tag:blogger.com,1999:blog-4342106357883518345.post7023542960988299564..comments2023-06-14T16:02:48.180+03:00Comments on Statler & Waldorf: Was Jesus gay? (και άλλες αντιρρήσεις)Rowlfhttp://www.blogger.com/profile/16462480992545990841noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-4342106357883518345.post-15636582866465740342008-12-21T04:35:00.000+02:002008-12-21T04:35:00.000+02:00Σιγά, ρε Statler, έτσι όπως το πας σε λίγο θα μας ...Σιγά, ρε Statler, έτσι όπως το πας σε λίγο θα μας πεις ότι είναι μέγας κι ο Κωστάκης…Rowlfhttps://www.blogger.com/profile/16462480992545990841noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4342106357883518345.post-69907286094767591182008-12-20T18:25:00.000+02:002008-12-20T18:25:00.000+02:00Μέγας ο Celibidache - κοντά στο μέρος που μένω, τη...Μέγας ο Celibidache - κοντά στο μέρος που μένω, την ξενιτιά, έχει αφήσει έντονη τη σφραγίδα του, όπως και ο Eugene Ormandy. Υπόσχομαι ειδικό αφιέρωμα.Statlerhttps://www.blogger.com/profile/12972842079425471966noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4342106357883518345.post-86748765876087686132008-12-20T16:35:00.000+02:002008-12-20T16:35:00.000+02:00Ο Hitchens είναι πάντοτε σκέτη απόλαυση. Υποκλίνομ...Ο Hitchens είναι πάντοτε σκέτη απόλαυση. Υποκλίνομαι.<BR/><BR/>Περί Tavener: και να φανταστείς έβαλα το καλύτερο σημείο όπου ξαφνικά το ενδιαφέρον εκτινάσσεται σε σχέση με το υπόλοιπο έργο! Αυτό που μου κάνει πολύ κακή εντύπωση στο συγκεκριμένο απόσπασμα είναι οι ασυγχώρητα αφελείς, γκροτέσκοι τεχνικοί χειρισμοί του. Πάει τόσο μονοκόμματος λες και πρόκειται για πρωτοετή φοιτητή σύνθεσης παρά για ολοκληρωμένο καλλιτέχνη. Φαίνεται δεν προσευχήθηκε αρκετά για να του έρθει η κατάλληλη επιφοίτηση. Το γεγονός ότι αντιγράφει βυζαντινή μουσική είναι που έκανε τόσο εντύπωση στους Άγγλους που δεν έχουν ιδέα από αυτή τη μουσική και τον βρήκαν εξωτικό και βαθιά "μυστικιστή". Σε μας εδώ ακούγεται όπως είναι: τελείως μπανάλ. Ο Μιχάλης Αδάμης έχει κάνει απείρως πιο ενδιαφέροντα και καλλιτεχνικά αρτιότερα πράγματα χρησιμοποιώντας βυζαντινοειδή ιδιώματα.<BR/><BR/>Για τον Celibidache όπως το λες "ένας θεός να την κάνει" κι αφού δεν υπάρχει δεν πρόκειται και να την κάνει. Συμφωνώ ότι δεν είναι κανένας τυχαίος και ότι το αποτέλεσμα δεν είναι για πέταμα, αλλά δε με πείθει. Έχω στο μυαλό μου όμως αντίστοιχη εκτέλεση του Bernstein που λατρεύω. Θα σας βάλω άλλη φορά… Το λέω κι εγώ εξάλλου: το θέμα της ερμηνείας σε αυτά τα έργα είναι μεγάλο και ακανθώδες ζήτημα.<BR/><BR/>Καλά ας αφήσουμε τον Handel στην άκρη (αυτός μου ήρθε πρώτος στο νου που σκεφτόμουν να βρω χριστουγεννιάτικο θρησκευτικό έργο). Το θέμα είναι: τα Χριστούγεννα τι είδους πνευματικότητα έχουν/βγάζουν; και πως έχει αποδωθεί αυτή σε μουσικά έργα; Μας πείθουν αυτά; Είναι τελικά και στην ουσία τα Χριστούγεννα χριστιανική εορτή; Για πόσους;<BR/><BR/>Με το 6 με μπέρδεψες.<BR/><BR/>Για τον Poulenc: Την όπερα αυτή την έγραψε προς το τέλος της ζωής του που είχε γίνει πολύ θεούσος. Είναι η πιο κατηχητική όπερα που γνωρίζω, το τι θεολογική παπαριά ακούς εκεί μέσα είναι απίστευτο. Έτσι όταν στο τέλος πέφτει η γκιλοτίνα, εγώ καραγουστάρω. Κατά τα άλλα ο Poulenc μονίμως φλερτάρει με την ελαφρά μουσική, ακόμη και στα πιο σοβαρά του έργα. Το κάνει τελείως απενοχοποιημένα "αυτός είμαι και άμα γουστάρετε". Προσωπικά βρίσκω ότι το κάνει χαριτωμένα και έχει την απαραίτητη δόση αυτοειρωνίας και αυτοϋπονόμευσης, ποτέ δεν παίρνει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του. Να θυμίσω το κοντσέρτο για πιάνο όπου το 1ο θέμα θα μπορούσε ανετότατα να παίζεται από μπουζούκια σε σκυλάδικο;Rowlfhttps://www.blogger.com/profile/16462480992545990841noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4342106357883518345.post-68677601812734996212008-12-20T15:33:00.000+02:002008-12-20T15:33:00.000+02:001. Περί σεμνότητας και ταπεινότητας αντιγράφω από ...1. Περί σεμνότητας και ταπεινότητας αντιγράφω από το βιβλίο του Χίτσενς, "Η ιεραποστολική στάση" (Όχι, δεν έχει ερωτικό περιεχόμενο, το βιβλίο αναφέρεται στη Μητέρα Τερέζα):<BR/><BR/>All claim by public persons to be apolitical desrve critical scrutiny, and all claims by those who affect a merely 'spiritual' influence deserve a doubly critical scrutiny. The naive and simple are seldom as naive and simple as they seem, and this suspicion is reinforced by those who proclaim their own naivety and simplicity. There is no conceit equal to false modesty, and there is no politics like antipolitics, just as ther is no wordliness to compare with ostentatious antimaterialism.<BR/><BR/>2. Εξαιρετική η αντιπαράθεση των δύο φωτογραφιών.<BR/><BR/>3. Τι παπαριά ο Taverner!<BR/><BR/>4. Τώρα που ξανάκουσα τη λειτουργία, την οποία δε με είχες αφήσει να ακούσω μέχρι τέλους όταν ήσουν εδώ, μου άρεσε εξίσου όπως και τότε. Ναι, τα τέμπι είναι τεντωμένα, ναι η πνευματικότητα είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά που κούρεψα σήμερα, όμως ο Celi καταφέρνει, επειδή ακριβώς πιστεύει πάρα πολύ σε αυτό που κάνει και είναι και μουσικάρα, να παραδίδει μία ερμηνεία που είναι τουλάχιστον συνεπής και πολύ υψηλού επιπέδου. Επίσης, αν το βάλεις σε όλο το πλαίσιο που της φαινομενολογίας της μουσικής του Celi, που ένας θεός, που δεν υπάρχει, να την κάνει φαινομενολογία, που είναι ένα περίεργο μείγμα ζεν βουδισμού και διαλογισμού, τότε καταλαβαίνει κανείς γιατί αυτή η εκτέλεση είναι έτσι όπως είναι. Έχεις δίκιο όταν λες, δε μας φτάνει η πνευματικότητα που έχει από μόνη της η μουσική, πρέπει να την ξεχειλώσουμε από πάνω. Ο Celi το κάνει τουλάχιστον τσαχπίνικα.<BR/><BR/>5. Θα πρότεινα να μην κάνεις τον κόπο να ψάχνεις για καμιά βαρειά θρησκευτικότητα στον Χαίντελ. Ο άνθρωπος ήταν, πέρα από συνθετάρα, ο καλύτερος έμπορος του ταλέντου του. Πουλούσε μουσική που να καλύπτει τις ανάγκες του βρετανικού πουριτανισμού, αυτού ξέρεις που έκανε το Λονδίνο την πρωτεύουσα με τις περισσότερες πόρνες. <BR/><BR/>6. Τώρα πάνω στο θέμα της ανάρτησης. Για μένα θα μιλήσω μόνο. Αυτό που με συγκινεί στην θρησκευτική μουσική, αλλά σε κάθε μουσική που ακούω και με συγκινεί, είναι το φαινόμενο της ίδιας της ζωής. Υπό αυτήν την έννοια ακούω κάθε μουσική ως 'θρησκευτικη', ακόμα και όταν το θέμα της είναι εμφανώς θρησκευτικό. Τώρα το ζήτημα έχει και άλλες προεκτάσεις, αλλά δε θα ήθελα να επεκταθώ ακόμα. Δεν το έχω ξεκαθαρίσει εντελώς. <BR/><BR/>7. Πολύ χουλυγουντιανός ο Πουλένκ σε αυτό το απόσπασμα.Anonymousnoreply@blogger.com