iTunes 11

Να σου και το iTunes 11 σήμερα. Σε γενικές γραμμές το redesign καλοδεχούμενο. Το lifting στο εικονίδιο έκανε όλη τη διαφορά. Το προηγούμενο δε μου άρεζε το άλλαζα με το CandyBar. Ένα παράπονο το έχω με το νέο interface που δε μας αφήνει να δούμε τη βιβλιοθήκη ανά συνθέτη (αλλά τι να κάνουμε της "κλασικής" μας έχουν στο κλάσιμο), pas grave πάντως.

Το άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι στο καινούριο interface όταν ανοίγεις ένα άλμπουμ και σου βγάζει τα tracks έχουν βάλει έναν αλγόριθμο που πάει και κοιτάει τα χρώματα του εξωφύλλου και φτιάχνει από αυτά μια παλέτα τριών χρωμάτων που χρησιμοποιεί για το background και τους τίτλους, διάρκειες κτλ. Έξυπνο, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι λειτουργεί πάντα καλά.

Επιλέγω screenshots που πήρα από τη βιβλιοθήκη μου (κλικ/ταπ στις εικόνες για μεγέθυνση).
Τα παρακάτω (όπως και πάρα πολλά άλλα) νομίζω ότι είναι μια χαρά.

Ακόμα και αυτό βρίσκω ότι λειτουργεί καλά:

Όμως φαίνεται να το μπερδεύουν μερικές φορές τα παλιά εξώφυλλα της Deutsche Grammophon με το μεγάλο κίτρινο πλαίσιο και βραχυκυκλώνει. Πχ εξώφυλλο με το πασίγνωστο Three Flags του Jasper Johns:

Ακόμα χειρότερος κίτρινος όλεθρος:

Κατόπιν έχουμε και λέμε (κατηγορία από meeehhh μέχρι barf):

κτλ κτλ

Για να είμαστε δίκαιοι ορισμένα εξώφυλλα είναι μπλιαχ από μόνα τους (πχ αυτό της Esther Lamneck) οπότε τι να σου κάνει και το iTunes, άλλα άλλες φορές το εξώφυλλο είναι μια χαρά και τα χρώματα δυο τρομάρες. Επίσης τι είναι πάλι αυτό που κάποια βγαίνουν ξεθωριασμένα;

(Άντε μάγειρα ρίχ' το: "με τι κάθεσαι και ασχολείσαι πάλι;")

The state of things

Τι γίνεται με τη Microsoft;
Microsoft has failed
(via)

Όλο αυτό με τη Microsoft μου θυμίζει κάτι άλλο…

O Daniel Barenboim έγινε 70 χρονών

Μπράβο. Χρόνια Πολλά. Καιρός να συνταξιοδοτηθεί πλέον.

Βασίλης Βαρβαρέσος

Πώς σας φαίνεται;

Joyous Future

Σοφές Κουβέντες 7

There are no bad ideas, Lemon, only great ideas that go horribly wrong. 

Jack Donaghy, 30 Rock

Sarabande

Ο Händel έχει γράψει μερικές από τις ωραιότερες Sarabandes που ξέρω. Το στιλ της γραφής του στο συγκεκριμένο χορό είναι κατά κανόνα εντυπωσιακά λιτό, αυστηρό, γυμνό. Τις περισσότερες φορές υπάρχουν ελάχιστα παραπάνω από τα απολύτως απαραίτητα στοιχεία. Νομίζω ότι εκεί βρίσκεται και η δύναμη αυτών των κομματιών, δημιουργούν μια δραματική αντίθεση με τα κομμάτια που τις περιβάλλουν στη ροή μιας σουίτας. Βρίσκω ενδιαφέρουσα τη σύγκριση των Sarabandes του Händel και αυτών του Bach όπου συχνά ο χορευτικός παλμός της Sarabande μπορεί να χάνεται τελείως μέσα στις επιτηδευμένες, δαιδαλώδεις περικοκλάδες με τις οποίες ο Ιωάννης Σεβαστιανός συνηθίζει να καλύπτει το μουσικό σκελετό. Νομίζω ότι μελετώντας τους χορούς του Händel κερδίζει κανείς και στην κατανόηση των χορών του Bach.

Στην εικόνα παρακάτω (κλικ για μεγέθυνση) διαβάζετε την πρώτη ενότητα της Sarabande από την 2^η Σουίτα σε ΣΟΛ, HWV 450. Οι δυο πρώτες σουίτες, HWV 443 σε ΝΤΟ και 450 σε ΣΟΛ, είναι τα πιο πρώιμα σωζόμενα έργα για τσέμπαλο του Händel γραμμένα το πιθανότερο κατά την παιδική του ηλικία στο Halle. Πέρασα τις νότες στο Sibelius διατηρώντας με κάθε δυνατή λεπτομέρεια τον τρόπο εμφάνισης του μουσικού κείμενου της κριτικής έκδοσης Bärenreiter. Οι νότες με μικρότερα τυπογραφικά στοιχεία έχουν συμπληρωθεί από τον επιμελητή της έκδοσης. Για αυτές θα ήθελα να συζητήσουμε.

Κοιτώντας στο χαρτί (ή στην οθόνη) τίποτα περίεργο ή αμφιλεγόμενο δε φαίνεται να υπάρχει. Εξάλλου πρόκεται για πρωτόλειο. Τέτοιες παραλήψεις ή προχειρότητες δεν είναι απίθανες για έναν άπειρο συνθέτη. Ο επιμελητής έχει συμπληρώσει την αυτονόητη συνέχεια των γραμμών. Θα μπορούσε να έχει μπει και σαν άσκηση αρμονίας: "Συμπληρώστε τους φθόγγους που λείπουν". Μάλλον όλοι τα ίδια θα έγραφαν.

Τότε γιατί ―ίσως με την εξαίρεση του προτελευταίου μέτρου― η μουσική μου ακούγεται καλύτερα όταν παραλείψω αυτούς τους φθόγγους; Ειδικά το μπάσο στο τελευταίο μέτρο.