24/10/08

Ιστορικά ΙΙ - συνέντευξη μ' ένα πιανίστα το 1912

O αυστριακός πιανίστας Gottfried Galston δίνει συνέντευξη στους Νew York Times εν όψει περιοδείας του στις ΗΠΑ το 1912 (ημερομηνία δημοσίευσης: 4 Νοεμβρίου 1912). Ο Scriabin, ο Ravel, ο Debussy, ο Busoni είναι σύγχρονοί του. Του άρεσει η μουσική για πιάνο του Schoenberg (την περίοδο της ελεύθερης ατονικότητας του τελευταίου - αναφέρεται στα Drei Klavierstücke, op. 11), αλλά δεν την εκτελεί, επειδή δεν την έχει καταλάβει ακόμη. Μεγάλους συνθέτες θεωρεί τους J.S. Bach, Beethoven, Chopin, Liszt και Brahms, μολονότι στα κοντσέρτα του τελευταίου δεν βρίσκει την πρωτοτυπία του Liszt. O Ravel του φαίνεται πιο ζωηρός από τον Debussy. Δεν εκτελεί το κοντσέρτο του Τchaikovsky για πιάνο, αλλά του αρέσει ο Rachmaninov. Xαρακτηρίζει γλυκανάλατο ("common sweet stuff") το κοντσέρτο του Grieg για πιάνο. Απόψεις μιας άλλης εποχής, πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Αυστρία και η Ρωσία ήταν ακόμη Αυτοκρατορίες. Στο βιολί μεσουρανεί ο Ysaye, στο πιάνο ως δάσκαλος ο Rubinstein. Νομίζω ότι η συνέντευξη αυτή είναι μια καλή (όχι, φυσικά, πλήρης) φωτογραφία του μουσικού κόσμου και του πιάνου της εποχής.

1 σχόλιο:

Rowlf είπε...

Εξαιρετικό και συμπληρώνει ωραιότατα και άλλα πράγματα που έχουμε συζητήσει σε προηγούμενες αναρτήσεις. Που πας και τα βρίσκεις, βρε Statler? !!!

Αυτό με το οποίο όμως πάτησα τα γέλια ήταν η σύγκριση Ravel - Debussy: ο Μαυρίκιος είναι πιο αντρούτσος (και γαμίκουλας) από τον Κλαύδιο-Αχιλλέα LOL (και είναι αλήθεια ότι ο Ravel ως εκ πεποιθήσεως εργένης ήταν πολύ μουρντάρης, λέγεται ότι όλα τα κορίτσια των Παρισινών καμπαρέ τον ξέρανε με το μικρό όνομα)