Κάτι ενδεικτικό του επιπέδου κάποιων Ελλήνων μουσικών είναι η στάση τους στην ορχήστρα όταν δεν παίζουν. Αμέτρητες είναι οι φορές που έχει τύχει να παρατηρήσω κάποιον βαριεστημένο τύπο να κρύβεται πίσω από το αναλόγιο, σαν αραγμένο μπάρμπα στο καφενείο του χωριού του με το ένα χέρι ανάμεσα στα σκέλια λες και είναι έτοιμος να αρχίσει να τα ξύνει.
Δίνει την εντύπωση κάποιου που ενδιαφέρεται μόνο για το σημείο όπου γρατζουνάει με το δοξάρι του και μετά δε δίνει δεκάρα τι συμβαίνει, χέστηκε κιόλας. Δεν αντιλαμβάνεται πραγματικά τον εαυτό του ως μέλος ενός συνόλου που παράγει κάτι το οποίο έχει συνέχεια και συνέπεια. Δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι κάνει και τι είναι.
6 σχόλια:
δημόσιοι υπάλληλοι με την κακή έννοια. Έχω πετύχει (λόγω της θέσεως που ήμουν) άτομο να παίζει φιδάκι στο κινητό του στην ορχήστρα. τραγικό.
Θυμάμαι τον saetiger να διηγείται ένα περιστατικό σε μια πρόβα όπου ένας τύπος άρχισε να φωνάζει: "Άντε, μαέστρο, τέλειωνε. Έχουμε και δουλειές"
Προφανώς το να παίζει στην ορχήστρα ήταν το χόμπι του…
Μπα, δεν ήταν χόμπι, ήταν αγγαρεία
@Rowlf
είσαι απλά κακοήθης. Ο τύπος είπε άντε έχουμε και δουλειές διότι βλέπει αυτό που κάνει ως λειτούργημα μουχααχα
@ animal
δίκιο έχεις
@ mahler
ναι, μη νομίζεις κι άλλος από επαγγελματική ευσυνειδησία έπαιζε φιδάκι. Για να μη μουδιάσουν τα δάχτυλά του μέχρι να ξαναπαίξει, βρε τον παρεξήγησες τον άνθρωπο, ασκήσεις έκανε.
in my face το επιχείρημα τελικά χαχαχα
Δημοσίευση σχολίου