Limbo

Το Limbo είναι ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε αρχικά για το Xbox, κατόπιν για Playstation και Windows και πρόσφατα για Mac. Τα σκοτεινά και αχνά, ασπρόμαυρα γραφικά του που παραπέμπουν στον γερμανικό εξπρεσιονιστικό κινηματογράφο δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που συνήθως δεν περιμένει κανείς από ένα βιντεοπαιχνίδι. Οι καινοτομίες του παιχνιδιού δε σταματούν στα γραφικά του. Δεν υπάρχουν οδηγίες για το πως παίζει κανείς, καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν εμφανίζεται ποτέ κείμενο. Έτσι η υπόθεση του παιχνιδιού, ποιος είναι ο σκοπός του ήρωα και το τι ακριβώς συμβαίνει μένουν ανοιχτά στη φαντασία και την κρίση του καθενός.

Όμως η καινοτομία που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι η ακουσματική μουσική του παιχνιδιού. Διάφορα ατμοσφαιρικά εφέ είναι συνηθισμένα σε πολλά παιχνίδια, αλλά στο Limbo το ηχητικό περιβάλλον οργανώνεται σε τέτοιο επίπεδο που μετατρέπεται σε soundtrack του παιχνιδιού. Κι εδώ ξανασυναντούμε το μόνιμο πρόβλημα: πάντα υπάρχουν αυτοί που δε μπορούν να καταλάβουν ότι και αυτό είναι μουσική (θυμάμαι ένα τύπο να διαφημίζει με μεγάλη επιτυχία τη βλακεία του: "άμα δε μπορώ να το σφυρίξω, δεν είναι μουσική"). Έτσι για αυτούς η καινοτομία του Limbo είναι ότι δεν έχει μουσική.

Σκεφτόμουν λοιπόν ότι αυτός είναι ακόμα ένας λόγος που κάνει σωστή την συγκεκριμένη ηχητική επιλογή. Με αυτό τον τρόπο και η ίδια η μουσική αιωρείται αβέβαιη για την ίδια της την ύπαρξη και ταυτότητα· βρίσκεται στο Limbo.

Martin Stig Andersen: Limbo (original soundtrack), Rotating Room