Έχω την αίσθηση όταν ακούω τη μουσική του ότι παίρνει τους ήχους του και παίζει μαζί τους, άλλοτε τους συναρμολογεί σα Lego ή τους παρατάσσει στη σειρά σα στρατιωτάκια και φτιάχνει φανταστικές ιστορίες με αυτούς, άλλοτε τους χαλάει, τους τραβάει ή τους πατάει για να δει πόσο αντέχουν ή τους ξεβιδώνει και τους ανοίγει για να δει πως είναι φτιαγμένοι κι άλλοτε απλά θαυμάζει την ομορφιά τους: κοιτάξτε τι βρήκα! δεν είναι υπέροχο;
Στην τέταρτη σονάτα που έγραψε το 1992 ο μικρός Σαλβατόρε ανακαλύπτει το πιάνο και μένει εκστατικός μπροστά στα άφατα βάθη και τις λεπτές αποχρώσεις της πιανιστικής ερμηνείας: πάνω τα χεράκια - κάτω τα χεράκια!
Πιάνο παίζει ο Oscar Pizzo.
Στην τέταρτη σονάτα που έγραψε το 1992 ο μικρός Σαλβατόρε ανακαλύπτει το πιάνο και μένει εκστατικός μπροστά στα άφατα βάθη και τις λεπτές αποχρώσεις της πιανιστικής ερμηνείας: πάνω τα χεράκια - κάτω τα χεράκια!
Πιάνο παίζει ο Oscar Pizzo.
6 σχόλια:
Νομίζω ότι η σονάτα είναι ένα ειρωνικό σχόλιο για την υποτιθέμενη έλλειψη ερμηνευτικού βάθους στη σύγχρονη μουσική ή τουλάχιστον έτσι την ακούω εγώ.
Σου έχει μείνει κάποιο ψυχαναγκαστικό κατάλοιπο από τις σπουδές σου μ' αυτό το πάνω τα χεράκια - κάτω τα χεράκια. Μάλλον σε πίεζε πολύ η δασκάλα σου. Δεν έλεγες και συ φαίνεται να τον λυγίσεις τον καρπό σου. Το κομμάτι μου θυμίζει λίγο το wax on - wax off, breathe in - breathe out του περίφημου Mr Miyagi από το μοναδικό Karate Kid.
http://www.youtube.com/watch?v=qpp_jHfykpY
Μάλλον κάπως έτσι έμαθες και συ πάνω τα χεράκια - κάτω τα χεράκια. Δε λέω, αυτη η σονάτα βοηθάει. Διεύρυνες και την τεχνική σου.
Δεν έσπαζε ο ρημάδης ο καρπός, Σουηδούλη, χρειάστηκαν δραστικά μέτρα…
Αχχχ…
Μήπως από το Σουηδούλης βγαίνει το Σούλης;
Για πολλά Oscar η ερμηνεία.
Πίτσος! Εμπιστοσύνη,
Waldorf.
Δημοσίευση σχολίου