Ας ξεκινήσω από μια συχνή παρεξήγηση. Οι μεγάλοι κλασικοί συνθέτες που ήταν και μεγάλοι πιανίστες (πολύ γρήγορα μου έρχονται στο νου ο Ραβέλ* κι ο Ραχμάνινοφ) όταν γράφουν στο πιάνο συζεύξεις προσωδίας δεν εννοούν αναγκαστικά παίξιμο legato αλλά δείχνουν απλά το φραζάρισμα. Το πως θα γίνει η άρθρωση (legato, non legato ή όλες οι ενδιάμεσες διαβαθμίσεις) για να επιτευχθεί αυτό το φραζάρισμα είναι άλλη ιστορία που σχετίζεται με το χαρακτήρα της μουσικής, της φράσης και της αντίληψης κάθε μουσικού. Οπότε εδώ η σύζευξη θα μπορούσε να δείχνει ένα φραζάρισμα στο τρέμολο (το τρέμολο να μην είναι συνεχόμενο, αλλά να δείχνει σα να ξεκινά ξανά σε κάθε μέτρο). Παρόλα αυτά κρίνοντας από το άλλο μάλλον έχεις δίκιο ότι απλά το έγραψε χωρίς λόγο.
Το πρόβλημα (και επαναλαμβάνω δεν είναι λάθος, παίζεται, απλά είναι κάπως αντιπιανιστικό) ότι το μι στο τρέμολο θα ήταν καλύτερα να είχε γραφτεί μαζί με το χαμηλό λα. Έχει να κάνει με τη φύση του ανθρώπινου χεριού.
Έτσι όπως το έχει γράψει χρειάζεται το χέρι να κάνει μεγαλύτερη κίνηση. Μεγαλύτερη κίνηση σημαίνει ότι το ppp είναι πιο δύσκολο να πετύχει. Εφόσον το ζητούμενο είναι ένας πιανίσσιμο βόμβος αυτό που θα έπρεπε να γραφτεί είναι αυτό που διευκολύνει τον μουσικό να το πετύχει.
To απόσπασμα πάντως είναι από μια ποστ-μινιμαλίζουσα ανιαρότητα του Gavin Bryars ο οποίος είναι κοντραμπασίστας.
Θα μου πεις, με τι κάθεσαι και ασχολείσαι τώρα! Αφού με έκραξε ο μάγειρας: νέρντουλας του κερατά.
* πχ για τον Ραβέλ δες αυτό το κλιπάκι (κάπου από το 10:00 και μετά που συζητά το φραζάρισμα και το ύφος στο Jeux d'eau).
Ένα ακόμα: αντίστοιχες γκρίνιες μπορεί να βρει κανείς για όλα τα όργανα αφού ένας συνθέτης είναι αδύνατον να γνωρίζει σε τέτοιο βάθος κάθε μουσικό όργανο.
Δε λέω να τους κρεμάσουμε, αλλά δε νομίζω ότι κάνει ζημιά να συζητάει κανείς για αυτά τα πράγματα. Όλο και κάτι μπορεί να μείνει.
στην μοντερνα μουσικη γινεται μεγαλυτερος χαμος απο ανουσιες πληροφοριες των συνθετων.Μια φορα σε ενα σεμιναριο ειχα κανει αυτην την ερωτηση σε μια βιολιστρια απο το ensemble recherche.Aυτο που της την εδινε ηταν οταν οι συνθετες γραφανε τα δοξαρια στην παρτιτουρα.Τα ποιο πολλα θεωρει οτι ειναι λαθος και οτι μονη της θελει να τα γραφει.Αλλα μην παρεξηγείτε τους νεους συνθετες.Οταν παιρνουν μερος σε διαγωνισμους,υπερβαλουν λιγο παραπανω γραφοντας σχεδον σε καθε νοτα πληροφοριες για το πως παιζεται.Στο τελος βλεπουμε μια καταμαυρη παρτιτουρα απο χαριτωμενα συμβολα....αλλα παρολο αυτα ακουγεται μια απο τα ιδια.Μια στολισμενη παρτιτουρα ειναι must για να κερδισεις διαγωνισμο...δυστηχως....
5 σχόλια:
Δεν είναι ότι δεν παίζεται ή ότι είναι λάθος, απλά χωρίς λόγο κάνει δύσκολη τη ζωή των μουσικών του.
που ειναι το προβλημα;Ενοεις το legato που γραφει στο τρεμολο χωρις λογο;
Ας ξεκινήσω από μια συχνή παρεξήγηση. Οι μεγάλοι κλασικοί συνθέτες που ήταν και μεγάλοι πιανίστες (πολύ γρήγορα μου έρχονται στο νου ο Ραβέλ* κι ο Ραχμάνινοφ) όταν γράφουν στο πιάνο συζεύξεις προσωδίας δεν εννοούν αναγκαστικά παίξιμο legato αλλά δείχνουν απλά το φραζάρισμα. Το πως θα γίνει η άρθρωση (legato, non legato ή όλες οι ενδιάμεσες διαβαθμίσεις) για να επιτευχθεί αυτό το φραζάρισμα είναι άλλη ιστορία που σχετίζεται με το χαρακτήρα της μουσικής, της φράσης και της αντίληψης κάθε μουσικού. Οπότε εδώ η σύζευξη θα μπορούσε να δείχνει ένα φραζάρισμα στο τρέμολο (το τρέμολο να μην είναι συνεχόμενο, αλλά να δείχνει σα να ξεκινά ξανά σε κάθε μέτρο). Παρόλα αυτά κρίνοντας από το άλλο μάλλον έχεις δίκιο ότι απλά το έγραψε χωρίς λόγο.
Το πρόβλημα (και επαναλαμβάνω δεν είναι λάθος, παίζεται, απλά είναι κάπως αντιπιανιστικό) ότι το μι στο τρέμολο θα ήταν καλύτερα να είχε γραφτεί μαζί με το χαμηλό λα. Έχει να κάνει με τη φύση του ανθρώπινου χεριού.
Έτσι όπως το έχει γράψει χρειάζεται το χέρι να κάνει μεγαλύτερη κίνηση. Μεγαλύτερη κίνηση σημαίνει ότι το ppp είναι πιο δύσκολο να πετύχει. Εφόσον το ζητούμενο είναι ένας πιανίσσιμο βόμβος αυτό που θα έπρεπε να γραφτεί είναι αυτό που διευκολύνει τον μουσικό να το πετύχει.
To απόσπασμα πάντως είναι από μια ποστ-μινιμαλίζουσα ανιαρότητα του Gavin Bryars ο οποίος είναι κοντραμπασίστας.
Θα μου πεις, με τι κάθεσαι και ασχολείσαι τώρα!
Αφού με έκραξε ο μάγειρας: νέρντουλας του κερατά.
* πχ για τον Ραβέλ δες αυτό το κλιπάκι (κάπου από το 10:00 και μετά που συζητά το φραζάρισμα και το ύφος στο Jeux d'eau).
Ένα ακόμα: αντίστοιχες γκρίνιες μπορεί να βρει κανείς για όλα τα όργανα αφού ένας συνθέτης είναι αδύνατον να γνωρίζει σε τέτοιο βάθος κάθε μουσικό όργανο.
Δε λέω να τους κρεμάσουμε, αλλά δε νομίζω ότι κάνει ζημιά να συζητάει κανείς για αυτά τα πράγματα. Όλο και κάτι μπορεί να μείνει.
στην μοντερνα μουσικη γινεται μεγαλυτερος χαμος απο ανουσιες πληροφοριες των συνθετων.Μια φορα σε ενα σεμιναριο ειχα κανει αυτην την ερωτηση σε μια βιολιστρια απο το ensemble recherche.Aυτο που της την εδινε ηταν οταν οι συνθετες γραφανε τα δοξαρια στην παρτιτουρα.Τα ποιο πολλα θεωρει οτι ειναι λαθος και οτι μονη της θελει να τα γραφει.Αλλα μην παρεξηγείτε τους νεους συνθετες.Οταν παιρνουν μερος σε διαγωνισμους,υπερβαλουν λιγο παραπανω γραφοντας σχεδον σε καθε νοτα πληροφοριες για το πως παιζεται.Στο τελος βλεπουμε μια καταμαυρη παρτιτουρα απο χαριτωμενα συμβολα....αλλα παρολο αυτα ακουγεται μια απο τα ιδια.Μια στολισμενη παρτιτουρα ειναι must για να κερδισεις διαγωνισμο...δυστηχως....
Δημοσίευση σχολίου