a priori

Most composers, upon hearing a piece, even for the first time, feel confident of their ability to judge its quality and believe they will be able to point out what things about the piece worked well and what did not. However, such estimations differ significantly from knowing, a priori, what will make a good, non-formulaic, experimental, or avant-garde piece. Many composers do not have this a priori knowledge and, if they did, could easily find that composing no longer interested them. To paraphrase Morton Feldman paraphrasing someone else: When we get to the point where we do not know what we are doing, that's when we have truly started to compose. This is not true for all composers — those who wish to write in a well-understood style from a previous time period, may, in fact, have very detailed ideas about the rules for making a piece, as might, for example, an integral serialist. … One could begin by thinking about the limitations of the human ear as a basis for marking the boundaries of music making, which still leaves an infinity of possibilities, but then, what to do about 'conceptual music' or pieces of music that cannot be heard by human ears?

Rodney Waschka II, Composing with Genetic Algorithms. In Eduardo Reck Miranda, John Al Biles (Eds.),  Evolutionary Computer Music

[Το παραπάνω με αφορμή το σχόλιο του Waldorf στην προηγούμενη ανάρτηση]

Παρακάτω ακούμε το Ossia Suite του Palle Dahlstedt. Πρόκειται για ηχογραφημένο στο στούντιο αποσπασματικό υλικό από τη διαδραστική εγκατάσταση Ossia που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Νέας Μουσικής Gaudeamus στο Άμστερνταμ το 2002. Στην εγκατάσταση αυτή η μουσική εκτελούνταν από ένα πιάνο με μηχανισμό MIDI που ενεργοποιούνταν από υπολογιστή χωρίς ανθρώπινη παρεμβολή με εξαίρεση τη διάδραση του συστήματος με τους επισκέπτες που μπορούσαν αν ήθελαν να παίξουν κάτι στο πιάνο. Ο υπολογιστής συνέθετε και εκτελούσε συνεχώς νέα κομμάτια είτε εκ του μηδενός είτε με βάση τις φράσεις που παίζαν στο πιάνο οι επισκέπτες. Η μουσική παράγεται με αυτόνομους εξελικτικούς αλγορίθμους, δηλαδή το λογισμικό γεννά παραλλαγές φτιάχνοντας έτσι διαφορετικές γενιές του υλικού και επιλέγει ποιες από αυτές "ακούγονται καλά" βασισμένο σε προγραμματισμένα "αισθητικά" κριτήρια.

Ossia Suite.mp3

(…to be continued)