Διακοπές επιτέλους, καιρός για χαλάρωση. Στο Βερολίνο αγόρασα ένα βιβλίο με μουσικά ανέκδοτα. Ο τίτλος, "... σχεδόν ένα αριστούργημα". Ο κόσμος της μουσικής σε ανέκδοτα. Ακολουθεί μια τυχαία επιλογή:
Ο Άρτουρ Ρουμπινστάιν έπαιζε μια μέρα στο σπίτι ενός μεγαλοβιομήχανου μερικά Νυχτερινά του Σοπέν, με την χαρακτηριστική λεπτή ευαισθησία του. Αμέσως μετά τον πλησίασε ο οικοδεσπότης και του είπε: "Θαυμάσια, αξιότιμε Δάσκαλε, αλλά θα μπορούσατε να παίξετε πιο δυνατά, όλο το σπίτι μου ανήκει".
Σε ένα μουσικό σαλόν έπαιζε η θυγατέρα του ιδιοκτήτη μια διασκευή για πιάνο της "Ημιτελούς" Συμφωνίας του Φράντς Σούμπερτ. Μετά το πέρας της εκτέλεσης ρώτησε η οικοδέσποινα τον συνθέτη Μάξ Ρέγκερ που ήταν παρών, πώς του φάνηκε το παίξιμο της κορούλας της. Εκείνος απάντησε:
"Καταπληκτικό, σεβάσμια Κυρία, τόσο ημιτελή δεν έχω ξανακούσει την 'Ημιτελή'".
Ο Φραντς Λιστ έπρεπε να κρίνει σε ένα μουσικό σαλόν το παίξιμο μιας νεαρής δεσποινίδος. Μετά το τέλος της εκτέλεσης πλησίασε ο ασπρομάλλης πλέον Δάσκαλος, ο οποίος είχε χειροτονηθεί ιερέας κάποια χρόνια πριν, με αργά βαριά βήματα τη νεαρή πιανίστρια, έθεσε τα χέρια του επί της κεφαλής της και της είπε πατρικά: "Καλό μου παιδί, παντρευτείτε!"
Ο Εζέν ντ' Αλμπέρ έδωσε μια συναυλία στο σπίτι ενός κόμητος, γνωστού για την τσιγγουνιά του. Μετά τη συναυλία τον πλησίασε ο Κόμης και τον ρώτησε: "Δάσκαλε, τι προτιμάτε, τον Μεγαλόσταυρο του Οίκου μου ή χίλια μάρκα;"
Ο ντ' Αλμπέρ το σκέφτηκε λίγο και ρώτησε πόσο κόστιζε η κατασκευή του Μεγαλόσταυρου.
"Περίπου εκατόν πενήντα μάρκα", απάντησε ο κόμης.
"Τότε θα σας παρακαλούσα να μου απονείμετε τον Μεγαλόσταυρο και να μου πληρώσετε τα υπόλοιπα οχτακόσια πενήντα".
Ο διάσημος τενόρος Λέο Σλέζακ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για μια εμφάνιση στην όπερα της Βουδαπέστης. Τηλεγραφικώς έλαβε την ακόλουθη πρόταση: "Εκατό - Στοπ - Χίλιες Ευχές". Εκείνος απάντησε: "Χίλια - Στοπ - Εκατό Ευχές".
Σε μία μικρή πόλη, έδωσε μια τραγουδίστρια, που δεν βρισκόταν πλέον στο ζενίθ της καριέρας της, ένα κονσέρτο με άριες από όπερες του Βάγκνερ. Στην είσοδο της αίθουσας ήταν κρεμασμένη μια πινακίδα: "Απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους". Μετά τη συναυλία ένας ακροατής είχε προσθέσει: "Από τον σύλλογο προστασίας των ζώων".
Ο Αρτούρο Τοσκανίνι έκανε μια φορά πρόβα με μία ιδιαίτερα ματαιόδοξη [ΣΣ: κοινώς, ψώνιο] τραγουδίστρια, με την οποία δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος. Έπειτα από πολλές διακοπές και διορθώσεις εκείνη έχασε την αυτοσυγκράτησή της και του φώναξε: "Σε περίπτωση που σας είναι άγνωστο, να σας το πω: Δεν είμαι κάποια αρχάρια, αλλά μία παγκοσμίου φήμης πριμαντόνα".
Ο Τοσκανίνι απάντησε θυμωμένα: "Να είστε ήσυχη, αυτό το μυστικό δεν πρόκειται να το πω σε κανέναν".
Μιαν άλλη φορά μάλωνε ο Τοσκανίνι με έναν τραγουδιστή: "Γνωρίζω πως είναι δικαίωμα των τενόρων να είναι ηλίθιοι, αλλά εσείς κύριέ μου, το παρακάνετε".
Ο διάσημος Ρώσος μπάσος Φεοντόρ Σαλιάπιν είχε προβλήματα με την κομμουνιστική ιδεολογία, μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ένας κομματικός εντεταλμένος του εξηγούσε μια φορά πως δεν είναι σωστό ένας ταξιθέτης να αμοίβεται λιγότερο από έναν τραγουδιστή. Στο μέλλον όλοι θα πληρώνονται το ίδιο.
"Σύμφωνοι", απάντησε ειρωνικά ο Σαλιάπιν, "αλλά τότε στο μέλλον εγώ να ελέγχω τα εισιτήρια και ο ταξιθέτης να τραγουδάει".
Ο Άρτουρ Σνάμπελ ήταν περιζήτητος πέρα από σολίστ και ως παιδαγωγός. Σε έναν νεαρό Αμερικανό πιανίστα που τα εκατό μάρκα, τα οποία ζητούσε την ώρα ο Σνάμπελ, του φαινόταν υπερβολικά, ο διάσημος πιανίστας του απάντησε με κατανόηση: "Θα μπορούσα φυσικά και να σας προσφέρω ένα μάθημα με είκοσι Μάρκα την ώρα, αλλά, μεταξύ μας, δε θα σας το συνιστούσα".
Ο Τζιοακκίνο Ροσίνι απεχθανόταν ιδιαίτερα τη μουσική του Βάγκνερ. Για τον Λόενγκριν είχε πει κάποτε: "Αυτή η όπερα έχει ωραίες στιγμές, αλλά απαίσια τέταρτα της ώρας". Ένα πρωινό λοιπόν που τον επισκέφτηκε για μάθημα ένας μαθητής, ο Ροσίνι καθόταν στο πιάνο και έπαιζε κάτι που προσπαθούσε να μοιάσει στην εισαγωγή από τον Τανχώυζερ. Απορημένος συνειδητοποίησε ο νεαρός μαθητής πως η παρτιτούρα ήταν ανάποδα. Όταν προσπάθησε ευγενικά να το υποδείξει στον Ροσίνι εκείνος απάντησε:
"Το γνωρίζω. Το δοκίμασα ήδη κανονικά, αλλά ούτε έτσι ακούγεται καλύτερα".
7 σχόλια:
thelis ena allo anegdoto?
akou auto.
http://www.youtube.com/watch?v=9WbaUowjEHo
to sigekrimeno komati graftike meta to 1970
ke o sigekrimenos sinthetis pou to dieuthini,ine proedros tis enosis ellinon mousourgon
ps.
to epipedo merikon sintheton sto mousiko ergastiri,itane 100 ipsilotero apo auton edo.
Bori na min akougontousan san soundtrack tou hercules,alla toulahiston dokimasane nea pragmata
Ο Βίλχελμ Φούρτβενγκλερ πάει να ακούσει την 9η Μπετόβεν με τον Τοσκανίνι. Με το που ξεκινάνε οι πρώτες νότες, λέει "απαράδεκτο" και φεύγει. Ποιο ήταν το πρόβλημά του; Ο Τοσκανίνι είχε να κάνει τα εξάηχα να ακούγονται ακριβώς σαν εξάηχα.
Συγχαρητήρια για το μπλογκ, το ανακάλυψα πρόσφατα μέσω του Μάλερ76 και το βρίσκω εξαιρετικό. Btw, μοιράζομαι την ίδια αηδία με εσάς για το ανεκδιήγητο "Μυστικό του Μπαχ"...
Παίδες καταπληκτικό το πόστ. το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά?
Καλημέρα και συγνώμη για την καθυστερημένη ανταπόκριση. Βρίσκομαι σε διακοπές και ήρθα να κοιτάξω τι γίνεται.
@justanothergoneoff
Καλωσήρθες και καλώς μας βρήκες. Την ιστορία την γνώριζα. Η απορία μου είναι πότε μπορεί να συνέβη. Ξέρω πως κάπου στις αρχές της δεκαετίας '30 ο Τοσκανίνι επισκέφτηκε το Βερολίνο με τη Φιλαρμονική της ΝΥ. Υπάρχει και μια διάσημη φωτογραφία με του Τοσκανίνι, Φουρτβένγκλερ, Ε. Κλάιμπερ και Κλέμπερερ (ίσως να μου ξεφεύγει κάποιος). Τότε μου φαίνεται απίθανο να έδωσε συναυλία ο Τοσκανίνι, να αφηνίασε ο Φ. και να ποζάρανε όλοι μαζί μετά. Ίσως να έγινε κάποια χρόνια νωρίτερα.
@mahler
Γεια σου μαλερ. Το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί στα γερμανικά. Σε διαφορετικές γλώσσες κυκλοφορούν διαφορετικές συλλογές, δυστυχώς στα ελληνικά δε γνωρίζω κάποιο βιβλίο.
Αποχαιρετώντας, θα σας χαρίσω άλλο ένα ανέκδοτο(σε ελεύθερη απόδοση).
Βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις ο Κνάπερτσμπους με το Κόβεντ Γκάρντεν. Δεν ξέρω ποια διάνοια της Ρόυαλ Όπερα του ζήτησε του έρμου να διευθύνει σε ένα βράδυ τη Σαλώμη και την Ηλέκτρα του Στράους, οπότε ο Κνα έστειλε το ακόλουθο τηλεγράφημα: "Έγινε, εφόσον ακολουθήσει το Λυκόφως των Θεών".
Καλές διακοπές και τα λέμε τέλη Αυγούστου.
Chef,
Στην φωτογραφία που λές σου διαφεύγει ο Bruno Walter. Αυτή η διάσημη φωτογραφία χρονολογείται από το 1923 και βγήκε την ημέρα που ο Erich Kleiber ανέλαβε γενικός μουσικός διευθυντής στην όπερα του Βερολίνου όπου είχαν έλθει και οι λοιποί μαέστροι να τον παρακολουθήσουν στον Fidelio του Beethoven.
To ανέκδοτο του Furtwangler είναι μάλλον προϊον φαντασίας, που υποδηλώνει τόσο το μεγαλείο όσο και την αντίθεση που είχαν αυτοί οι μεγάλοι μαέστροι. Τα μόνα ιστορικά στοιχεία που έχουμε σχετικά με αυτό είναι οι δηλώσεις που είχαν κάνει.
Το 1950 o Toscanini επ' ευκαιρία της ηχογράφησης της 9ης του Beethoven, παραδέχθηκε ότι δεν έχει αντιληφθεί το πρώτο μέρος της συμφωνίας. Έγινε αρκετή κριτική θετική και αρνητική. Έχοντας αυτό υπόψη του ο Furtwangler δήλωσε: "Η έναρξή της συμφωνίας γίνεται με τέτοια καθαρότητα που μπορείς και διακρίνεις την παρτιτούρα να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου. Τα πάντα ήταν τέλεια στην θέση του, μα αυθεντική ιδέα του Μπετοβεν είχε χαθεί"
Πάντως φοβερές ατάκες είχαν όλες αλλά ο πιο θρυλικός πρέπει να ήταν ο Sir Thomas Beecham για τον οποίο υπάρχει ξεχωριστό βιβλίο και είχε γίνει κάποτε και σειρά στο BBC
@neco
Σ' ευχαριστω για το συμπληρωμα. Πολυ κατατοπιστικο. Τωρα για τον Μπιτσαμ μου χαλασες την εκπληξη. Ο τυπάς ηταν τοσο απαιχτος, που του αξιζει μια ξεχωριστη αναρτηση, την οποια σκοπευω να κανω στο μελλον. Για τη σειρα του ΒΒC δεν γνωριζα.
Δημοσίευση σχολίου