Ένα απόγευμα λοιπόν ενώ είχαμε τελειώσει τις δουλειές και είχαμε καθίσει να ξεκουραστούμε, είχα βάλει Συμφωνίες Μότσαρτ. Η μουσική του Μότσαρτ είναι φάρμακο, όσο στενοχωρημένος και να είμαι, αν μου βάλεις Μότσαρτ θα ξεχαστώ ― η ευτυχία σε φορμάτ ήχου. Οι άλλοι είχαν πιάσει την κουβέντα κι εγώ άκουγα με ενθουσιασμό μπόμπιρα που μόλις του χάρισαν καινούριο παιχνίδι. Πρέπει να είχα παρασυρθεί και να είχα βάλει κάπως πιο δυνατά τη μουσική γιατί κάποια στιγμή μπήκε φουριόζος (και μάλλον φρικαρισμένος) ένας καραβανάς. Σηκωθήκαμε, χαιρετίσαμε. "Καλά ρε, τι είναι αυτά που ακούτε εδώ μέσα; αδερφές είστε;". Πάγωσαν οι άλλοι. Γύρισε και με είδε να τον κοιτάω με ένα, όπως μου είπαν μετά, άγριο και δολοφονικό βλέμμα. Προσπάθησε να το μαζέψει. "Ε… εννοώ ότι η κλασσική μουσική είναι για λίγους". "Ε, λίγοι είμαστε εδώ" του απάντησα. Γύρισε κι έφυγε χωρίς να πει άλλη κουβέντα.
Τη θυμήθηκα αυτή την ιστορία για την "κλασσική μουσική που είναι για λίγους" διαβάζοντας την ανάρτηση του Parsifal για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και τα σχόλια εκεί του derwanderer για τον άλλο γίγαντα της ελληνικής μουσικής.
Και φυσικά ακούμε Μozart, την πρώτη κίνηση από την 29η Συμφωνία σε ΛΑ, K.201. Τους Amsterdam Mozart Players διευθύνει ο Jürgen Kussmaul. (Δεν είναι και η απόλυτη εκτέλεση, είναι μια ιδέα πιο βαρύ το παίξιμό τους από όσο θα ήθελα, αλλά νομίζω ότι είναι μια αξιοπρεπέστατη ανάγνωση του έργου).
8 σχόλια:
Kι εγώ άκουγα πολλά και διάφορα στο στρατό, αλλά με ακουστικά, στο discman!
Kαι μια και είπες για μαγειρεία, έχω κι εγώ μια ιστορία από εκεί, αλλά δεν είναι μουσικού περιεχομένου....
εγώ στο επιλοχάδικο είχα ξεχάσει να παίζει το Requiem του Verdi πολύ δυνατά στο pc και ήρθε ο Λοχαγός και το έβγαλε από την πρίζα. Άχ θα μπορούσα να μιλάω πολύ για το στρατό ας με σταματήσει κάποιος.
:-)
SK,
για να πω την αμαρτία μου τα discman δεν τα είχα σε μεγάλη υπόληψη, δεν ξέρω γιατί.
Να μαντέψω για τι περίπου είναι η ιστορία με τα μαγειρεία ή είναι από αυτές που δεν μαντεύονται;
mahler,
LOL! φυσικά και δεν πρόκειται να σε σταματήσει κανείς, εκφράσου ελεύθερα! (εξαιρετικό το νέο outfit)
Rowlf,
Μάντεψε, να δούμε "τι ψάρια θα πιάσεις" :-)
Ιστορία που άκουσα στο Τρίτο:
Όταν πήγε ο Κάραγιαν Λονδίνο και άκουσε τους London Mozart Players δήλωσε ότι όταν θα γυρνούσε στην πατρίδα του θα δημιουργούσε τους Saltzburg Shakespear Players.
Εμπνευσμένο, δε μπορώ να πω...αλλά μου τη δίνει που ήταν επηρμένος.
Όπως τότε που είχε πει σε μια σοπράνο ότι η φωνή της είναι ζεστή...και...μαλακή...σα σκατό.
@ SK,
μήπως έχει να κάνει με τη μυθική καθαριότητα και τις εκπληκτικές συνθήκες στα μαγειρεία του ΕΣ και διάφορα άλλα ληγμένα; (εγώ πχ θυμάμαι μια σκηνή με τους μάγειρες να παίζουν μπάλα με κάτι κατεψυγμένα κοτόπουλα ― για να τα ξεπαγώσουν όπως μου εξήγησαν…)
@ ΣΠΡ
ε, εντάξει τέτοιες καφρίλες αρκετοί τις συνηθίζουμε (πρώτος εγώ). Περιμένω να βάλουν internet στο μάγειρα (άντε ρε Σουηδέ, για να σου κάνουν μια σύνδεση θα βγούμε στη σύνταξη, Ευρώπη σου λέει μετά, και βρίζουμε τον πΟΤΕ για τα χάλια μας) και θα τον χώσουμε να μας κάνει μια σχετική ανάρτηση που ξέρει αυτός.
@Rowlf
Μπα, πρέπει να πω ότι η καθαριότητα στο συγκεκριμένο μαγειρείο ήταν άψογη.
Έχει να κάνει με μία "ενδιαφέρουσα" πρόταση που μου έγινε από τον μάγειρα, την ώρα που ήμαστε μέσα στο ψυγείο για να πάρουμε τ'αυγά (φτιάχναμε τηγανιτά αυγά εκείνη τη μέρα)...
@ SK
αχά!
Δημοσίευση σχολίου