21/6/09

Διλήμματα 2



Ήταν μια υπέροχη και γεμάτη εβδομάδα (και πάλι ευχαριστούμε, Waldorf!).

Η αίσθηση που μου έμεινε μοιάζει κάπως έτσι:
Από όλες τις συμφωνίες του Μότσαρτ που έτσι κι αλλιώς λατρεύω, το φινάλε αυτής το ξεχωρίζω ακόμα παραπάνω, είναι από τα πράγματα που ακούω και με τρελαίνει, που βρίσκω αδύνατον να συλλάβω στο σύνολό τους το πόσο όμορφα είναι. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία εδώ είναι η χρήση των δυναμικών, δηλ. των εντάσεων. Προσέξτε πως τις χρησιμοποιεί ο Μότσαρτ: οι διαφορετικές εντάσεις ορίζουν διαφορετικά επίπεδα και δημιουργείται μια εντύπωση μουσικής προοπτικής. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πράγματα που είναι πιο κοντά σε μας ακούγονται πιο δυνατά ενώ άλλα που βρίσκονται μακρύτερα ακούγονται πιο σιγά. Είναι κάποια σημεία που αυτή η "τρισδιάστατη" γραφή γίνεται ιδιαίτερα εμφανής πχ ακούστε περίπου από το 2'40" στην ηχογράφηση που έβαλα. Υπάρχουν δυο επίπεδα ένα σε δυνατή ένταση και ένα σε χαμηλή. Αυτό που είναι σε δυνατή δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας και μας εμποδίζει να "δούμε" αυτό που βρίσκεται από πίσω πιο μακρυά. Αυτό το δεύτερο το βλέπουμε μόνο στα "χωρίσματα", τις παύσεις, του πρώτου. Νομίζω ότι χρειάστηκε να φτάσουμε στα μέσα του 20ου αιώνα για να ξανακούσουμε κάτι τέτοιο (στο ενδιάμεσο διάστημα δε μου έρχεται κάτι άλλο έτσι στα πρόχειρα στο μυαλό που να είναι εξίσου επιτυχημένο). Και δεν είναι μόνο θέμα επιπέδων και "προοπτικής", ας μου επιτραπεί να παραλληλίσω την τεχνική του Μότσαρτ σε αυτό το μέρος με πράγματα όπως η ασυνέχεια στη μορφή του Olivier Messiaen!
Πραγματικά η λέξη εδώ είναι: μεγαλοφυές!

Όλα τα παραπάνω με ένα τρόπο που δεν ξέρω πως ακριβώς να εξηγήσω έχουν συσχετιστεί στο μυαλό μου με μια συζήτηση από τις πολλές που κάναμε αυτή την εβδομάδα που μας πέρασε με τον Waldorf και τον μάγειρα όπου συγκρίναμε και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε καλύτερα τον τρόπο που ο καθένας από την πλευρά του προσεγγίζει το ίδιο αντικείμενο, τη μουσική. Αλλά περισσότερα προσεχώς…

5 σχόλια:

Statler είπε...

Ο Woody Allen στην ταινία του Manhattan (1979) αναφέρει ότι ένας από τους λόγους που αξίζει να ζει κανείς είναι το δεύτερο μέρος της Συμφωνίας του Διός. Δύο χρόνια νωρίτερα, στην ταινία Annie Hall (1977), όταν ξεκινά με τη συμπρωταγωνίστριά του για την εξοχή, ακούγεται η αρχή από το τέταρτο μέρος που μας παραθέτει εδώ ο Rowlf. Η εκτέλεση είναι πολύ ωραία - να υποθέσω Harnocourt; Μου αρέσει ιδίως το tempo, πολλοί μαέστροι παίζουν πολύ γρήγορα το μέρος αυτό, με αποτέλεσμα να μην αναδεικνύονται τα στοιχεία της μουσικής που ο Rowlf επισημαίνει. Όσο για την επίσκεψη στον Waldorf, ζηλεύω!

Rowlf είπε...

Statler,
έχασες που δεν κατάφερες να έρθεις.

Για τους συντελεστές της ηχογράφησης δεν είμαι σίγουρος. Είναι από μια συλλογή της Decca με διάφορα έργα και συντελεστές που αγόρασα από το iTunes γιατί είχε σε γενικές γραμμές αξιοπρεπείς εκτελέσεις και ήταν πολύ φθηνή. Όμως έχω βάσιμες υποψίες ότι οι πληροφορίες που έχουνε με τους artists στα tracks είναι μπερδεμένες. Με κάθε επιφύλαξη λοιπόν το iTunes Store δίνει για αυτή την συμφωνία: Chamber Orchestra Of Europe & Sir Georg Solti.

Ανώνυμος είπε...

Sigoura malakies leei to iTunes. H Chamber Orchestra of Europe einai h kat' e3oxhn orxhstra tou Komhtos.

Ανώνυμος είπε...

Solti είναι 100%. O Mozart του Solti στην ωριμότητα του, ήταν εξαιρετικής αισθητικής (και οι όπερες που ηχογράφησε τότε απλά καταπληκτικές). Συνεργάστηκε με την Chamber Orchestra of Europe, από την ίδρυση της, πριν τον Harnoncourt. Αν το πακέτο είναι της Decca μόνο Solti μπορεί να είναι. Παρακάτω link με το αυθεντικό εξώφυλλο από την ηχογράφηση:

http://yfrog.com/5kmozart4041j

Το είχα πάρει πριν καιρό και σε διπλό CD (38-39 με την Συμφωνική του Σικάγου)

O Harnoncourt ηχογράφησε τις τελευταίες συμφωνίες του Mozart με την Royal Concertegebouw Orchestra σε Teldec, το οποίο και έχω (αν θέλετε να ακούσετε πως το φέρνει το κομμάτι ο Harnoncour-διπλάσιας χρονικής έκτασης όχι λόγο τέμπι αλλά μάλλον λόγω επαναλήψεων, που οφείλεται μάλλον στις αναθεωρημένες ιστορικά εκδόσεις των έργων). Αντίστοιχα τις πρώιμες τις ηχογράφησε με το σύνολο του Concentus Musicus Wien. Με την Chamber Orchsetra of Europe, Mozart όχι. Beethoven ναι.

Αν και νομίζω ότι από "σπόντα" υπάρχει καταγραφή με την Chamber Orchestra of Europe, στα πλαίσια των επετειακών συναυλιών της, με τον Harnoncourt, το οποίο πρέπει να είναι σχετικά πρόσφατο (δεν το έχω και δεν είμαι σίγουρος).

Ανώνυμος είπε...

@Euxaristoume Neco