Ο Statler στο βασικό επιστημονικό του πεδίο, την ιστορία: ξεκινάμε με μια αναφορά στο μακρινό 1958, όταν ο ψυχρός πόλεμος είχε επεκταθεί και σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης δραστηριότητας, όταν ακόμη και ο διαγωνισμός Tchaikovsky είχε διοργανωθεί για να διαγωνισθούν ο σοσιαλισμός με τον καπιταλισμό ως προς την παραγωγή (sic) πολιτισμού. Νικητής ανεδείχθη ένας απίθανος αμερικανός: ο Harvey Lavan Cliburn, Jr., γνωστός ως Van Cliburn. Ο/Η p=np μας είχε τονίσει την αξία της προσπάθειας του μαθητή σε σχέση με το σύστημα. Ίσως η περίπτωση του Van Cliburn, από μια ασήμαντη περιοχή του Τexas, να είναι παράδειγμα που να ενισχύει τη θέση του. Διαβάστε το σχετικό άρθρο του Τime της εποχής εκείνης. Πολλές συζητήσεις μπορούν να ξεκινήσουν μ' αυτό το άρθρο, από τη δυνατότητα ενός συστήματος να "παράγει" πολιτισμό, την οικειότητα που αισθανόταν ο ήρωάς μας στη Ρωσία, το ρόλο του δασκάλου που επέλεγε (ή που απέρριπτε) και τον αφορισμό σχετικά με τη μουσική που προτιμούσε ο Cliburn: "You can't love music enough to want to play it," he says, "without other kids thinking you're queer or something." (απόσπασμα από το άρθρο)
Και ένα δείγμα γραφής του σημαντικού αυτού πιανίστα:
(Tchaikovsky, 1o Concerto για πιάνο, 3ο μέρος, την ορχήστρα διευθύνει ο Κirill Kondrashin τη Φιλαρμονική της Μόσχας, Μόσχα - 1962)
5 σχόλια:
Ήξερα τον διαγωνισμό πιάνου Van Cliburn, αλλά δεν ήξερα για τον άνθρωπο πίσω από το όνομα αυτό ούτε είχα μπει στον κόπο να αναρωτηθώ γι' αυτό (είμαι απαράδεκτος όπως με έχει κατηγορήσει κι ο p=np). Οπότε, Statler, σ' ευχαριστώ που με διαφώτισες κι έβαλες σε σειρά αυτά τα πράγματα.
Πάντως οι διθύραμβοι του Time και οι σπόντες προς του Ρώσους πρέπει να αποδοθούν σε μεγάλο βαθμό στο ψυχροπολεμικό κλίμα. Αυτό που ακούω από τον Cliburn στο βίντεο θα το χαρακτήριζα με την αρνητικότερη των σημασιών αμερικανιά. Τόσο τα tempi, όσο και ο ήχος (όσο μπορούμε να κρίνουμε από αυτή την ηχογράφηση και την ποιότητα του YouTube), οι φράσεις, η εκφραστικότητα κτλ κτλ δεν συγκρίνονται με τα ιερά τέρατα των Ρώσων.
Κατά τα άλλα πως πάει; Τακτοποιήθηκες, βρε;
Αμάν, βρε Rowlf, με την τσίμπλα στο μάτι μ' έχεις να απαντώ. Για μια πληρέστερη εικόνα του Cliburn δες το σχετικό λήμμα τις Wikipedia με τις εκεί παραπομπές. Κάποια πράγματα δεν έχουν έλθει ακόμη, αλλά, σε γενικές γραμμές, καλά είμαι. Λέω μια από αυτές τις ημέρες να ακολουθήσω και την πορεία του Rocky.
Α, ξέχασα, μπορεί να πετύχω και τον Waldorf για το Σαββατοκύριακο. Ίσως να κατεβεί και ο Κermit. Να μεταφέρω κάποιο μήνυμα;
Statler, ήμουν σίγουρος όταν σου αναθέταμε το ιστορικό αρχείο πως θα έκανες εξαιρετική δουλειά. Είναι αλήθεια πως εγώ τον Van Cliburn τον ήξερα, σε αντίθεση με τον rowlf, ο οποίος παρακολουθούσε μόνο τα μαθήματα γευσιγνωσίας, γιατί η δασκάλα μου της ρωσικής κουζίνας μας έβαζε συχνά να ακούμε ηχογραφήσεις του. Μας έλεγε πως ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην πρώην ΕΣΣΔ γιατί ήταν ο πρώτος νικητής του διαγωνισμού Τσαϊκόφσκυ, μη ξεχνώντας να συμπληρώσει - με μια σκοτεινή δόση χαιρεκακίας τολμώ να πω - πως στα κατοπινά χρόνια το παίξιμό του είχε χαλάσει, ως αποτέλεσμα της κακης επιρροής του διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος.
Επειδή και οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι των ΗΠΑ επιμένουν τον τελευταίο καιρό να ετοιμάζω τα μεζεδάκια τους και πιέζομαι λίγο, δυστυχώς δε θα μπορέσω να βρίσκομαι στη συνάντησή σας, αλλά πες σε παρακαλώ στον Waldorf πως θα προλάβω να φτιάξω και να του στείλω τα κεφτεδάκια που ξέρω ότι του αρέσουν τόσο.
Σουηδικά κεφτεδάκια, μαμ! (όλο νηστικό με αφήνετε το ζωντανό, να με πάτε και βόλτα ε)
Statler, Ιιιιιιιιι (α λα Ζουμπουλία αυτό)
δεν το 'πιασα αμέσως ότι ο Cliburn είναι θεούσα αδερφή (κοτζάμ queer μου μόστραρες εκεί πάνω κι εγώ κοιμόμουνα). Καλά τα περί palimony και τα άλλα είναι κατευθείαν για τις φυλλάδες, πάει ξέπεσε κι wikipedia. Το ότι τα είχε με mortician μου κάνει πολύ Six Feet Under.
Δημοσίευση σχολίου