Όλο το σχέδιο είναι πραγματικά απλό. Στην αρχή υπάρχει μόνο ένα αργόσυρτο, νεφελώδες, αξεδιάλυτο ορχηστρικό πλέγμα ως υπόβαθρο. Αιωρείται χαμηλά με έναν τρόπο που βοηθά να προβληθεί καλύτερα η φωνή, να εστιάσουμε στη φωνή, και ταυτόχρονα ορίζει τη διάθεση. Ίσως είναι η σκιά της φωνής. Την κατάλληλη στιγμή προστίθενται πολύ διακριτικά σε αυτό το ντούο φωνής και ορχήστρας η γραμμή ενός μπάσου και ένα στρώμα από ντραμς να μετρούν και να υπενθυμίζουν το ανελέητο πέρασμα του χρόνου που η ορχήστρα φαίνεται ότι είχε ξεχάσει. Κάπου στη μέση εμφανίζεται δειλά η γραμμή ενός παρηγορητικού σαξόφωνου. Στο τέλος απομένει η μελαγχολία της ορχήστρας, η φωνή αποσύρεται αφήνοντας το σαξόφωνο να μετουσιώνει το παράπονό της.
Joni Mitchell: Both sides now
Joni Mitchell: Both sides now
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου