22/4/12

Fauré

Τον τελευταίο καιρό μελετώ τα Νυχτερινά του Φωρέ και ψάχνω τις διάφορες ηχογραφήσεις που κυκλοφορούν. Δεν βρίσκω κάτι που να με ικανοποιεί. Μέτρια πράγματα στην καλύτερη. Αισθάνομαι πως λείπει το ερμηνευτικό βάθος που αυτή η μουσική αξίζει να έχει.

Άκουσα σήμερα το πρωί από το site της Φιλαρμονικής του Βερολίνου την πρόσφατη συναυλία τους που έκλεισε με το Ρέκβιεμ του Φωρέ. Ίσως η καλύτερη εκτέλεση του έργου που έχω ακούσει. Για πρώτη φόρα έμοιαζε πράγματι με ρέκβιεμ. Ο Ραττλ το αντιμετώπισε ως κείμενο που άξιζε ερμηνευτικής προσοχής.

Και αυτό συμπλήρωσε την εικόνα που άρχισα να σχηματίζω κοιτώντας πιο προσεκτικά τα έργα για πιάνο: με τον Φωρέ σπανίζουν ή λείπουν τελείως οι μεγάλες ερμηνείες. Μάλλον δεν τον παίρνουν πολύ στα σοβαρά. Ίσως θεωρούν ότι είναι απλός συνθέτης, έχει μια μελωδία και μια συνοδεία και τελείωνει εκεί το πράγμα. Υποψιάζομαι επίσης ότι το ενδιαφέρον των εκτελεστών μειώνεται ακόμα περισσότερο από την έλλειψη δεξιοτεχνικών επιδείξεων στα κείμενά του ενώ καθόλου δε βοηθά το ότι η μουσική του άρχισε να γίνεται υπέροχα στριφνή και εσωστρεφής προς το τέλος. Όμως αυτά τα έργα της τελευταίας περιόδου είναι που μου κινούν όλο και περισσότερο την προσοχή.

2 σχόλια:

the schwedisch chef είπε...

Η καλύτερη εκτέλεση του Ρέκβιεμ που έχω ακούσει είναι ζωντανά υπό τον Ζορζ Πρέτρ. Πολύ προσεγμένη, αλλά με κούρασαν τα μόνιμα αργά τέμπι.

Τα νυχτερινά τα λατρεύω. Η μουσική του Φωρέ όμως είναι εύκολα παρεξηγίσιμη δε νομίζεις;

Rowlf είπε...

Στον Ραττλ βρήκα αναζωογονητικό (τι επίθετο για Ρέκβιεμ, ε;) το δραματικό εύρος των δυναμικών, γενικά πόσο ανάγλυφη ήταν η εκτέλεση ως προς τις δυναμικές. Αυτό εξισορρόπησε με τον καλύτερο τρόπο την έλλειψη διαφοροποίησης στις ταχύτητες των μερών. (Το αρνητικό της συναυλίας: οι σολίστες και ειδικά η μέτζο).

Κατά τα άλλα με το παρεξηγήσιμη νομίζω ότι συμπυκνώνεις αυτό που λέω στο κυρίως κείμενο.