30/11/11

Plague Mass

23/11/11

iPod's Encomium

Μάζι με το μακβοοκ αγόρασα πέρυσι και ένα iPod Touch. Έχει αποδειχτεί εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο. Η μεγαλύτερη προσωπική απόλαυση είναι όμως η ανάγνωση. Μέσα σε ένα χρόνο έχω διαβάσει πολλή περισσότερη λογοτεχνία από ό,τι συνήθως. Τόσο το iBooks όσο και το Kindle έχουν αποδειχθεί εξαιρετικοί eBook Readers. Φαντάζομαι πόσο απολαυστική μπορεί να είναι ανάγνωση από την οθόνη ενός iPad. Αλλά θα έρθει και η ώρα γι΄αυτό.

20/11/11

Μικρό αντισυντεχνιακό

Ήρθε στο inbox μου το παρακάτω email.

Subject: Συναυλία Συμφωνικής Ορχήστρας Δήμου Αθηναίων

Αγαπητοί φίλοι. Εάν δεν έχετε κάτι καλύτερο η ορχήστρα του Δήμου που επί 15 χρόνια προσφέρει Τέχνη στους Αθηναίους χρειάζεται τη συμπαράστασή σας. Η ορχήστρα παίζει πλέον με μουσικούς απολυμένους, κάποιους έτοιμους για εφεδρεία και γενικά παλεύει να σωθεί στη γενική καταιγίδα που δέρνει τη χώρα. Χρειαζόμαστε κόσμο στις συναυλίες όπου οι απολυμένοι συνεχίζουν να παίζουν δίπλα μας φορώντας λευκά πουκάμισα και χωρίς αμοιβή. Αξίζει να δείτε αυτό το τραγικό θέαμα. Μια ασπρόμαυρη Ορχήστρα να παίζει για να σωθεί.


Πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε σε αυτόν τον τόπο για ποιους λόγους έχουμε (και πληρώνουμε) διάφορα πράγματα. Γιατί έχουμε Δήμους; Για να μας μαζεύουν τα σκουπίδια ή για να μας παίζουν μουσική; Ποια πραγματική ανάγκη εξυπηρετεί η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων; Λίγος ορθολογισμός δε βλάπτει. Σκέφτηκε κανείς πόσο στοιχίζει στο Δήμο Αθηναίων να διατηρεί αυτό το σύνολο (ή αντίστοιχα πόσο στοιχίζει στο Δήμο Θεσσαλονίκης η ΔΟΘ) και αν το ποσό αυτό αξίζει να δαπανάται για το έργο που προσφέρει η ορχήστρα και την απήχηση που αυτό έχει στους Δημότες που την πληρώνουν;

Έχω την εντύπωση ότι πράγματα όπως τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων δημιουργήθηκαν για να ικανοποιήσουν τη μεγαλομανία του Αβραμόπουλου όταν ήταν Δήμαρχος και φυσικά γρήγορα έγιναν ακόμα ένας οργανισμός που ο πραγματικός λόγος ύπαρξής του είναι το βόλεμα ημετέρων και η διασπάθιση δημόσιου χρήματος.

Λόγω των εμμονών της αριστεράς σε αυτό τον τόπο έχουμε μείνει να βλέπουμε πάντα πόσο κρίμα είναι οι απολυμένοι. Αυτό είναι το μοναδικό κρίμα, τουλάχιστον το μοναδικό που έχει σημασία. Το πόσο κρίμα, πόσο ηθικό είναι αυτοί που πληρώναν χωρίς λόγο για όλα αυτά τόσα χρόνια να συνεχίσουν να τα πληρώνουν ακόμα και τώρα που δεν έχουν να τα πληρώσουν, όχι μόνο δεν το συζητούμε, δεν περνάει καν από το μυαλό μας. Έστω και τώρα ας αρχίσει να αλλάζει η νοοτροπία της ψευδοευαισθησίας, του "ε, κάπου πρέπει να βολευτούν κι αυτοί".

19/11/11

W contra W

I like Wagner's music better than anybody's. It is so loud that one can talk the whole time without other people hearing what one says. That is the great advantage: don't you think so Mr. Gray?


Oscar Wilde, The Picture of Dorian Gray

17/11/11

ΜΜΜ (Μικρά Μη Μουσικά)

1.

Κατέρρευσε ο υπολογιστής μου (MacBook). Είχα καλεσμένους στο σπίτι για μερικές μέρες, παραχώρησα ευγενικά τον υπολογιστή, μόλις έφυγαν αρχίσαν τα προβλήματα. Κολλούσε, αργούσε να μπουτάρει. Προσπάθησα να σώσω ό,τι σωζότανε, έκανα μια επανεγκατάσταση του λειτουργικού. Καμιά ιδιαίτερη βελτίωση. Μηδένισα τον σκληρό και ξαναεγκατέστησα για δεύτερη φορά το λειτουργικό. Αρχική βελτιώση, σιγά σιγά τα ίδια προβλήματα. Έκανα το hardware test· στο μικρό δεν έδειχνει πρόβλημα, το μεγάλο κολλούσε. Η ιστορία κράτησε περίπου τρεις εβδομάδες. Τελικά τον πήγα στο σέρβις. Εξαιρετικοί. Εϊχε πρόβλημα ο σκληρός, μου τον αντικατέστησαν, σε λιγότερο από μια ώρα είχα τον υπολογιστή μου πίσω και για την ώρα που περίμενα μου έδωσαν κουπόνι για δωρεάν καφέ στην καφετερία του μαγαζιού. Άψογοι. Και είναι απλώς μεταπωλητές.

2.

Το τελευταίο πόντκαστ του Ντεντίου εξαιρετικό. Μιλάει για το πώς ο επεμβατικός και ρυθμιστικός ρόλος του κράτους εμποδίζει την καινοτομία σε διάφορους τομείς της κοινωνίας και της οικονομίας. Και δείχνει με απλά παραδείγματα - και γι' αυτό ο λόγος του είναι πιο πειστικός - πώς εξαιτίας αυτών των παρωχημένων νομοθετικών πλαισίων που οφελούν διάφορες ομάδες και συντεχνίες, οι πολίτες και οι καταναλωτές δεν μπορούν επωφεληθούν από μικρές και ορισμένες φορές προφανείς αλλάγες σε τομείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση κα. Αλλά φαντάζομαι πως αυτά για την Ελλάδα ακούγονται εντελώς αλαμπουρνέζικα.

3. Τώρα που έγραψα για συντεχνίες θυμήθηκα αυτό το πολύ ωραίο άρθρο. Διαβάστε το ολόκληρο, αξίζει τον κόπο. Ιδιαίτερα διαφωτιστικό το τρίτο σκέλος που αφορά την 'απεχθή' διάσταση του ελληνικού χρέους. Κλείνω αντιγράφοντας ένα σύντομο απόσπασμα:

Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών.

Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.

Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη.

16/11/11

Visual Sound

Αυτοσχεδιάζοντας με Partitura



15/11/11

Στον αέρα

Sibelius 7

Finale 2012

Πήρα τα screenshots αφού έγραψα τις νότες από την αρχή στο κάθε πρόγραμμα χρησιμοποιώντας τα default settings που έχει το καθένα, χωρίς να κάνω διορθώσεις με το χέρι. Το Finale και τα τρίηχα μένουν ξεκρέμαστα…

12/11/11

Μπάτσε, γουρούνι, βιογράφε

Τέλειωσα πριν μερικές μέρες την ανάγνωση του βιβλίου του Walter Isaacson για τον Steve Jobs. Το βιβλίο με άφησε απογοητευμένο. Πρόκειται για ένα βιαστικό, προχειρογραμμένο συμπίλημα, μια επιφανειακή ματιά. Αυτό δηλ. που έχω συνηθίσει να περιμένω ότι μπορεί να κάνει ένας δημοσιογράφος. Ο Isaacson μοιάζει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις άφθονες σκανδαλιστικές λεπτομέρειες της ζωής του Jobs αλλά δε φαίνεται να καταλαβαίνει καθόλου για ποιους ακριβώς λόγους ο Jobs ήταν τόσο σημαντική προσωπικότητα, τι είναι αυτό για το οποίο αξίζει να γραφεί ένα βιβλίο για τον άνδρα. Ακόμα χειρότερα, το βιβλίο είναι γεμάτο ανακρίβειες και λάθη που οφείλονται ακριβώς στο ότι ο συγγραφέας δεν καταλαβαίνει κάποια πράγματα. Είναι σα να έγραφε κάποιος ένα βιβλίο πχ για τον Νεύτωνα παραθέτοντας κάθε λεπτομέρεια για το πόσο δύστροπος, στραβός χαρακτήρας ήταν αλλά δεν κατάφερνε να εξηγήσει γιατί τον θυμόμαστε ακόμα σήμερα κι επιπλέον ανέφερε λάθος τους νόμους που διατύπωσε.

Από όσες γνωρίζω την πιο σκληρή αλλά δίκαιη και αναλυτική κριτική για το βιβλίο έκανε το αγαπημένο nerd του εξώστη, ο πολύς John Siracusa, στο πιο πρόσφατο επεισόδιο του Hypercritical. Ο Siracusa δείχνει με παράθεση και σχολιασμό αποσπασμάτων από το βιβλίο πόσο ελλειμματικός και ακατάλληλος για το θέμα είναι ο Isaacson.

Hypercritical ep. 42: The Wrong Guy

Καθώς στο παραπάνω link μιλάει ο άνθρωπος που είπε αυτή την εμπνευσμένη ατάκα η κριτική του δε θα μπορούσε να χωρέσει σε ένα μόνο podcast. Ποιος περιμένει τώρα μέχρι την επόμενη εβδομάδα…

3/11/11

Οι πολυχρονεμένοι πασάδες

Προσπαθώ να ακούσω τον πρωθυπουργό στην τηλεόραση. Δεν αντέχω, την κλείνω.

Δυο κείμενα από τα πολλά των ημερών: