Η σοφία του Προέδρου

"…[Η Ελλάδα] είχε μουσικοσυνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Χατζηδάκης, γνωστοί πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας και επιτέλους αναρωτιόμουνα και εγώ μήπως το τελευταίο διάστημα γεννήθηκε κάποιος νέος Μπετόβεν στη Γερμανία, συνθέτει και δεν τον έχουμε πάρει είδηση…"

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Βέβαια από στέλεχος του κόμματος που μας χάρισε διάφορους μεταμοντέρνους ορισμούς όπως ότι τα μπουζούκια είναι πολιτιστικά κέντρα δε θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό, ίσως μάλιστα σε αυτό το πλαίσιο της μεγάλης παράδοσης της παπανδρεϊκής πολιτιστικής επανάστασης του '80 θα πρέπει να την δούμε. Ζήτω το Έθνος, ζήτω ο Νταλάρας!

Μερικά ονόματα που μάλλον δε θα λένε τίποτα στον Πρόεδρο της Βουλής (είναι που πρόκειται για ασήμαντες, τελείως αμελητέες και άγνωστες περιπτώσεις): Karlheinz Stockhausen, Bernd Alois Zimmermann, Hans Werner Henze, Helmut Lachenmann, Wolfgang Rihm (βάζω ονόματα "κλασικών" μόνο συνθετών γιατί ο πρόεδρος αναρωτιέται για νέο Μπετόβεν, τι να κάνουμε; αυτός είναι ο πόνος κι ο καημός του, να ξέρει και τι playlist να βάλει στο κανάλι της Βουλής. Αχ, ατίμη πχιότητα). Η λίστα θα μπορούσε να μεγαλώσει πολύ, αλλά υπάρχει ένα όνομα που ο Πρόεδρος θα έπρεπε να θυμάται, καθώς το κόμμα του επί χρόνια χρησιμοποιούσε την εισαγωγή από το πιο γνωστό του έργο, αναφέρομαι βέβαια στον Carl Orff. Κυρίε πρόεδρε, τα Carmina Burana σας λένε κάτι;

Εκτός αν ο Πετσάλνικος θεωρεί ότι όλοι οι παραπάνω δεν πιάνουν μία μπροστά στον σταλινικών διαστάσεων και έμπνευσης σοσιαλιστικό ρεαλισμό του Θεοδωράκη και ότι το Έχω ένα μυστικό και το διεθνές σουξέ Τα παιδιά του Πειραιά ισοφαρίζουν τον Μπετόβεν και τη γερμανική μουσική. Και δεν είναι μόνο ότι έκανε αυτή την καταγέλαστη δήλωση-μνημείο-άγνοιας, θέλει να βγει κι από πάνω και του κακόφανηκε όταν ο Νίκος Δήμου τον χαρακτηρίζει αστοιχείωτο. Μήπως έπρεπε να του πει και μπράβο που με αυτές τις λαϊκιστικές ανοησίες εκθέτει την χώρα;

ΥΓ: Απορώ πως του διέφυγε να επισημάνει ότι και η λέξη μουσική (Musik) είναι ελληνική, οπότε τι να μας πουν και οι Γερμανοί; Όταν εμείς συνθέταμε ύμνους στον Απόλλωνα, αυτοί τρώγαν βελανίδια. Μα κι αυτή η Ευγενία που είναι όταν την χρειάζεσαι;