Μπάτσε, γουρούνι, βιογράφε

Τέλειωσα πριν μερικές μέρες την ανάγνωση του βιβλίου του Walter Isaacson για τον Steve Jobs. Το βιβλίο με άφησε απογοητευμένο. Πρόκειται για ένα βιαστικό, προχειρογραμμένο συμπίλημα, μια επιφανειακή ματιά. Αυτό δηλ. που έχω συνηθίσει να περιμένω ότι μπορεί να κάνει ένας δημοσιογράφος. Ο Isaacson μοιάζει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις άφθονες σκανδαλιστικές λεπτομέρειες της ζωής του Jobs αλλά δε φαίνεται να καταλαβαίνει καθόλου για ποιους ακριβώς λόγους ο Jobs ήταν τόσο σημαντική προσωπικότητα, τι είναι αυτό για το οποίο αξίζει να γραφεί ένα βιβλίο για τον άνδρα. Ακόμα χειρότερα, το βιβλίο είναι γεμάτο ανακρίβειες και λάθη που οφείλονται ακριβώς στο ότι ο συγγραφέας δεν καταλαβαίνει κάποια πράγματα. Είναι σα να έγραφε κάποιος ένα βιβλίο πχ για τον Νεύτωνα παραθέτοντας κάθε λεπτομέρεια για το πόσο δύστροπος, στραβός χαρακτήρας ήταν αλλά δεν κατάφερνε να εξηγήσει γιατί τον θυμόμαστε ακόμα σήμερα κι επιπλέον ανέφερε λάθος τους νόμους που διατύπωσε.

Από όσες γνωρίζω την πιο σκληρή αλλά δίκαιη και αναλυτική κριτική για το βιβλίο έκανε το αγαπημένο nerd του εξώστη, ο πολύς John Siracusa, στο πιο πρόσφατο επεισόδιο του Hypercritical. Ο Siracusa δείχνει με παράθεση και σχολιασμό αποσπασμάτων από το βιβλίο πόσο ελλειμματικός και ακατάλληλος για το θέμα είναι ο Isaacson.

Hypercritical ep. 42: The Wrong Guy

Καθώς στο παραπάνω link μιλάει ο άνθρωπος που είπε αυτή την εμπνευσμένη ατάκα η κριτική του δε θα μπορούσε να χωρέσει σε ένα μόνο podcast. Ποιος περιμένει τώρα μέχρι την επόμενη εβδομάδα…