A little Christmas Music

Ήταν Χριστούγεννα του 1987. Πιτσιρικάς, είχα ήδη δει τη Μελωδία της Ευτυχίας και ήμουν πεπεισμένος, πως η Τζούλι Άντριους έπρεπε να είναι η μητέρα μου. Μόλις έμαθα πως η τηλεόραση θα έδειχνε ένα χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα με την Άντριους στήθηκα να το δω. Και ξάφνου, ω τι θαύμα, βλέπω αυτό:




Ξετρελάθηκα. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Τους King's Singers ούτε πους τους είχα ξανακούσει ποτέ. Ήταν τόσο όμορφο. Στα παιδικά μου αυτιά ήταν εκπληκτικό αυτό που έβλεπα και άκουγα. Δεν τραγουδούσαν απλώς τη μουσική, αλλά άκουγα τα όργανα. Και ήταν όλα σωστά. Νομίζω πως εκείνο το πρόγραμμα το είχαμε γράψει στο βίντεο και καθόμουν και το έβλεπα για καιρό, χωρίς όμως να ξέρω πώς ονομάζεται το σύνολο που τραγουδούσε.

Μετά από μερικούς μήνες βρεθήκαμε με τους γονείς μου σε ένα φιλικό σπίτι και άρχισα με την παιδική μου αφέλεια να διηγούμαι στον οικοδεσπότη τι με είχε μαγέψει. Τι σύμπτωση, εκείνος όχι μόνον ήξερε τους King's Singers, είχε και δίσκους του. Καθόμουν και άκουγα χωρίς να ενοχλώ τους μεγάλους.

Το πρόγραμμα αυτό δεν είχα την τύχη να το ξαναδώ έκτοτε, όμως είχε μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στην μνήμη μου. Κατά τύχη το ανακάλυψα πρόσφατα στο youtube, όταν, πάλι στο σπίτι ενός φίλου, έτυχε να ακούσουμε King's Singers και το ανέσυρα από τις αναμνήσεις. Είχε χιονίσει μόλις πριν από δυο μέρες, είχε πανσέληνο, κάναμε βόλτα με τ' αμάξι και όλα είχαν το βαθυγάλαζο χρώμα του φεγγαριού εκείνο το βράδυ. Μόλις είχαμε επιστρέψει σπίτι.

Καλά Χριστούγεννα