Τον Rafal Blechacz μου τον έκανε γνωστό ο Statler όταν μου είχε στείλει να δω κάποια βίντεο στο YouTube από το διαγωνισμό Σοπέν όπου νικητής αναδείχθηκε ο νεαρός αυτός Πολωνός. Συγκεκριμένα τα βίντεο που μου είχε στείλει ο Statler ήταν με το φινάλε της 3ης Σονάτας του Σοπέν. Πολύ απλά με τον μικρό έπαθα χοντρή πλάκα. Δεν ξέρω καλύτερη εκτέλεση αυτής της σονάτας. Στο YouTube θα βρείτε πολλές ερμηνείες από πολλούς διαφορετικούς πιανίστες· καμιά και κανένας δεν πλησιάζει την ερμηνεία του Blechacz. Ένας μεγάλος σοπενιστής γεννήθηκε.
Πρόσφατα αγόρασα το δίσκο που έβγαλε με τη Deutsche Grammophon με τα πρελούδια του Σοπέν και δε μπορώ να σταματήσω να τον ακούω. Τέτοια λεπτομέρεια στον ήχο και τη φράση δεν έχω ξανακούσει. Ούτε μπορώ να σκεφτώ εύκολα άλλον πιανίστα εδώ και αρκετές γενιές (ο Kissin για παράδειγμα δε μου αρέσει καθόλου) που να δίνει τόσο καλά τη σκέψη του γαλλοπολωνού. Είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι η παλιά παράδοση της σοπενικής ερμηνείας είχε εκλείψει· είναι ευτυχές το ότι ο Blechacz διαψεύδει αυτές τις εντυπώσεις. Ένας νέος πιανίστας που συνεχίζει την παράδοση των μεγάλων δασκάλων του πιάνου.
Απολαύστε μια πραγματικά μοναδική, συγκλονιστική ερμηνεία του πολύ γνωστού 4ου πρελουδίου σε μι ελάσσονα:
Δείτε επίσης το βίντεο από το διαγωνισμό με το φινάλε της 3ης Σονάτας:
9 σχόλια:
Hats off. Πολύ καλός ο μικρός. Έψαξα στο youtube και άλλα βίντεα του ίδιου. Δυστυχώς, η ποιότητα του ήχου δεν είναι καλή και κάποια πράγματα χάνονται. Ξέρεις για άλλες ηχογραφήσεις του;
Υπάρχει σίγουρα ακόμα ένας δίσκος από την DG (που πολύ καλά έκανε και τον πρόλαβε και τον έκλεισε) όπου παίζει σονάτες 1ης βιενέζικης σχολής: Haydn τη μεγάλη σονάτα σε MΙ ύφεση (αυτή με το "σκανδαλώδες" 2ο μέρος σε MI μείζονα), Mozart την σονάτα KV 311 σε ΡΕ και Beethoven την 2η σονάτα.
Στο CD που έχω αναφέρει ότι με τον Σοπέν αισθάνεται μεν σαν στο σπίτι του αλλά υπήρξαν κι άλλοι συνθέτες που τον βοήθησαν να αναπτύξει την μουσική του αντίληψη και το παίξιμό του που χωρίς αυτούς δε θα έπαιζε όπως παίζει Σοπέν. Αυτοί είναι ο Bach, οι Haydn, Mozart, Beethoven (βλέπε το άλλο CD) αλλά περισσότερο απ' όλους ο Debussy μέσα από τον οποίο διδάχτηκε τις διαφοροποιήσεις και τον έλεγχο του ήχου.
Άκουσα αποσπάσματα όπου παίζει Haydn και Mozart και είναι εξαιρετικός κι εκεί (ειδικά στον Haydn). Νομίζω ότι είναι ένα όνομα που το κρατάμε και θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον.
Μπήκα στο site της Deutsche Grammophon και άκουσα αποσπάσματα και από τους δύο του δίσκους. Τα ηχοχρώματα που καταφέρνει στο Σοπέν είναι εξαιρετικά. Για τον δεύτερο δίσκο υπάρχει ένα μικρό βίντεο με συνέντευξή του.
Chef,
αποδίδω τον απίστευτο ήχο του (κάθομαι τον ακούω και δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι αληθινός) στην ανατολική σχολή του πιάνου. Δες στο βίντεο με τη σονάτα αλλά και στα άλλα πως χρησιμοποιεί ολόκληρο το σώμα του, όχι μόνο το χέρι, για να βγάλει ήχο. Ξεκινά με μοχλό τα πόδια και μεταφέρει τη δύναμη μέσω της σπονδυλικής στήλης στα χέρια. Γι' αυτό και ο ήχος του είναι ώριμος, γεμάτος και βαθύς. Βάλε δίπλα του κάτι Άγγλους, Γάλλους κτλ και θα ακούγονται σα να ξύνουν. Φλούδες ήχου, τενεκεδάκια.
Δηλ. μπορώ να συγκρίνω τον ήχο του άνετα με αυτόν του Gilels!
Μούργε,
τα σχόλιά σου μου δώσανε πολλές ιδέες για περαιτέρω αναρτήσεις. Αλλά η επόμενη που σκόπευα να αναρτήσω θα είχε σχέση με τον Γκίλελς. Ωραία, ωραία, η συζήτηση ανάβει.
Δεν πρόλαβα καλά-καλά να ξυπνήσω και βλέπω φουντωμένο διάλογο για εκτελέσεις Chopin. Από τη μακρινή χώρα της Εσπερίας, όπου βρίσκομαι, να σας μεταφέρω ότι έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τον Kissin, αλλά νομίζουν ότι το πρότυπο του κλασσικού πιανίστα είναι (ήταν) ο Liberace (αυτό σου γεννά καμμία ιδέα, μάγειρα;).
Άσε μας, ρε Statler,
που θες να μας ξενερώσεις τώρα με τον Liberace. Και μη μου κάνεις τον ανήξερο γιατί από δική σου σπόντα τον μάθαμε τον μικρό. Εκτός κι αν είναι που βαράει κι αυτό το ρημάδι το Αλτσχάιμερ.
Όρμα μάγερα!
Συγγνώμη, παιδιά, δεν ήθελα να σας ξενερώσω. Φταίει η μετακόμιση και το jet lag. Συμφωνώ με όλα τα σχόλια επί της ουσίας. Είναι φανταστικός ο μικρός!
Δημοσίευση σχολίου