29/6/09

Κουσούρια

Λέω να σας ψυχαναγκάσω κομμάτι με ληγμένα πειράματα κάποιων ψυχικά ανάπηρων.(Ε μα θέλει και συζήτηση; αφού κάνει μπαμ: αυτό δεν είναι μουσική, κατάλογος διαταραχών προσωπικότητας είναι)

Ο δε άλλος ο ατάλαντος ήθελε να γίνει ο Duchamp της μουσικής. Την τύφλα του δεν ήξερε, ήθελε να κάνει και μουσική. Κρίμα το παλικάρι.(Μη μου μπερδευτείτε: και τα δυο κομμάτια passive-agressive προσωπικότητες μαρτυρούνε)
Τι βόδια που πρέπει να είναι οι μουσικοί που δεν τους πήραν πρέφα τι κάλπικοι παράδες που ήταν!

I rest my case.

------------------

UPDATE: Μετά από παλλαϊκό αίτημα εξαναγκάζομαι να προσθέσω και μια ακόμα αρρωστημένη μουσική (τι να κάνω κι εγώ, είναι που το κοινό θαμπώθηκε έτσι εύκολα)

13 σχόλια:

Really Nothing είπε...

Τα tags είναι όλα τα λεφτά! :-) Να κάνω παραγγελιά και την "Ευρυάλη" που μου αρέσει; Λετε να είμαι psycho κομπλεξάρα ενεργοπαθητικός;

Ανώνυμος είπε...

Αντε θα πώ καλό λόγο.

Αυτά τα κουσούρια πολύ (μα πάρα πολύ) με αρέσουν!

Rowlf είπε...

@ Neco73
Χαίρομαι! Να 'σαι καλά.

@ Really Nothing
Έφθασιεεεε…
Τα tags όπως βέβαια είναι πασιφανές προέκυψαν από εξαιρετικά πολύπλοκες στοχαστικές διαδικασίες όπου χρησιμοποιήθηκε αντί άλλου τυχαίου μηχανισμού το I Ching.

Θα διαφωνήσω σε ένα σημείο: όλα τα λεφτά είναι η μετάφραση του passive-agressive σε ενεργοπαθητικό
:·D
(και βέβαια αυτό με την Ευρυάλη είναι πολύ ύποπτο σημάδι και να το προσέξεις)

Really Nothing είπε...

Ευχαριστώ! Το να ακούω ληγμένα πείραματα μου ψυχανάγκαζει τόσο γλυκά το πρωινό μου (και είμαι και σε διακοπές)!

Ανώνυμος είπε...

An de mou eixe e3hghsei o rowlf thlefwnika ti paizei 8a nomiza pws sas exei baresei olous h m... katakoutela.

Ανώνυμος είπε...

Ένα ακόμα ληγμένο (αν και πρόσφατο), δεδομένης της αδυναμίας στην "μοντέρνα" μουσική, την οποία κατά το δυνατό, την εξερευνώ.

Apeiron ο τίτλος της σύνθεσης, ενός νεαρού Αυστριακού συνθέτη ονόματι, Johannes-Maria Staud. Ερμηνεύει η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου υπό την διεύθυνση του Sir Simon Rattle

http://www.fileden.com/files/2008/6/26/1977288/Apeiron.mp3

Rowlf είπε...

@ Neco73
Ευχαριστούμε για το link. Ωραίο έργο! (και αρκετά χαρακτηριστικό κάποιων τάσεων της ευρωπαϊκής μουσικής αυτή τη στιγμή). Αν μπορώ να κάνω μια μικρή κριτική: μου φάνηκε ότι μετά το 12-13ο λεπτό άρχισε να κάνει λίγο κοιλιά (να επαναλαμβάνεται) μέχρι να αρχίσει η διαδικασία με τις κορυφώσεις (περίπου στο 18') που οδηγεί στο φινάλε. Αλλά μπορεί να είναι και η ιδέα μου ή να είμαι πολύ αυστηρός. Ίσως απλά να χρειάζομαι να το ακούσω ξανά και πιο προσεκτικά. Πέρα από αυτό το "πταίσμα" που εύκολα του συγχωρούμε πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο έργο.

SK είπε...

Εγώ στην αρχή του Evryali ακούω όλο βαλς του Chopin!
Π.χ. τα πρώτα δευτερόλεπτα μου θυμίζουν το Minute Valse (Op. 64 No. 1). Στο 30" και στο 1:06" μοιάζει στο Op. 64 Νο. 2. Ενώ στο 57" μου θυμίζει το Grande Valse Brillante (Op. 18)...

Rowlf είπε...

@ SK
απίστευτη παρατήρηση (και παρατηρητικότητα)! Αυτό που σου θυμίζει πχ το βαλς του λεπτού του Σοπέν είναι το σχήμα της "μελωδίας"/γραμμής του Ξενάκη (ή το διάνυσμα της γραμμής όπως θα λέγαμε κάπως πιο σωστά). Δηλαδή μοιάζουν σε κάποια σημεία στο πως κινούνται από φθόγγο σε φθόγγο (αν ανεβαίνει ή αν κατεβαίνει η γραμμή και περίπου σε τι διάστημα).

Αλλά αυτό είναι τυχαίο και γι' αυτό στιγμιαίο.
Κάποια ελάχιστα βασικά για το πως έγραψε αυτό το έργο αυτό μπορείς να δεις στη wikipedia εδώ και αν θες μετά ρίχνεις μια ματιά σε αυτό όπου υπάρχει ένα γράφημα με τις δενδρώσεις των μέτρων 102 με 126.

Rowlf είπε...

Kαι επίσης αυτό το γράφημα που δείχνει τη χρήση των πέντε διαφορετικών στοιχείων/υφών που αναφέρει και το άρθρο στη wikipedia: The music consists almost entirely of a limited number of distinct kinds of texture. On the most basic level, one can distinguish five of these: fixed rhythmic passages, stochastic clouds, polyphonic arborescences, monophonic waves and silence.

SK είπε...

Ευχαριστώ για τα links, Rowlf.

ds είπε...

To Synaphai μου αρέσει πολύ, είναι από τα πολύ ελάχιστα έργα του Xenakis που μ'αρέσουν (υποθέτω ότι αυτό είναι γιατί δεν άκουσα το mp3 σου).

Rowlf είπε...

@ Dynx

Ναι αυτό είναι. Για κάποιο λόγο και παρά το ότι καθόλου δεν είναι πιο "εύκολο" σε σχέση με άλλα έργα του Ξενάκη είναι από τα έργα του που αρέσουν περισσότερο και σε περισσότερους.