντίθεση με την πλειοψηφία των υπολοίπων) αλλά ο ήχος του βρίσκω ότι απέχει πολύ από το να είναι ιδανικός. Ας ελπίσουμε ότι θα ωριμάσει και θα φτιάξει (εξάλλου αυτό είναι από τα πράγματα που διορθώνονται κοντά σε ένα καλό δάσκαλο). Η ορχήστρα πάντως τα χρειάστηκε στο εξαιρετικά δεξιοτεχνικό κοντσέρτο του Jean Françaix και με τα χίλια ζόρια μπορούσε να παρακολουθήσει (λέμε τώρα) το tour de force του μικρού (ο Μύρωνας δε νομίζω ότι μπορεί καν να αντιληφθεί αυτές τις ταχύτητες για να τις δώσει κιόλας). Πάμε στον Λαζαρίδη που μας έπαιξε το φινάλε από το πέμπτο Μπετόβεν. Τον έχω ακούσει αρκετές φορές και κάθε φορά επιβεβαιώνεται η ίδια εντύπωση ότι σαν τον Cage δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει ο αρμονικός ιστός της μουσικής παίζει (πιο απλά: μας λέει λογάκια χωρίς να καταλαβαίνει τι σημαίνουν). Αυτή τη φορά ήταν και ντεφορμέ ή απλά αδιάβαστος. Του φύγαν πράγματα, έφυγε κι η ορχήστρα (ας είναι καλά ο Μύρωνας) και το αποτελειώσανε το πράγμα. Πάντως παρόλα αυτά το υφάκι ανθυποβεντέτας εκεί. Να καμαρώνει κι η maman. Πέρα από τα σολιστικά είχαμε και εισαγωγές: έναν Χαίντελ (κράζω παρακάτω), μια εισαγωγή του Pizzetti, τον οποίον ο Μύρων θεωρεί ότι "αποκάλυψε" ο ίδιος όπως έγραφε στο πρόγραμμα ή όπως σχολίασε μια φίλη στο διάλειμμα "κάτι θα 'ξέραν οι Ιταλοί και τον 'κρύβαν, ίσως δε θα 'πρεπε να αποκαλυφτεί ποτέ". Είχε, δεν είχε "Αποκάλυψη τώρα" το έκανε ο Μύρων. Κόντα σε όλα αυτά τα σχετικά μεταξύ τους (ποια πειρατεία και μπαρμπούτσαλα; η διαδοχή Χαίντελ ― Σόλωνα Μιχαηλίδη ― Βιβάλντι ― Φωρέ σκοτώνει και τη μουσική κι ό,τι θέτε· ειδικά αν εμπλέκεται κι η ΚΟΘ στη μέση) μπήκε ακόμα ένα, το "Adagio του Albinoni" (η σειρά Μαρτινού ― Γκέρσουιν ― Αλμπινόνι ― Θεοδωράκης ― Ντονιτσέτι είναι ακόμα ένα δείγμα του μουσικού κουλουβάχατου που μας ετοίμασαν).

Όμως το πιο τραγικό της υπόθεσης από κάθε πλευρά ήταν το φινάλε του κάτσε gala. Ο Δημήτρης Σγούρος βγήκε να μας παίξει το φινάλε από το Τσαϊκόφσκι. Τελευταία ακούγονται διάφορα για τον Σγούρο. Δεν ξέρω τι συνέβη ακριβώς (ίσως να ήταν πολύ κουρασμένος λόγω της αναμονής, ήταν τελευταίος ― το εξαιρετικό concept του Μύρωνα που λέγαμε ― και βγήκε στις δώδεκα, θα πρέπει να περίμενε πίσω από τις εφτά, όποιος και να 'ταν στη θέση του θα είχε αρχίσει να δαγκώνει τις καρέκλες). Ίσως για να εκδικηθεί για την αναμονή, ίσως γιατί είχε λυσσάξει κι ήθελε να φύγει ο άνθρωπος, ίσως γιατί την έχει τελείως γραμμένη την ορχήστρα, ποιος ξέρει; Πάντως πήρε ένα τέτοιο δαιμονικό tempo που ο Μύρων τα 'χασε (καλά γενικώς τα 'χει χαμένα, αλλά εκεί του έφυγε τελείως, δε μιλάμε για διαφορά φάσης μιλάμε για μισό μέτρο). Η ταχύτητα (και τα νεύρα) του Σγούρου ήταν τέτοια που δε σταύρωσε passage για passage. Μια αψυχολόγητη και ανισόρροπη κατάσταση λίαν ανησυχητική. Μια κυρία δίπλα μου άρχισε να μουρμουράει "μα τι κάνει;" Μάλλον να ξεμπερδεύει ήθελε. Πάρτο στη διπλή ταχύτητα να τελειώσουμε γρηγορότερα. Κρίμα.

Ποιος ο λόγος λοιπόν για όλο αυτό; Καταλάβαμε μουσικά κάτι; Εξυπηρέτησε όλος αυτός ο μαραθώνιος επίδειξης κάποιο καλλιτεχνικό σκοπό; Κερδίσαμε εμείς ως κοινό ή οι μουσικοί ως καλλιτέχνες κάτι;

Τα ερωτήματά μου συνεχίζονται ως εξής: τι μας απέδειξε όλο αυτό; σίγουρα τη μεγαλομανία και την ηλιθιότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή της ΚΟΘ που έτσι κι αλλιώς ήταν και είναι γνωστές. Τη λύσσα, το ανύπαρκτο καλλιτεχνικό ήθος και τον τυχοδιωκτισμό των "σολίστ". Αν έχεις κάποια συνείδηση και αξιοπρέπεια και σέβεσαι τον εαυτό σου ως καλλιτέχνη απλά δε δέχεσαι να συμμετέχεις σε ένα τέτοιο πανηγύρι κι ας σου κρατήσουν μούτρα. Στο κάτω-κάτω ποιοι είναι αυτοί που θα σου κρατήσουν μούτρα; Σιγά τα πρόσωπα. Είναι βέβαια και τα χρήματα στη μέση, αλλά και πάλι (τουλάχιστον βγες διαβασμένος και έτοιμος ως ένδειξη σεβασμού και στον κόσμο και στον εαυτό σου). Αποδεικνύει επίσης το τι καταλαβαίνει το κοινό (της Θεσσαλονίκης τουλάχιστον). Με εξαίρεση κάποιους ελάχιστους οι υπόλοιποι ήταν ευχαριστημένοι από την βραδιά. Θα έλειπε σε αυτή την πλειοψηφία η ΚΟΘ, αν μια μέρα έπαυε να υπάρχει; Δε νομίζω. Ένα αξιοπερίεργο είναι για αυτούς ή μια ευκαιρία να δείξουνε τις γούνες και τα μπιζού. Για όσους λίγους μπορούν να καταλάβουν και πονούν αυτή τη μουσική, επίσης δε θα τους λείψει το απύθμενο χάλι της ΚΟΘ. Δυστυχώς η κατάσταση είναι μια ασύλληπτη και απερίγραπτα θλιβερή κατάντια. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του κρατικού πολιτισμού. Για αυτό λοιπόν θα συμφωνήσω με τον cobden.


Β)

Αυτό θα είναι πιο σύντομο από πλευράς μου γιατί δε χρειάζεται να σας τα περιγράψω εγώ τα λένε μόνοι τους.

Και βέβαια αυτό που δε θα γίνει ποτέ αντιληπτό σε κάποιους είναι το πόσο τρικυμία εν κρανίω είναι η "δράση" τους.

Αναφέρομαι σε αυτό το εξίσου φαιδρό με την ΚΟΘ. Δείτε επίσης (και διαβάστε όσο αντέχετε) τα ακόλουθα:

και θαυμάστε και συγκλονιστείτε (υποχρεωτικά) από την πρωτοποριακή, ακτιβιστική δράση των πεφωτισμένων καλλιτεχνών που δίνει νόημα στον μάταιο τούτο κόσμο:



Ηρωικές στιγμές καλλιτεχνικού μεγαλείου. Βρίζουν τη Λυρική για τους Απάχηδες, αλλά είναι ακριβώς (μα ακριβώς) ίδιοι (τόσο που δε μπορούν καν να υποψιαστούν την ειρωνεία πίσω από τις πράξεις τους).
Τι κάνει γκλούκου-γκλούκου στα κεφάλια τους; (έλα μου ντε, από πότε το κενό κάνει θόρυβο;)

Επί της ουσίας και παρά τo ότι όσα γράφω στο Α μπορεί να δίνουν αντίθετη εντύπωση συμφωνώ με το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη (θυμίζω αυτό που γράφω στην αρχή ότι Α & Β είναι διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου πράγματος). Έχω όμως κάποιες ενστάσεις για τον ορισμό του για το τι είναι τέχνη (αλλά καθόλου δεν είναι εκεί το θέμα).

-------------

Στην ανάρτηση αυτή ακούμε μουσική που παίχτηκε (διαβάστε: επιχειρήθηκε να παιχτεί) στη συναυλία της ΚΟΘ (όχι τίποτα άλλο να θυμηθώ πως είναι κανονικά καθώς οποιαδήποτε ομοιότητα αυτών που ακολουθούν με αυτό που ακούσαμε στη συναυλία δεν είναι συμπτωματική, απλά ανύπαρκτη):
  • Gabriel Fauré: Ελεγεία, έργο 24, για βιολοντσέλο και ορχήστρα. Παίζει ο εξαιρετικός Mischa Maisky, την ορχήστρα των Παρισίων διευθύνει ο Semyon Bychkov. (κατά την ενδιαφέρουσα ερμηνευτική προσέγγιση της ΚΟΘ και του μαέστρου παύλα καλλιτεχνικού διευθυντή της η ορχήστρα στο συγκεκριμένο έργο έχει μια και μοναδική δυναμική από την αρχή ως τέλος: μετζοφόρτε, ο δε Τσιτσελίκης θεώρησε ότι το εκφραστικός ρόλος του ως σολίστ περιορίζεται στο πόσο έντονα θα κάνει βιμπράτο, η συγκεκριμένη μουσική δεν έχει φράσεις, έχει διαδοχές από νότες ― ο Cage τώρα δικαιώνεται)

  • Felix Mendelssohn: το adagio από το κοντσέρτο σε ρε για βιολί, πιάνο και ορχήστρα εγχόρδων. Βιολί παίζει η Isabelle van Keulen, πιάνο ο Ronald Brautigam, τη Νέα Συμφωνιέτα του Άμστερνταμ διευθύνει ο Lev Markiz. (ο Mendelssohn είναι από τους πιο αγαπημένους μου ρομαντικούς συνθέτες ― ακριβώς επειδή δεν είναι και πολύ ρομαντικός, αποφεύγει δηλ. τις υπερβολές της περιόδου ― και το κοντσέρτο αυτό είναι υπέροχο, αλλά η επιλογή του αργού μέρους από τους Δεμερτζή και Αστεριάδου για τη συγκεκριμένη συναυλία είναι σίγουρα περίεργη. Στο μεγαλύτερο μέρος του η ορχήστρα εξαφανίζεται και είναι ένα ντούο για βιολί και πιάνο. Μήπως ήταν ένα έμμεσο σχόλιο για την ΚΟΘ και το πόσο θέλουν να μπλέκουν μαζί της σε πρόβες κτλ; Αν ναι, έξυπνη κίνηση και θα ήταν αποτελεσματική, αν οι δυο τους ήταν διαβασμένοι. Γιατί το ρεσιτάλ βιολιού - πιάνου που παρακολουθήσαμε ήταν επιπέδου Β' μέσης στην καλύτερη, μας πήρε ο ύπνος. Μέχρι να μάθει η Αστεριάδου πως συνοδεύει το αριστερό χέρι όταν έχει συγχορδίες έχει μακρύ δρόμο ακόμα, για το πεντάλ δε συζητάω: σε άλλη ζωή, φαίνεται στην Julliard δεν της τα μάθανε καλά. Ο δε Δεμερτζής εκτός από τα φάλτσα που μας πέθανε είτε παίζει Bach είτε Σκαλκώτα, είτε Beethoven είτε Σοστακόβιτς ένα και το αυτό ― υπ' αυτήν την έννοια ταίριαξε γάντι στην όλα-τα-σφάζω-όλα-τα-μαχαιρώνω ΚΟΘ). Και για να μη μείνετε με την απορία θα βάλω και το πολύ ωραίο φινάλε του κοντσέρτου που δεν έπαιξαν γιατί θέλει κότσια και διάβασμα.
  • Georg Friedrich Händel: η εισαγωγή από τη μουσική για τα βασιλικά πυροτεχνήματα. Φυσικά: Trevor Pinnock & The English Concert. (Αυτό ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα της συναυλίας. Που πας, ρε μπούλη, που δε γνωρίζει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου, που νομίζεις ότι μπορείς να διευθύνεις, πόσο μάλλον να διευθύνεις Χαίντελ τη στιγμή που έχεις το μουσακά από κάτω για σύνολο; Ακούσαμε ένα μονολιθικό ηχητικό όγκο όπου μια και μοναδική συγχορδία κρατούσε κάπου 6 λεπτά χωρίς προφανή λόγο ― ο Cage ξανα-μανα-δικαιώνεται. Tελικά είναι πολύ avant-garde τα ΚΟΘώνια· σαν κι αυτά της απελευθερωμένης λυρικής)

Άντε και του χρόνου…

38 σχόλια:

SK είπε...

Απολαυστικό το σχόλιό σου, τόσο που θα ήθελα να ήμουν κι εγώ εκεί να το διασκεδάσω το θέαμα!

Πάντως στο ερώτημά σου τι εξυπηρετεί ένα τέτοιο gala, νομίζω όλα τα gala πάνω κάτω είναι κοσμικές εκδηλώσεις, πανηγύρια δηλαδή. (Και δεν είναι κακό αυτό: οι δημόσιες σχέσεις που απευθύνονται στα κοσμικά, άσχετα με την τέχνη πλήθη είναι πλέον ουσιαστικό κομμάτι για την επιβίωση, προβολή, και χρηματοδότηση κάθε οργανισμού, ορχήστρας, κτλ κτλ).
Τώρα αν μια ορχήστρα έχει το υπόβαθρο να κάνει το πανηγύρι της και καλλιτεχνικό γεγονός, έχει καλώς. Αν δεν το έχει, έχουμε την κατάσταση που περιέγραψες!

Καλό μήνα!

Ανώνυμος είπε...

 γαβ-γαβ

Rowlf είπε...

SK,
το κείμενο γράφηκε υπό το σοκ. Κι εγώ κάπως έτσι σκέφτηκα, "χαβαλέ θα έχει, δεν πας; Θα ρίξεις και γέλιο". Αμ δε, τα νεύρα μου.

Η ΚΟΘ δεν έχει ανάγκη από χρηματοδότες για να κάνει gala και να τους θαμπώσει. Για κλείσιμο του μαγαζιού από το ΥΠΠΟ ούτε λόγος για να πεις ότι φοβήθηκαν και έπρεπε να καλοπιάσουν τους υπουργούς και τους βουλευτές που πήγαν. Οπότε ποιος ο λόγος για κάτι τέτοιο; Πληρώσαμε την ανάγκη για δημόσιες σχέσεις και αναρρίχηση του καλλιτεχνικού διευθυντή που μόνο με γλύψιμο καταφέρνει ό,τι καταφέρνει. Διότι όπως λέει ένας συνάδελφος για κάποιον ιδιαίτερα …ταλαντούχο: "αυτός όπου έπαιξε, δεν ξανάπαιξε". Αλλά άλλο πράγμα είναι η ΚΟΘ και άλλο ο καλλιτεχνικός διευθυντής της. Δημόσιες σχέσεις κάνανε και οι σολίστ, να δείξουν τη μούρη τους και όχι την τέχνη τους (την τελευταία ποιος να την καταλάβει; οπότε και γιατί να την δείξουν;).

Ήταν επέτειος των 50 χρόνων. Ας δίνανε τα λεφτά που δώσανε για όλους αυτούς να φέρουνε απ' έξω ένα καλό μαέστρο (μπας και κατάφερνε να τους σουλουπώσει κομμάτι και τραβήξουν καμιά δοξαριά όλοι μαζί), ένα καλό σολίστ (να ακούγαμε κάτι να το θυμόμαστε) … θα προσέθετα και μια καλή ορχήστρα αλλά πάει πολύ ε; Έπρεπε να μας ταλαιπωρούν τρεις ώρες και; Ακόμα και αν έπρεπε (που, επιμένω, δεν έπρεπε), ας βγάζανε ένα πρόγραμμα σωστό, που να στέκει. Στην εκδήλωση για τα 50 χρόνια μιας συμφωνικής (υποτίθεται) ορχήστρας, δεν έπαιξαν ούτε ένα έργο από το συμφωνικό ρεπερτόριο, το ρεπερτόριό τους, μας φλόμωσαν στα σολιστικά μήπως και κρύψουν το γεγονός ότι η ορχήστρα μόνη της δεν ακούγεται. Αλλά είπαμε: ψιλά γράμματα. Το άνευ σημασίας πανηγυράκι αυτό σε λίγες μέρες θα έχει ξεχαστεί.

Και βέβαια γίνανε κι άλλα εγκληματα. Πχ πετσοκόψανε τη Γαλάζια Ραψωδία τόσο που κατέληξε να έχει διάρκεια 6-7 λεπτά! Για δυο λόγους: α) ήταν μεγάλο έργο για να παιχτεί ολόκληρο μέσα στον υπόλοιπο χαμό (να μην το παίζανε) και β) αν κρίνω από το τι κόπηκε γιατί ο Τουφεξής δε μπορούσε να παίξει. Έτσι κι αλλιώς έκανε ό,τι να 'ναι, γλοιώδεις θεατρινισμούς για να δείξει δήθεν, πήρε και tempi ύπνου, έκοψε και όλα τα δεξιοτεχνικά περάσματα (ειδικά την καντέντσα προς στο τέλος του έργου την έκανε θερινή) σε σημείο που να μην βγαίνει νόημα (δεν πρόσεξαν καν να υπάρχει σωστή αρμονική συνέχεια στα σημεία που ενώθηκαν από το "μοντάζ"). Ποιος τους είπε ότι μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα; Για φτύσιμο και για φασκέλωμα ήταν. Την περιφρόνησή μας και μόνο αξίζουν. Και άλλα πολλά που δεν έχω το κουράγιο να γράφω.

@ Στέφανος Νάσος
αρφ γάουου

SofiaX είπε...

ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ ΤΟ ΑΡΘΡΑΚΙ!
Να σαι καλά!
Θα διαφωνήσω μόνο στο σημείο του Κουμφούκιου.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είμαστε το Α του πολιτισμού ως Έλληνες. Δε θεωρώ ότι οι φιλόσοφοι μας είναι ανώτεροι των Κινέζων π.χ. ούτε και κάποιων άλλων, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα άσχετο με την κουβέντα.

Εγώ αυτό που δε μπορώ να καταλάβω είναι γιατί χαλιέστε τόσο πολύ με τον ελληνικό μουσικό αχταρμά.
Μια χαρά για το επίπεδο της Ελλάδας είναι η ΚΟΘ.
Ρώτα με την απογοήτευση που ένιωσα όταν άκουσα την Ορχήστρα του Teatro Liceu της Barcelona - μιας πόλης συγκριτικά ανώτερης μουσικά από τη Σαλόνια-και ήχο δεν άκουγα?

Μάλιστα σε σχέση με 20 χρόνια πριν την ακούω την ΚΟΘ και πολύ βελτιωμένη.

Θυμάστε τα χάλκινα μερικά χρόνια πριν? Δεν μπορούσαν να σταυρώσουν σωστή νότα! Τώρα τα καταφέρνουν (που και που).

Το Gala, ήταν μια ελληνική γιορτή με το κιτς, το χαβαλέ και την πλάκα της.
Και μας αποζημίωσε με το παραπάνω.
Περάσαμε καλά, γελάσαμε, χειροκροτήσαμε, ακούσαμε κάποιες καλές μουσικές στιγμές και παίξαμε με τα μπαλόνια.

Rowlf είπε...

Gloriana,
καλώς ορίσες και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! (το nickname έχει καμιά σχέση με την όπερα του Britten?)

Θα συμφωνήσω: το καλυτερότερο ήταν τα μπαλόνια και τα κονφετί στο τέλος (αυτά έβλεπα να κρέμονται από πάνω και δεν έφυγα στη μέση). Στη δεξίωση δεν κάθισα (δεν τις πολυμπορώ), αλλά φίλοι και γνωστοί μου μεταφέρανε κουτσομπολιά.

Αυτό με τον Κομφούκιο και που αγαπάμε την φιλοσοφία ως λαός και την "ανωτερότητά" μας ήταν ειρωνικό (μάλλον δεν το έγραψα καλά).

Όντως σε σχέση με το πως ήταν η ΚΟΘ παλιά υπάρχει βελτίωση. (Ο Statler μας έχει κερδίσει στοίχημα σε κοντσέρτο Τσαϊκόφσκι για πιάνο ότι τα κόρνα θα κάναν φάλτσα και κοκοράκια από τις τέσσερις πρώτες νότες). Αλλά η βελτίωση δεν είναι στο ότι έγιναν καλύτεροι οι μουσικοί, αλλά στο ότι βγήκαν στη σύνταξη κάποιες παλιές καραβάνες του καιρού εκείνου και μπήκαν πιο νέοι μουσικοί που όπως και να το κάνουμε έχουν καλύτερη εκπαίδευση. Αλλά σας αρκεί το ότι δεν κάνουν πια φάλτσο στις τέσσερις πρώτες νότες; Δηλαδή για να γίνει καλύτερη η ορχήστρα θα πρέπει να περιμένουμε πότε θα βγουν κι οι τωρινοί στη σύνταξη;

Τι να πω; Ίσως εγώ από ιδιοσυγκρασία (γκρινιάρης και μουντρούχαλος, δεν αντέχομαι) να τα βλέπω έτσι και να αρχίζω αμέσως το γάβγισμα.

SofiaX είπε...

Νάσο, μπορεί και εγώ να μην διάβασα με προσοχή τα περί Κομφούκιου.

Πάντως καλά κάνεις και γκρινιάζεις και τα λες έτσι όπως πρέπει να ειπωθούν και δικαίως και με μια δόση υπερβολής κάποιες φορές για να ξέρουμε που βρισκόμαστε και επίσης για να μην νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο ως θεατές.

Απλά όπως δεν περιμένω ΤΙΠΟΤΑ να μάθω ή να μου διδάξει η ελληνική tv -οπότε αυτομάτως επειδή είναι καθαρά ένα ΧΑΒΑΛΕ εργαλείο - δε με θυμώνει δε με εκνευρίζει, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τα ελληνικά μουσικά (και όχι μόνο) δρώμενα.
Οπότε καμιά φορά άμα βγει κάτι καλό, είναι μια ευχάριστη έκπληξη.

Έτσι, δεν χαλιέσαι, δεν περιμένεις τίποτα και φυσικά πας μόνο σε κάποιες περιπτώσεις που θες κάτι να ακούσεις για δικούς σου λόγους.

υγ. Ναι το Gloriana είναι από την ομότιλη όπερα του Britten. Και επειδή έχω κάποια συμπάθεια στην Ελισάβετ Α'.

mahler76 είπε...

δυστυχώς αν αντί για ΚΟΘ γράψεις ΚΟΑ μπορώ να αναδημοσιεύσω σχεδόν αυτούσιο το άρθρο. Είναι τραγικό το επίπεδο που φυσικά συμβαδίζει με το επίπεδο του κοινού, κοινώς έχουμε την/τις συμφωνικές που μας αξίζουν. Όταν κάθε συναυλία όσο μέτρια ή κακή είναι καταχειροκροτείται ανελέητα (το έχω κάνει κι εγώ στα πρώτα χρόνια μου μιας και είμαι εμπειρικός) τότε ποιός ο λόγος να παίξουν καλύτερα? Όταν οι μουσικοί δουλεύουν με ωράριο, λες και ο Händel έγραφε με ωράριο τι περιμένεις? Τα χρήματα δεν μπορούν να σώσουν τα πάντα. Όπως δεν μπορούν από μόνα τους να σώσουν το επίπεδο της εκπαίδευσής μας έτσι δεν μπορούν να σώσουν το επίπεδο του πολιτισμού μας. Να ρωτήσω δε αν υπάρχει ηχογράφηση της συγκεκριμένης συναυλίας?

Ανώνυμος είπε...

μετά το σύνθημα στη γλώσσα σου, να προχωρήσουμε και στα άλλα που καταλαβαίνουν και οι υπόλοιποι.

Καλά όλα όπως τα λες, αλλά τον σκοπό του ποστ δεν κατάλαβα. Καλή η ειρωνία και ο κυνισμός, αλλά η χυδαιότητα και η βλασφημία (σχόλιο περί συχωρεμένου πατέρα) που κολλάνε; Οι επαγγελματίες του χώρου -όπως εσύ(;;;)- γνωρίζουν πολλά και ίσως συμφωνούν με τα περισσότερα, οι δε λοιποί απωθούνται και δεν μαθαίνουν πέντε πράγματα.
Η έλλειψη καλών μουσικών δεν είναι πρόβλημα, ούτε η έλλειψη φιλόμουσων. Η νοοτροπία των βολεμένων φταίει -από πάνω-πάνω όμως, όχι μόνο οι μουσικοί με τις 3 και 60, και ΦΥΣΙΚΑ το μίσος που τρέφουν οι μουσικοί για τους συναδέλφους του!!! Βρε κανείς μια συμπάθεια, ένα σεβασμό; (είναι ύβρις βεβαίως ότι πήγες για να γελάσεις... δηλαδή τι λέει αυτό για τη δική σου καλλιέργεια; Πας να ακούσεις συναδέλφους για να τους λοιδωρήσεις;;; Φυσικά και τιμωρήθηκες δεόντως για τρεις ώρες!)

Δεν είμαι Θεσσαλονικιός ούτε κατοικώ εκεί -όπως εσύ- αλλά είμαι σίγουρος ότι οι μουσικοί της ΚΟΘ δεν το ευχαριστήθηκαν... Τους τα χώνεις καλά-καλά, αλλά τους ρώτησες τι νομίζουν; Δεν μπορεί, τόσους γνωστούς θα έχεις ως ντόπιος στην ορχήστρα...

Εν συντομία:

Απορία 1η:
Γιατί πήγες σε αυτό το γκαλά, αντί σε μία συναυλία της ΚΟΘ με κάποιο από τους ξένους μαέστρους; (μπορεί και να μη σού 'βγαινε ξινή)

Απορία 2η:
Και καλά φεύγει ο Μύρωνας Μιχαηλίδης... Ποιος είναι ο επόμενος;

Απορία 3η:
Ο συχωρεμένος Μιλτιάδης Καρύδης που τον έφερνε ως βοηθό του στη Συμφωνική της ΕΡΑ στα μέσα του '90 ούτε εκείνος ήξερε τι έκανε;

Για τους σολίστ και τις λύσεις που προτείνεις αργότερα... καλή εβδομάδα!

Statler είπε...

Αγαπητέ Στέφανε Νάσε, τι σε νοιάζει εσένα γιατί γράφουμε; Επειδή έτσι μας αρέσει! Αν θέλεις, και για να ξεσπάσουμε! Και γιατί φορολογούμαστε για να γίνονται αυτές οι χαζομάρες που περιγράφει τόσο αναλυτικά ο Rowlf - και γινόμαστε δέκτες (ως ψηφοφόροι) αιτημάτων για ακόμη περισσότερες επιχορηγήσεις σ' αυτές τις αηδίες. Θέλεις την απάντησή μου στο ερώτημα: μετά το Μιχαηλίδη, τι; Είναι πολύ απλή: ούτε πριν, ούτε μετά, αλλά αμέσως - κατάργηση της ΚΟΘ! Οι "συνάδελφοι" που πάει να λοιδωρήσει ο Rowlf, κατά την αντίληψή σου (η οποία δεν είναι και πολύ ακριβής, μάλλον δεν πολυ-κατάλαβες τι γράφει) είναι, σε μεγάλο βαθμό, τυπικοί δημόσιοι υπάλληλοι, με τη διαφορά ότι, αντί να βάζουν σφραγίδες, γρατζουνάνε βιολιά - κι έτσι και κανένας σοβαρός μαέστρος τους πει τίποτε (επικαλούμαι γνωστούς μου - μέλη της ΚΟΘ και της ΚΟΑ και άλλων συμφωνικών ορχηστρών παρ' ημίν, οι οποίοι μου έχουν διηγηθεί απίστευτα περιστατικά), το τι μπινελίκια ακούει ο καημένος, δε συμμαζεύεται! Και, στο κάτω-κάτω, πληρώνονται και έχουν μια μόνιμη εργασία εξασφαλισμένη. Δεν είναι δουλειά τους να παίζουν καλά μόνον όταν τους αρέσει το πρόγραμμα. Για το Μύρωνα Μιχαηλίδη έχω ιδία αντίληψη, τον είχα ακούσει μια-δυο φορές πριν φύγω για το εξωτερικό. Το επιχείρημα: αν ήξερε τι έκανε ή τι δεν έκανε ο Καρύδης ο συγχωρεμένος - είναι παντελώς άστοχο. Δηλαδή δεν θα πιστεύω τα ίδια μου τ' αυτιά; Το πολύ-πολύ να μου πεις: τόσο άσχετος είσαι, που δεν μπορείς ν' αναγνωρίσεις στο σπουδαίο αυτό μαέστρο τις ιδιότητες που είχε δει ο Καρύδης. Και καλά, πες το αυτό, αλλά μη μου ζητάς να παραβλέψω αυτό που άκουσα με τ' αυτάκια μου - ούτε από άλλους που παρακολούθησαν τη συναυλία (εγώ δεν την παρακολούθησα). Πες σε όλους, όσους έχουν την ίδια γνώμη μ' εμένα (πολλοί σίγουρα θα διαφωνούν) ότι δεν πολυ-ξέρουν τι τους γίνεται, ότι τα φάλτσα που ακούνε είναι σωστά, ότι η μονοτονία στην εκτέλεση, η απουσία οποιασδήποτε διαφοράς στην ένταση, στον όγκο, η παντελής αρρυθμία, η απώλεια του ελέγχου της ορχήστρας σε αρκετά σημεία, ότι όλα αυτά δεν μετράνε, αφού τον εν λόγω μαέστρο τον είχε βοηθό ο Μ. Καρύδης. Αυτό στο οποίο εγώ στέκομαι προσωπικά είναι η αυταρέσκειά μας, ως κράτους, που έχουμε δύο κρατικές συμφωνικές ορχήστες + τα σύνολα της ΕΡΤ + η λυρική + η όπερα Θεσσαλονίκης και μερικά άλλα και, με όλα αυτά, νομίζουμε ότι παράγουμε πολιτισμό. Ίσα-ίσα που οι εκτελέσεις των συνόλων αυτών είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, δυσφημιστικές για τη λόγια μουσική. Προ(σ)καλώ όλους σας να παρακολουθήσετε συναυλίες της ορχήστρας της ΕΡΤ (δεν θυμάμαι πότε είναι, την τελευταία φορά που ήμουν στην Ελλάδα είχα ακούσει να κατακρεουργείται η 2η συμφωνία του Λουδοβίκου, ίσως πετύχω κάτι στο site που αναμεταδίδει το Τρίτο), για νάχουμε και κοινό σημείο αναφοράς - και μετά τα ξαναλέμε! Αν, τέλος, για να φαινόμαστε "καλλιεργημένοι", πρέπει κι εμείς να λέμε τι ωραία που είναι αυτά, και προσπαθούν τα παιδιά κ.λπ. και να μη μας συγκλονίζει το καρα-κιτς που μαζεύεται εν ονόματι μιας μουσικής και ενός πολιτισμού που αγαπάμε τόσο πολύ, η δυσφήμηση αυτή της μουσικής, η προχειρότητα και η τσαπατσουλιά μαζί, όμως, με την αυταρέσκεια, ε, τι να κάνουμε, και νομίζω ότι εκφράζω και τον Rowlf εδώ, δεν θα πάρουμε!

Rowlf είπε...

@ Στέφανος Νάσος
Να σε ενημερώσω κατ' αρχήν ότι η συναισθηματολογία και η ηθικολογία δεν περνάνε ως επιχειρηματολογία σε τούτο το ιστολόγιο και απλά λοιδωρούνται.

Τώρα, συμπληρωματικά με όσα έγραψε ο Statler και με τα οποία συμφωνώ απολύτως. Τίποτα από όσα γράφω για τον πατέρα Γαλιλαία και τα τέκνα δεν είναι ψευδές (ούτε βέβαια και τίποτε άλλο). Το να λέει κανείς πως έχουν τα πράγματα δεν είναι ούτε χυδαιότητα ούτε βλασφημία. Το να παραποιούμε την αλήθεια πάλι (όπως πχ η Νεβάρτ Γαλιλαία στο βιογραφικό της) θα μπορούσε να θεωρηθεί ανήθικο. Αν η αλήθεια σε ενοχλεί, να το κοιτάξεις. Αν κάποιοι απωθούνται, ας μη μας διαβάζουν. Δεν είμαστε υποχρεωτικό ανάγνωσμα, ούτε εξυπηρετούμε συμφέροντα (για άλλους πάλι δεν ξέρω).

Στη συναυλία πήγα γιατί γινόταν και ήταν ανοιχτή στο κοινό. Όσοι βγαίνουν να παίξουν εκτίθενται στην κριτική των άλλων και πρέπει να είναι έτοιμοι να δεχθούν την κριτική. Αν όχι, επέλεξαν λάθος επάγγελμα. Η θλιβερή και καταγέλαστη συντεχνιακή λογική σου για το ότι δεν πρέπει να ασκείται κριτική σε συναδέλφους γιατί θα στενοχωρηθούν (και μετά τι θα μας κάνουνε, εκεί δεν το πας;), δείχνει μάλλον ότι είσαι βαθιά νυχτωμένος.

Μαθήματα δεοντολογίας επιχείρησε να κάνεις αλλού.

Rowlf είπε...

Ακόμη, όπως γράφει και ο Statler, δεν με ενδιαφέρει τι έκανε και τι καταλάβαινε ο Καρύδης. Μπορεί τότε (λέμε) ο Μιχαηλίδης να ήταν λαμπρός μαέστρος.

Δε με νοιάζει.
Με νοιάζει τι είναι τώρα.

Και το Σγούρο τον άκουγα να παίζει παλιότερα και έμενα με ανοιχτό το στόμα από θαυμασμό. Στη συναυλία της Παρασκευής ήταν αξιολύπητος. Σε αυτό που κάνουμε αποδεικνύουμε ποιοι είμαστε και κρινόμαστε για αυτό κάθε στιγμή. Ελάχιστη σημασία έχουν τα περασμένα μεγαλεία όταν ανεβείς στη σκηνή.

Ανώνυμος είπε...

Εκτός από βλάκας είμαι και βαθιά νυχτωμένος... μήπως να σάς αφήσω στην παρέα σας, να λύσετε όλα τα προβλήματα μεταξύ σας;;; Αφού συμφωνείτε σε όλα και δεν θέλετε να δεχτείτε οτιδήποτε άλλο!

@Στάτλερ

Ως δημόσιο κείμενο με αφορά, γιατί με νοιάζει ρωτάς;;;
Η μηδενιστική σου άποψη περί κατάργησης της ΚΟΘ είναι και ουτοπιστική οπότε να μην τρώω τον χρόνο σας. Βεβαίως από το εξωτερικό -όπου βρίσκομαι κι εγώ ως ομοιοπαθής- εύκολες όλες οι κριτικές. Τέλος, αν έχεις την καλοσύνη να ξαναδιαβάσεις το πρώτο μου σχόλιο (αυτό στο οποίο δεν καταλαβαίνω τι γράφω) θα δεις ότι δεν ασχολούμαι καθόλου με την ουσία... αλλά με τον τρόπο.

@Rowlf
Για το Γαλιλαία -τον οποίο ούτε γνωρίζω προσωπικά ούτε έχω ακούσει ποτέ να παίζει (για να μη νομίζει κανείς ότι εξυπηρετώ και συμφέροντα -πού πάτε και τα βρίσκετε;;;), ένα πράγμα: τη θέση που έχει σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο κι αυτή οι γονείς του τη βρήκαν;;;

Το οποιοδήποτε βιογραφικό με αφήνει αδιάφορο... και το δικό σου -όποιο και να είναι, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ... όπως πολύ σωστά γράφεις στη σκηνη κρινόμαστε!

Τέλος, πού έγραψα ότι απαγορεύεται η κριτική στους συναδέλφους;;;

Ερμηνεύετε κατά το δοκούν και δεν προσπαθείτε καν να καταλάβετε μια διαφορετική άποψη. Δικαίωμά σας! Ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Rowlf είπε...

@ Στέφανος Νάσος
Καταλαβαίνω ότι κάνεις το καθήκον σου να υπερασπιστείς τα "όσια και ιερά" του ελληνικού συστήματος.

Μηδενισμός (καλλιτεχνικός, ηθικός, αισθητικός) είναι οι ίδιες οι κρατικές ορχήστρες, το παρασκήνιο αυτών και το σύστημα που τις συντηρεί. Αν κάποιοι θέλουν να ακούνε συμφωνική μουσική να πληρώνουν όσο κοστίζει για να την ακούνε. Όμως ο μπάρμπας μου στο χωριό (ή στην πόλη ή όπου αλλού) γιατί να πληρώνει με τους φόρους του τα δικά μου γούστα και τα gala του ενός και του άλλου; Αν κάποιοι (όπως πχ η ΕΕΜ*) φωνάζουν γιατί το κράτος δίνει τα ποσά που δίνει για τη Eurovision (γιατί κατά τη γνώμη τους είναι θέαμα χαμηλής ποιότητας) και κάποιοι άλλοι έχουν δικαίωμα να φωνάξουν να μη δίνει λεφτά για τις κρατικές ορχήστρες (γιατί μπορεί να μην τους ενδιαφέρει το είδος της μουσικής που προσφέρουν). Ποιοι έχουν δίκιο; Τι χρειάζεται ο κόσμος και σε τι ποσοστό; Αλλά οι της κλασσικής έχουμε την ελιτίστικη στάση (αφού η μουσική μας είναι ανώτερη) να θεωρούμε αυτονόητη την ανάγκη στήριξης των τόσο σημαντικών που κάνουμε. Εμείς εδώ λέμε το κράτος να μην ανακατεύεται στα γούστα των πολιτών, να μην έχει άποψη για τι είναι καλό και τι είναι κακό να ακούμε, να μην επιβραβεύει (και να μην τιμωρεί), να μην προωθεί (με τα χρήματα που δίνει ή δεν δίνει) ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ούτε Eurovision, ούτε Κωστάλας. Μπορεί ο καθένας να αποφασίζει για τον εαυτό του. Έχουμε την πίστη και ίσως την αφέλεια (που εσύ φυσικά δεν έχεις) ότι οι τέχνες μπορούν να ζήσουν τους εαυτούς τους χωρίς κρατικούς εναγκαλισμούς που αναπόφευκτα οδηγούν στη διαφθορά τους.

--------------
* Αλλά βέβαια αυτό που ενδιαφέρει την ΕΕΜ και αυτό για το οποίο φωνάζουν δεν είναι τόσο ότι δίνονται λεφτά στη Γιουροβίζιον, αλλά ότι δεν δίνονται αντίστοιχα κονδύλια και γι' αυτούς. Αν παίρνανε τα χρήματα που θέλανε δε θα τους ενοχλούσε τόσο η Γιουροβίζιον.

Statler είπε...

Ρε φίλε, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: ποιος είπε ότι εξυπηρετείς συμφέροντα; Επίσης, δεν νομίζω να σε αποκάλεσε κανείς βλάκα. Μπορεί να είμαστε ηθελημένα οξείς στον τρόπο που γράφουμε εδώ πέρα (άλλωστε επικαλούμαστε τους περίφημους κριτικούς του Muppet Show και όχι το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι), αλλά βάζουμε κάπου και τα όριά μας. Εδώ βγήκε ο συνάδελφος Rowlf, είπε τον καημό του για το μαύρο χάλι της ΚΩΘ, του μαέστρου και των σολίστ που έπαιξαν σε ένα γκαλά, παρουσίασε μια ατμόσφαιρα, όπου όλοι χαίρονται εν μέσω απίστευτου εξευτελισμού της μουσικής που αγαπάμε, κι εσύ κάθεσαι και ρωτάς γιατί το κάνει αυτό - και μας λες, λίγο-πολύ, ότι, αφού κάποιοι έχουν βιογραφικά, ποιοι είμαστε εμείς να τους αμφισβητούμε. Γράφεις ότι είναι μηδενιστικό το αίτημα για κατάργηση της ΚΟΘ. Επειδή η ΚΟΘ λειτουργεί με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, η ύπαρξή της είναι που θα πρέπει να αιτιολογηθεί και όχι η ανυπαρξία της. Η δική μου αντίληψη, η οποία διαμορφώθηκε από επαφές με μέλη των συνόλων αυτών, αλλά και από αρκετές επώδυνες ακροάσεις τους, είναι ότι τα κρατικά μουσικά σύνολα είναι ευκαιρία για να βολεύονται διάφοροι που δεν αγαπούν τη μουσική, αλλά θέλουν να βρουν ένα μόνιμο μισθό (εσύ δεν έγραψες για "μουσικούς" που μισούν τη μουσική;), κάποια ψώνια να κάνουν το κομμάτι τους και, κυρίως, για να έχει η Πολιτεία ένα άλλοθι, ότι "προωθεί τον Πολιτισμό". Επίσης, δίνει ευκαιρία σε ένα συρφετό ανθρώπων που καμία πραγματική καλλιέργεια ή σχέση με τη μουσική δεν έχουν, να φοράνε τα καλά τους και τις γούνες τους και να πουλάνε, διά της συμμετοχής τους και της επιδοκιμασίας τέτοιων εκτρωματικών καταστάσεων, την ανώτερη πολιτιστική τους αίσθηση.

Δεν ξέρω εάν προκληθήκαμε να αραδιάσουμε και το βιογραφικό μας, δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε κάτι τέτοιο σ' αυτό το ιστολόγιο. Αν κάποιος δεν μας εμπιστεύεται ή νομίζει ότι γράφουμε βλακείες, ας μη μας διαβάζει ή ας γράφει (όπως εσύ, καλή ώρα) αντίλογο. Αν πιστεύεις ότι η ΚΟΘ παίζει καλά και αξίζει οι Έλληνες να πληρώνουν αυτά τα παληκάρια και αυτό τον μαέστρο, γράψ' το, είτε έχεις σπουδάσει φυσαρμόνικα με τον μπάρμπα στη γειτονιά, είτε διαπρέπεις ως σολίστ στας Ευρώπας. Αν νομίζεις ότι η μουσική του John Cage είναι κάτι διαφορετικό, από αυτό που γράφει ο Rowlf στην προηγούμενη ανάρτηση, γράψ' το κι αυτό - ή αν έχεις διαφορετική άποψη για την εκτέλεση των παραλλαγών Goldberg. Αν πάλι μας θεωρείς απίστευτα ψώνια, για τα γραψίματα των οποίων πρέπει να αδιαφορείς, μη σχολιάζεις ή μη μας διαβάζεις καν. Δεν ζητάμε ούτε πτυχία, ούτε βεβαιώσεις, ούτε πιστοποιητικά - σ' αυτό το ιστολόγιο είμαστε ό,τι γράφουμε.

Αν, τέλος, είσαι ευχαριστημένος με τους κρατικοδίαιτους χαραμοφάηδες του πολιτισμού στην Ελλάδα και θέλεις να τους υπερασπίζεσαι, ώστε η κατάσταση αυτή να συνεχίζεται, τα σχόλιά σου σε κάθε περίπτωση θα τα ανεβάζουμε.

Statler είπε...

(διόρθωση: μαύρο χάλι της ΚΟΘ, όχι της "ΚΩΘ", αν και το τελευταίο έχει κι αυτό τις μαύρες σελίδες του)

SofiaX είπε...

Krima poy exelixtheike toso asxima i koybenta.

Nomizo oti i alitheia einai kapoy sti mesi.

Gia paradeigma gia na apantiso ston Mahler, proxtes i KOA stin Thessaloniki sto Lukofos htan SYGKLONISTIKH, de mporo na min to po giati xeor poly kala ti akoysa.

Kapoies alles fores mporei na einai athlia. De nomizo oti symbainei ayto mono stin Ellada.

To Gala eixe kales kai kakes stigmes, itan mia fiesta. Me ta thetika kai ta arnitika tis. Se kamia periptosi omos den itan kati geloio. Eyxaristo itan.

Sxetika me to orario ton moysikon. Sto exoteriko exete dei ti ginetai otan i ora paei 4 (px) kai einai ora poy sxolane? Afinoyn ton meastro me tin bageta sto xeri kai apoxoroy. Etsi apla. SE OLES THS ORXHSTRES ektos apo toy Kourentzi.

Kai na sas po kati? Epeidi doyleyo polla xronia. Den to theoro kako. Logiko to blepo.

Statler είπε...

(πολύ σύντομη απάντηση στην Gloriana)

Μην ανησυχείς - στη blog-όσφαιρα είμαστε. Μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε μεταξύ μας κι αύριο να υπερασπιζόμαστε ο ένας τις απόψεις του άλλου φανατικά. Μην αποδίδεις στην οξύτητα μεγαλύτερη σημασία από όση έχει σ' αυτό το πλαίσιο. Επί της ουσίας, αργότερα.

Rowlf είπε...

Gloriana,
μάλλον αντιλαμβανόμαστε αρκετά διαφορετικά κάποια πράγματα (αναφέρομαι και μόνο στη συναυλία της Παρασκευής), αλλά καθόλου δεν πειράζει, έτσι είναι αυτά τα πράγματα.

SofiaX είπε...

Ακριβώς Rowlf και η ομορφιά είναι να μπορείς να κουβεντιάζεις πολιτισμένα!

Χάρηκα για την κουβεντούλα!

καλή συνέχεια, στο μέλλον λοιπόν!

Rowlf είπε...

Πάντως με όλα αυτά έμειναν ασχολίαστα τα σχετικά με την κατάληψη της Λυρικής. Κάναν καλά τα παιδιά ή όχι;

Ανώνυμος είπε...

A. Για την συναυλία:

Το πρόγραμμα αν το διάβασε κανείς, δεν προδιέθετε. Τουλάχιστο εμένα ως πιστό ακροατή της μουσικής. Κομματάκι από εδώ, μέρος από εκεί κ.λπ. Προδιέθετε για πανηγυράκι. Το γεγονός ότι μια τέτοια θεωρητικά "μουσική" εκδήλωση ήταν sold-out δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι δεν θα είναι κάποιο σπουδαίο καλλιτεχνικό γεγονός (Σάρας και Μάρας παρούσης). Αυτό δεν αποκλείει όμως το γεγονός να περάσει κανείς καλά.

Β. Για τους κατόχους του Blog.

Η ονομασία του blog και τα nicknames τους δείχνουν το πνεύμα τους και είναι συνεπείς σε αυτό. Αυτό πρέπει να το γνωρίζει και να το αποδεχτεί κάποιος πριν σκεφτεί να γράψει οτιδήποτε. Φαίνεται ότι είναι άνθρωποι που έχουν γνώση της τέχνης της μουσικής (αδιάφορο και άσχετο αν είναι αναγνωρίσιμοι ή όχι). Έχουν συγκεκριμένη τοποθέτηση απέναντι της και εκφράζουν - υποστηρίζουν κάποιες τάσεις της (οι οποίες φυσικά δεν είναι μοναδικές). Απόλυτοι και συνεπείς προς αυτές. Έχω την αίσθηση ότι κάποιος για να κάνει διάλογο θα πρέπει α) να αποδεχτεί το κριτικό πνεύμα που έχουν, σε αντιστοιχία με τους γέρους του Mappet Show, Waldorf και Statler (οι οποίοι έχουν κατά βάση κωμική βάση, δεν ξέρω αν αυτή η διάσταση αγνοείται), β)διάλογος μπορεί να γίνει στα πλαίσια αυτών που υποστηρίζουν και αποδέχονται. Σε αντίθετη περίπτωση, μπορεί να βγάλουν οι αντίθετες μεριές σπυριά και μάλλον θα υπάρξει αντίλογος μη γόνιμος γ) να γνωρίζουν πολύ καλά μουσική σε τεχνικό επίπεδο, να ομιλήσουν στην ίδια γλώσσα και να καλυφθούν οι προσπάθειες που θα επιχειρηθούν επί της ουσίας του (β).
Προσωπικά συμπεράσματα, διαβάζοντας εν τάχει κάποιες καταθέσεις τους στο ιστολόγιο. Αποτελούν μια φωνή τέλος πάντων και καλά κάνει και ακούγεται.
Από εκεί και πέρα η ταύτιση ή απόκλιση απόψεων είναι άλλο θέμα.

Γ. Για τους προβληματισμούς που τέθηκαν:

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα τον Νάσο Τον εκτιμώ αφάνταστα από τις ανταλλαγές απόψεων που είχαμε στο παρελθόν. Αντιλαμβάνομαι και την θέση του περί μηδενισμού. Είναι αλήθεια ότι άντε ας σταματήσουν οι ορχήστρες, τι θα υπάρξει μετά; Αυτό θα υπάρξει θα είναι καλύτερο ή χειρότερο ή το απόλυτο μηδέν; Προσωπικά, όταν ακούω Ελληνική ορχήστρα κάνω συμβιβασμούς. H ΚΟΘ δεν είναι η Concertgebouw, ούτε έχω απαιτήσεις να έχουν τέτοιο επίπεδο. Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι υπάρχουν και περιπτώσεις που ευχαριστήθηκα κάποιες συναυλίες της ΚΟΘ (στατιστικό στοιχείο: σε μισογεμάτες ή σχεδόν άδειες αίθουσες).
Θα επιθυμούσα φυσικά μια εξέλιξη προς της παγκόσμιας κλάσης ορχήστρες. Κατάλαβα ότι αυτό προδιαθέτει πολλά πράγματα. Ιστορία, παράδοση, συμβατή κουλτούρα, παιδεία, συγκεκριμένες οργανωτικές δομές και τεχνικές δομές (αφήνω εσκεμμένα την φιλοσοφία και τις μουσικές τάσεις που ακολουθούνται παρόλο που παίζουν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωσή τους). Αφήνω τελευταίο το Δημοσιοϋπαλληλίκι (το οποίο έχει γίνει συνώνυμο και εκφραστής με τα γενικότερα κακά ήθη της χώρας) μια πολύ εύκολη δικαιολογία, γιατί υπάρχουν κορυφαίες "Δημόσιες" ορχήστρες στο εξωτερικό. Δύσκολο,πολύ δύσκολο έργο. Αυτό γίνεται αντιληπτό αν περιηγηθείς στην Ελληνική πραγματικότητα. Στα πλαίσια αυτής της πραγματικότητας γίνεται τελικά το οτιδήποτε. Οργάνωση ορχηστρών, καταλήψεις, διαμαρτυρίες κ.λπ. Δεν κρύβω ότι ουκ ολίγες φορές σκέφτηκα την πολιτισμική μετανάστευση :-).

Με λίγα λόγια είναι το πως είναι ο καθένας. Όλα ή τίποτα; Ή "αυτά έχουμε στην διάθεση μας, να δούμε πως μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα". Φυσικά ισχύει και το εξής: "Αυτά έχουμε, αυτά μπορούμε και αν σας αρέσει". Ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του ανάλογα και συνεχίζει. Τουλάχιστο ας μην καταπιέζουμε τα δικαιώματα επιλόγων.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Χρόνια πολλά και καλύτερα ας ευχηθούμε στην ΚΟΘ (και ας έχουμε επιφυλάξεις)

Χαιρετισμούς στα μέλη του ιστολογίου, αν και αυτό έπρεπε να το καταθέσω στην εισαγωγή και όχι στον επίλογο. Ελπίζω να μην τους ενοχλήσει και γενικότερα να μην ενοχληθούν από κάποια πράγματα που έγραψα.

Statler είπε...

Neco73, πολύ σύντομη απάντηση και σ' εσένα. Όπως αντιλαμβάνεσαι και περιγράφεις, δεν πρέπει να γράφεις, ανησυχώντας μη μας στενοχωρήσεις. Επί της ουσίας: όταν αναφέρεσαι σε δικαιώματα επιλογών, τίνος τις επιλογές εννοείς;

Ανώνυμος είπε...

Statler,

Όλων μας τις επιλογές. Καθένας ήταν η λέξη που χρησιμοποίησα. Να στεναχωρίσω οποιονδήποτε ή όχι, δεν είναι κάτι που επιδιώκω. Όπως δεν μπορώ πάντα να γνωρίζω πως γίνονται κάποια πράγματα αντιληπτά από όλους μας.

Thoughts. Just thoughts.

Rowlf είπε...

Neco73,
χαιρετούμε κι εμείς.

Θα μείνω μόνο στα ακόλουθα:
Επιμένω (και επαναλαμβάνομαι): όχι, δεν είναι μηδενισμός το να μη θέλουμε κρατικές ορχήστρες και μάλιστα θεωρώ το ανάποδο ιδιαίτερα ύποπτο (για να μην παρεξηγηθώ πάλι: δεν εννοώ εσένα προσωπικά ή κάποιον άλλο αλλά είμαι γενικότερα πάρα πολύ επιφυλακτικός σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το κράτος). Οι ορχήστρες να είναι ιδιωτικοί κερδοσκοπικοί (φαντάζομαι ότι ανατριχιάζουν διάφοροι τώρα, έγραψα την απαγορευμένη λέξη που φέρει όλα τα δεινά της ανθρωπότητας, τουλάχιστον σύμφωνα με την αριστερά που μονοπωλεί την ευαισθησία και έχει αλώσει την κοινή γνώμη στην Ελλάδα) οργανισμοί.

Πάντως ακόμα και οι "δημόσιες" καλές ορχήστρες του εξωτερικού είναι καλές διότι λειτουργούν με τα ίδια ή παρόμοια κριτήρια ενός ιδιωτικού οργανισμού. Πχ αν κάποιος δεν παίζει ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί, φεύγει, δεν τον κρατάνε μέχρι να βγει στη σύνταξη γιατί τον πήρανε κάποτε. Συχνά δε είναι ανεξάρτητες οικονομικά.

Υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε σύντομα μια ανάρτηση όπου θα παρουσιάζουμε πιο αναλυτικά το πως βλέπουμε το θέμα.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν υπερασπίζομαι τα όσια και ιερά κανενός συστήματος. Δεν ήρθα για να τσακωθώ με κανένα, ούτε να κάνω φιλίες.
Εκφράζω απορίες, και αναμένω προτάσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση.
Διαβάζοντας το ποστ, αρκετές φορές -όχι μία και δύο, διαπιστώνω ότι σύμφωνα με τον αρθρογράφο ΚΑΝΕΙΣ από τους συντελεστές της «παράστασης» δεν έκανε σωστά τη δουλειά του. (από την αρχή βεβαίως βρωμούσε η κατάσταση με 15 σολίστ και τρίωρο πρόγραμμα). Πολύ σωστά ο Rowlf επισημαίνει και αυτά που κατά τη γνώμη του πήγαν στραβά. (και στο καλό πνεύμα του διαλόγου ΔΕΧΟΜΑΙ ότι αυτά που γράφει για τη μουσική είναι ορθά). Πηγαίνει πολύ παραπέρα και αυτό με ενόχλησε -φαντάζομαι ότι έγινε κατανοητό.

Επί της ουσίας:
Rowlf
Έχουμε την πίστη και ίσως την αφέλεια (που εσύ φυσικά δεν έχεις) ότι οι τέχνες μπορούν να ζήσουν τους εαυτούς τους χωρίς κρατικούς εναγκαλισμούς που αναπόφευκτα οδηγούν στη διαφθορά τους.

Η διαφθορά δεν έχει καμία σχέση με το κράτος. Μήπως οι ιδιωτικές ΠΑΕ/ΚΑΕ κλπ είναι κερδοφόρες και καλοδιαχειρισμένες επιχειρήσεις;;;
Μήπως το πρόβλημα είναι η κοινωνία ολόκληρη; Κι εσείς κι εμείς; Δεν μπορεί ΠΑΝΤΑ να είναι οι άλλοι υπεύθυνοι!!!

παρακάτω: πού στην Ευρώπη υπάρχει μη κρατικός πολιτισμός; Έχουμε γίνει ήδη ΗΠΑ -πριν από οποιοδήποτε άλλο- για να πάμε σε χορηγίες κλπ τρικ;

Δέχομαι ότι τα πράγματα είναι στραβά. Αλλά δεν μπορεί κάτι σωστό θα υπάρχει. Κι η ΕΕΜ κάνει πολλά για τα ελάχιστα που στερεί από τους φορολογούμενους...

Ως οπαδός των μάπετς νομίζω οι γέροι των μπαλκονιών έχουν μεγάλο αυτοσαρκασμό -πέραν της σκληρής κριτικής. Ενώ ο Rowlf είναι ένας άκακος και τροβαδούρος σκύλος...

(Επειδή οι προκλήσεις μού αρέσουν θα συνεχίσω να βρίσκομαι σε διάλογο, ελπίζοντας ότι δεν προσβάλω κανένα. Και φυσικά καινούριες ιδέες είναι πάντα ευπρόσδεκτες!)

Ανώνυμος είπε...

Rowlf αλλα και Νασο.

Μάλλον θα συμμφωνούμε όλοι στο γεγονός οτί μια ορχήστρα ή ένα μουσικό σύνολο πρέπει να χτίζεται με καλιτεχνικά κριτήρια. Όταν αυτά δεν τηρούνται ή δεν υπάρχει εξέλιξή, ο μουσικός να φεύγει. Νομίζω ότι αυτή είναι η ουσία.

Μεγάλες "δημόσιες" ορχήστρες λειτουργούν με ιδιωτικά κριτήρια. Για αυτό έβαλα σε τη λεξη δημόσιες σε εισαγωγικά. Παραδείγματα Covent Garden και BBC ή πάμπολες ραδιοφωνικές ορχήστρες. Κρατικές ορχήστρες επειδή δίνουν δημόσιοι φορείς τις αμοιβές. Μονό αυτό και όλα τα άλλα κρίνονται. Προσθέτουν κατά καιρούς μέλη με μόνομερείς συμβάσεις για τις αναγκες κάποιου έργου (Free-lancer). Ένα βασικός πυρήνας και απο εκει και πέρα προσθήκες. Η διαφορά με τις ιδιωτικές έγκειται στο ότι οι αμοιβές δεν προκείπτουν από δημόσιους φορείς και ίσως πιο σφιχτά τα πραγματα και σε πολλές περιπτώσεις να οδηγεί σε αποτελεσματικότητα. Θυμήθηκα μια ρήση-κακία σχετική: "Feed a musician and he'll be out of tune".

Από την άλλη στο μυαλό μου έρχονται ορχήστρες του πρωην ανατολικού μπλόκ (Φιλαρμονική του Λενινγκραντ) όπου ήταν υψηλών προδιαγραφών, 100% κρατικές αλλά υπήρχε υψηλό και αυστηρότατο καλλιτεχνικό κριτήριο (Mravinsky) και πολλά άλλα... Με λίγα λόγια υπήρχαν αποτελεσματικές ορχήστρες και στην μια και στην άλλη περίπτωση.

O προβληματισμός μου είναι στο ότι δεν αρκεί να λειτουργεί κάποια ορχήστρα με ιδιωτικά κριτήρια ή όχι. Σημαντικό ρόλο παίζει και το ευρύτερο εξωτερικό περιβάλλον, η κουλτούρα, παιδεία, ωχαδερφισμός, ηθική αν θέλετε, κ.λπ. Το έλλειμα μας σε αυτούς τους τομείς στην Ελλάδα πιστεύω ότι είναι τεράστιο. Πείτε με απαισιόδοξο, αλλά έτσι όπως είμαστε, είτε δημόσια, είτε ιδιωτική ορχήστρα τα ίδια σκ*τ* θα είχαμε, λόγω νοοτροπίας και μόνο.

Στην άποψη σου περί αριστεράς, θα προτιμούσα την λέξη "αριστερισμός". Η αριστερά είναι μια ιδεολογία που μπορείς να συμφωνείς, να διαφωνείς ή και τα δύο. Συμφωνώ βέβαια ότι ο αριστερισμός (κάκιστου τύπου)στην Ελλάδα έχει φοβερές ευθύνες για αυτήν την νοοτροπία που προανέφερα και που υπάρχει γενικότερα. Αλλά πολιτικοποιείται έτσι λίγο η συζήτηση και σε αυτές τις περιπτώσεις ασχημαίνουν τα πράγματα.

SK είπε...

Ρεκόρ σχολίων!

Statler είπε...

Κοιτάξτε, το θέμα έχει κάπως εξειδικευθεί. Ελπίζω να ξεκαθαρίσαμε μεταξύ μας ότι δεν τίθεται θέμα προσβολής. Υπόσχομαι ειδική ανάρτηση για κάποια από τα θέματα που τέθηκαν. Αλλά ο μούργος έχει δίκαιο: ξεχάσαμε ν' ασχοληθούμε με τα σούργελα στο δρόμο, που διέκοψαν την κυκλοφορία και ταλαιπωρούσαν όλο τον κόσμο, επειδή κάπως έτσι εκφράζονταν. Περίμεναν οι καημένοι οι άνθρωποι στα λεωφορεία, τα αυτοκίνητα και τα ταξί, περίμεναν και απορούσαν: κάποιοι από αυτούς ήταν κουρασμένοι μετά από μια δύσκολη ημέρα, ήθελαν να πάνε σπιτάκι τους. Κάποιοι άλλοι βιάζονταν, επειδή είχαν ραντεβού, στο οποίο ήθελαν να φανούν συνεπείς. Κάποιοι είχαν άλλες ανάγκες και έπρεπε να τρέξουν να τις προλάβουν. Μετά από αυτή την παράσταση, όμως, μορφώθηκαν και έλαμψε μέσα τους ο πολιτισμός - και τώρα τρέχουν για να πείσουν κι εμάς να πορευθούμε σε ένα πολιτισμό περισσότερο πρωτοποριακό και λιγότερο συμβατικό. Hasta la victoria, siempre!

ΥΓ. Κι αν μπαίνουν πολιτικές τοποθετήσεις, τι πειράζει; Αποκομμένοι είμαστε από την πολιτική;

Statler είπε...

Διόρθωση: οι μπαλαρίνες του δρόμου δεν διέκοψαν μόνες τους την κυκλοφορία, αλλά συμμετείχαν σε ευρύτερη διακοπή της κυκλοφορίας. Σκέφτομαι όμως και το εξής: μήπως τα σούργελα αυτά έχουν κάπου δίκαιο; Μήπως, δηλαδή, ορθώς (επί της ουσίας, όχι επί της διαδικασίας) καταγγέλλουν το κράτος, που προσπαθεί να "επιβάλλει" στο "λαουτζίκο" την κουλτούρα που οι φωστήρες του κρίνουν ως ανώτερη (ότι κι εμένα με εκφράζει, σε γενικό επίπεδο, η κουλτούρα αυτή είναι άσχετο και συμπτωματικό); Μήπως, όμως, αντί να ζητούν να μην επιβάλλεται κάποια τέτοια κουλτούρα, οι ανεξάρτητοι και αυτόνομοι αυτοί καλλιτέχνες, ο ανθός της πνευματικής μας ζωής, ζητούν να επιβάλει το κράτος στις μάζες (πιο σωστή ορολογία αυτή τη φορά;) το δικό τους συνονθύλευμα λαϊκού και ζαπατιστικού πολιτισμού; Περισσότερα αργότερα.

Rowlf είπε...

Απλώς να επισημάνω ότι η συζήτηση δεν πολιτικοποιήθηκε στην πορεία της. Ήδη η αρχική ανάρτηση είναι έτσι κι αλλιώς περισσότερο από τα υπόλοιπα πολιτική.

cobden είπε...

Καταπληκτικό ποστ!Συνήθως η πολιτική άποψη των περισσότερων ανθρώπων που ασχολούνται με την τέχνη, είτε ως κριτικοί, είτε ως δημιουργοί, συμπυκνώνεται στη γραμμή...Κωστάλα!Δηλαδή πώς το κράτος θα δώσει κι άλλα χρήματα στον πολιτισμό!Το μπλογκ αυτό είναι η εξαίρεση!
Δυστυχώς , άργησα να αντιληφθώ αυτό το ποστ και έτσι έχασα την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση!Αν και δε νομίζω πως θα είχα να προσθέσω τίποτε, αφού τα σχόλια του Rowlf και του Statler με κάλυψαν απόλυτα!

Ανώνυμος είπε...

Για την παράσταση της ΚΟΘ η συζήτηση εξαντλήθηκε και περιμένω την ανάρτηση που ετοιμάζεται. Αλλά για τα σούργελα της Λυρικής φαίνεται πως δεν υπάρχει πάτος.

Αν διαβάσει κανείς το μπλόγκ της Απελευθερωμένης Λυρικής αναρωτιέται γιατί θα πρέπει να μπει στον κόπο να απαντήσει σε αυτά τα πυροβολημένα. Αν δει το βίντεο με το happening θα καταλάβει πως ούτε οι χορεύτριες χορεύουν καλά, ούτε οι τύποι ξέρουν να χτυπούν τον ρυθμό, χώρια που τον χτυπούν λάθος και ο τρομπετίστας μάλλον δεν ξέρει το κομμάτι. Αν αυτό είναι η απελευθερωμένη τέχνη, τότε καλύτερα να την κρατήσουν για τον εαυτό τους.

Τώρα, δε θα το έγραφα το σχόλιο αν δε διάβαζα αυτήν την είδηση

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=258103

Αφήνω ασχολίαστο τον συντηρητισμό, την ομοφοβία και το ρατσισμό. Μου έκανε όμως εντύπωση το παρακάτω απόσπασμα:

Ηδη από την είσοδο του κοινού στο κτίριο της Λυρικής μοιραζόταν φυλλάδιο που υπέγραφε το Δ.Σ. της Ορχήστρας Λυρικής Σκηνής και όπου ανάμεσα στα άλλα ανέφερε ότι «Οπως θα διαπιστώσετε παρακολουθώντας την παράσταση η συγκεκριμένη σκηνοθετική απόδοση εκτός του ότι αλλοιώνει το λιμπρέτο προσδίδει στον κεντρικό ήρωα του έργου ομοφυλοφιλικές τάσεις με ακραίες σκηνές, κάτι για το οποίο διαμαρτυρηθήκαμε εγγράφως στη Διοίκηση της Ε.Λ.Σ.».

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οι μουσικοί της ορχήστρας πληρώνονται για να παίζουν τη μουσική και να παίζουν το δυνατόν καλύτερα. Δε βρίσκονται εκεί για να κρίνουν τη σκηνοθεσία. Αυτό είναι ευθύνη του καλλιτεχνικού διευθυντή που κάλεσε τον σκηνοθέτη. Δεν είναι καν ευθύνη του μαέστρου. Σε λίγο δηλαδή θα πουν πως δεν παίζουν επειδή δεν τους άρεσε η σκηνοθεσία ή τα σκηνικά;

Τέτοιο δικαίωμα δεν έχουν και ούτε μπορεί να τους παραχωρηθεί.

Rowlf είπε...

Aχ, και να ζούσε ο Cornelius Cardew τι θα σου έσουρνε, ιμπεριαλιστικό σουηδικό σκουλήκι!

Αλλά τόσο καταλαβαίνεις, τόσο λες. Ο ξεδιάντροπος μπουρζουά Ραβέλ που όπως απέδειξε κι ο σύντροφος Κωστάλας δεν έκανε τέχνη και για τα λεφτά τα έκανε όλα εκτελείται (στα τέσσερα μέτρα) επίτηδες, να μάθει αυτός (κι εμείς ως κοινό και να ενημερωθούν διάφοροι άλλοι επίδοξοι μπουρζουαδοσυνθέτες τι τους περιμένει αν σκέφτονται έτσι αλλοτριωμένα)· μετατρέπουν έτσι την άρρωστη αστική μουσική έκφραση του ακατονόμαστου σε υγιή επαναστατική και απελευθερωμένη.

Κάτι αντίστοιχο κάνουν τα σαΐνια της ορχήστρας της Λυρικής (γι' αυτό και λέω ότι αμφότεροι είναι ίδιοι βλ. "A & B είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος").

Rowlf είπε...

Ήθελα να ήξερα το κομμάτι του κοινού που φώναζε (ή οι μουσικοί της ορχήστρας), φωνάζανε γιατί τους έπιασε ο πόνος για την όπερα του Ντβόρζακ που είχαν δει κι ακούσει άπειρες φορές και ως βαθείς γνώστες του έργου τους πονούσε πολύ να "διαστρεβλώνεται" έτσι αφόρητα η "original" καλλιτεχνική πρόθεσις; !!!

Επίσης οι μουσικοί πριν κάνουν κριτική στη σκηνοθεσία να κοιτάνε τι κάνουν τα δικά τους χάλια στην "αλλοίωση" του έργου και μετά να έχουν άποψη για τα υπόλοιπα.

Άει από κει, μουσικά απολειφάδια

saetiger είπε...

Πολύ γέλιο το άρθρο για την ΚΟΘ. Άργησα να το πάρω χαμπάρι, αλλά θα πω κι εγώ το κοντό και μακρύ μου όπως και να 'χει:

α)Το ότι ήταν gala δεν δικαιολογεί τη χαμηλή ποιότητα των εκτελέσεων.

β) Έλεος με τον Κωστάλα. Ο τύπος τι επαγγέλλεται; Εθνικός παπαρολόγος;

γ) Οι Δεμερτζής-Γαλιλαίας-Σουσάμογλου είναι για κλάματα (τους παραθέτω με σειρά από τον κακό στον χειρότερο). Ο Παπάνας είναι άλλη ιστορία. Τον θεωρώ βιολισταρά, αλλά δεν αμφισβητώ το σκύλο που λέει ότι το έξυνε στο Martinu.

δ) Μην πυροβολάτε όλους τους μουσικούς της ΚΟΘ. Η ορχήστρα είναι μηχανισμός αφομοίωσης μεγαλύτερος κι από τον στρατό. Αν επικρατήσουν τα αρνητικά στοιχεία, τους υπόλοιπους απλώς τους πήρε η μπάλα. Είναι άδικο να λέμε ότι όποιος πάει στην ΚΟΘ πάει για να βολευτεί και δεν τον νοιάζει η μουσική. Για σκεφτείτε τι άλλες επιλογές έχει στην Ελλάδα ένας μουσικός ορχήστρας (δηλ. ένας καλός μουσικός όχι όμως επιπέδου σολίστα). Τώρα για τους κάφρους που πληρώνονται από τα λεφτά του δημοσίου ξύνοντας, φυσώντας ή βαρώντας το όργανό τους, ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο. Έχω ακούσει ιστορία (από μουσικό της ΚΟΘ), κάποιος να φωνάζει στη μέση της πρόβας "τέλειωνε μαέστρο γιατί έχουμε και δουλειές".

ε) Ναι, τα λεφτά των φορολογουμένων πάνε για πέταμα στην ΚΟΘ. Αντί να την κλείσουμε ίσως όμως θα μπορούσε η πολιτεία να την εξυγιάνει. Μπορεί επίσης να μου απαντήσει κάποιος γιατί δεν υπάρχουν ιδιωτικές ορχήστρες της προκοπής στην Ελλάδα;

στ) Το πώς τέλειωσε η Αστεριάδου την Τζούλιαρντ και πώς προσλήφθηκε ο Γαλιλαίας σε αμερικανικό πανεπιστήμιο δε με νοιάζει καθόλου. Πώς παίζουν με νοιάζει και τους έχω ακούσει και τους δύο ουκ ολίγες φορές. Και χωριό που φαίνεται δεν κρύφτηκε καλά.

ζ) Εκείνον τον Καβάκο τον θυμάστε ρε παιδιά; Γιατί δεν τον προκαλέσανε να ρίξει κι αυτός καμιά δοξαριά σ' αυτό το πανηγύρι;

η) Οι γριές με τα σκοτωμένα ζώα είναι παγκόσμιο φαινόμενο σε συναυλίες κλασικής μουσικής, δεν έχει να κάνει ούτε με την ΚΟΘ ούτε με τα λεφτά του κράτους. Αυτές εκεί θα ήταν όπως και να 'χει.

Rowlf είπε...

@ saetiger and all
το καλύτερο σχόλιο το έκανε τελικά μια παλιά καραβάνα του χώρου, ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ, μου είπε σχολιάζοντας το ότι κάποιοι διασκέδασαν με όλη την υπόθεση: "εκεί είναι το θέμα, μια συμφωνική ορχήστρα κατέληξε να είναι διασκέδαση". ΚΟΘ - μπουζούκια σημειώσατε Χ.

Rowlf είπε...

Σιγά μην καθίσει να ασχοληθεί μαζί τους ξανά ο Καβάκος, ειδικά μετά τα όσα του κάνανε.

Rowlf είπε...

Έμαθα ότι ο Μιχαηλίδης είχε προτείνει να διευθύνουν κομμάτια του προγράμματος και μαέστροι που είχαν την ηγεσία της ορχήστρας στο παρελθόν. Ευτυχώς ο Μπαλτάς το ξέκοψε από την αρχή ότι δε θα συμμετείχε σε τέτοιο πανηγύρι και τελείωσε εκεί αυτό. Τον έβλεπα στη συναυλία να κάθεται και να απορεί.