Διαβάζω στην Καθημερινή αυτό το κείμενο (έχω πετύχει στο παρελθόν και άλλα σχετικά) και χωρίς να το θέλω σκέφτομαι ότι κάτι ανάλογο έχει συμβεί ήδη από τα μέσα του 20ού αιώνα στη μουσική (αν όχι νωρίτερα).
Η πλειοψηφία καταναλώνει μόνο τραγουδάκια. Μουσικούλες των τριών-τεσσάρων λεπτών με μπούσουλα το λόγο και την εικόνα. Μέχρι εκεί φτάνουν οι αντοχές. Υπάρχει αδυναμία στο να "διαχειριστούν", να παρακολουθήσουν κάτι με κάπως μεγαλύτερη διάρκεια, κάτι που επειδή δε θα έχει λογάκια θα απαιτεί λίγο περισσότερη προσπάθεια.
Η μουσική αποβλάκωση είναι προ πολλού εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου